Η τουριστική περίοδος ξεκίνησε. Μαζί της ξεκίνησε και η εκκαθάριση. Πώς βάζουμε μέσα τα χειμωνιάτικα και βγάζουμε έξω τα καλοκαιρινά; Πώς μαζεύουμε τα χαλιά; Κάπως έτσι ρίχνουν και τις φόλες.
Δεν ταιριάζουν τα ταλαιπωρημένα και πεινασμένα σκυλιά με τις ξαπλώστρες στις παραλίες, ενοχλούν τα άρρωστα και αποστεωμένα γατιά που παρακαλάνε στις ταβέρνες για λίγα αποφάγια.
Και κάπως έτσι η φόλα γίνεται το εθνικό μας φαγητό για τα αδέσποτα ζώα. Και όχι μόνο.
Ειδήσεις που έχουν κάνει ακόμη και τον γύρο του κόσμου με δηλητηριάσεις δεσποζόμενων σκυλιών τουριστών, όπως στη Σαπιέντζα τον Αύγουστο του 2023, ένα μικρό ακατοίκητο νησί στη Μεσσηνία που μπορεί να μην είχε μόνιμους κατοίκους αλλά είχε φόλες.
Με μεθόδους πρόχειρες, ανεξέλεγκτες και εγκληματικές, η τοπική «διαχείριση» γίνεται κάθε χρόνο με τον ίδιο τρόπο: δηλητήριο σε δρόμους, πλατείες, παραλίες, ακόμη και δίπλα σε παιδικές χαρές. Ο θάνατος δεν είναι ούτε άμεσος, ούτε ανώδυνος.
Είναι βασανιστικός. Και τις περισσότερες φορές, ατιμώρητος. Οσο τα αδέσποτα θεωρούνται πρόβλημα αισθητικής κι όχι πολιτισμού, η φόλα θα σερβίρεται σαν λύση. Η λύση είναι γνωστή πια, ξέρουμε από πού ήρθαν τα αδέσποτα, από εμάς τους ίδιους, από τους ανεύθυνους κηδεμόνες που παράτησαν τα σκυλιά τους. Μπορεί οι δράστες να είναι εγκληματίες αλλά συνυπεύθυνοι και ηθικοί αυτουργοί είναι όσοι πρωτίστως εγκατέλειψαν αυτά τα ζώα και όσοι τους αφήνουν ανεξέλεγκτους.
Σταµατίνα Σταµατάκου