Με εντυπωσίασε, χθες, ο Παύλος Γερουλάνος, ιδίως με τη βαθιάς ψυχαναλυτικής συγκρότησης παρέμβασή του στη Βουλή για θέματα εξωτερικής πολιτικής. Ξεχνάει την πολιτική Σημίτη στη σχέση με την Τουρκία, την πολιτική του Ελσίνκι, που υπολόγιζε την ανάγκη στρατηγικής πρόσδεσης της γειτονικής χώρας στην Ευρώπη και θεωρεί ότι οι επιλογές της εξωτερικής πολιτικής της κυβέρνησης είναι αποτέλεσμα φόβου. «Μία χώρα με εθνική αυτοπεποίθηση ξέρει να διεκδικεί τα εθνικά της δίκαια, αξιοποιώντας με τόλμη κάθε ευνοϊκή συγκυρία», σημείωσε στην κοινοβουλευτική παρέμβασή του και πρόσθεσε ότι «δεν πρέπει να διαπραγματευόμαστε από φόβο, αλλά να μη φοβόμαστε να διαπραγματευτούμε», παραπέμποντας σε μια φράση που αποδίδεται στον αμερικανό πρόεδρο Τζον Κένεντι.
Γενικώς, δηλαδή, ο ανταγωνιστής του Νίκου Ανδρουλάκη στον αγώνα για την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, λέει ότι δεν πρέπει να φοβόμαστε, ότι η κυβέρνηση φοβάται, ότι ο φόβος δεν είναι καλό πράγμα κ.λπ. Τελικά, θα μπορούσε κανείς να συμπεράνει ότι το ατρόμητο ΠΑΣΟΚ και ειδικά ο Παύλος Γερουλάνος, κατ’ αντιστοιχία με τους ανυπότακτους Γαλάτες του Αστερίξ, το μόνο που φοβούνται είναι μην τους πέσει η Αντίντας στο κεφάλι.