Τι θα συνέβαινε αν ζούσε σήμερα ο αείμνηστος πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας Τάσσος Παπαδόπουλος, ο άνθρωπος του «Οχι» στο Σχέδιο Ανάν; Είναι περίπου αδύνατον να απαντηθεί ένα τέτοιο υποθετικό ερώτημα, όπως κάθε αντίστοιχο, ιδίως σε έναν κόσμο σε τόσο βαθιά μετάλλαξη, με τέτοιες ανατροπές και ταχύτητες όσο ο σημερινός. Μακράν ασφαλέστερο είναι όμως να απαντηθεί το τι δεν θα συνέβαινε. Αυτό, μπορεί να το πει κανείς περίπου με βεβαιότητα: ο Τάσσος Παπαδόπουλος δεν θα έπινε καφέ «κατά… τύχη» στο αεροδρόμιο της Βουδαπέστης με τον πρόεδρο της Τουρκίας Ερντογάν σαν να… μη συμβαίνει τίποτα. Πολύ περισσότερο, μετά και από την πρόσφατη εξαιρετικά επιθετική φιέστα του Ερντογάν στα Κατεχόμενα και μετά από την πολλοστή επανάληψη της απόλυτης θέσης της Τουρκίας για διχοτόμηση, δεν θα επαναλάμβανε τις… αγαπούλες με τον πρόεδρο της Τουρκίας μόλις προχθές στα Τίρανα. Καθώς, αν μη τι άλλο, το δις εξαμαρτείν…
Υπέρ του διαλόγου
Αυτή η προδήλως προγραμματισμένη διμερής έστω και στα όρθια σύντομη συνομιλία στα Τίρανα στο περιθώριο της Συνόδου Κορυφής της Ευρωπαϊκής Πολιτικής Κοινότητας, ίσως είναι και μια… εξήγηση γιατί κάποτε, πριν από χρόνια… εκλάπη ακόμα και η σορός του Τάσσου Παπαδόπουλου: για να μην έρθει η ώρα να στριφογυρίζει στον τάφο του με τέτοια μανία που θα προκαλούσε σεισμό στην Κύπρο…
Σύμφωνα με το Κυπριακό Πρακτορείο Ειδήσεων, το οποίο βέβαια αντλεί τις πληροφορίες από το προεδρικό περιβάλλον της χώρας , ο Χριστοδουλίδης είπε στον Ερντογάν ότι «για να υπάρξει πραγματική πρόοδος, τόσο στο Κυπριακό όσο και στα ευρωτουρκικά, πρέπει να μιλήσουν οι ίδιοι μεταξύ τους». Και, επίσης, ότι «τώρα που διορίστηκε απεσταλμένος από την ΕΕ, αποδεικνύεται ότι η Ενωση ενδιαφέρεται και μπορεί να επιτευχθεί πρόοδος και κατά συνέπεια ότι εξαρτάται πλέον από τους ίδιους να αξιοποιηθεί αυτή η προοπτική». Οι ίδιες πηγές θέλουν τον Ερντογάν να απαντά ότι ο ίδιος «είναι υπέρ του διαλόγου και ότι ενδιαφέρεται για τα ευρωτουρκικά».
Ολα αυτά τα πρωτοφανή έχουν τροφοδοτήσει, και όχι άδικα, οργιώδεις φήμες για την ύπαρξη μίας υπόγειας, άμεσης ή μη, διπλωματικής διεργασίας μεταξύ της Αγκυρας και της Λευκωσίας. Ομως εκείνο που θα έπρεπε να είχαν τροφοδοτήσει πολύ πιο εύλογα και άμεσα είναι κάτι άλλο: το ερώτημα αν ο πρόεδρος Χριστοδουλίδης, παρά την εμπειρία του γύρω από τα ζητήματα αυτά και παρά την πραγματικότητα που δεν επιδέχεται παρερμηνειών, αντιλαμβάνεται τι διαχειρίζεται. Και αυτό επειδή το μόνο που έχει «επιτύχει» μέχρι στιγμής είναι να προσφέρει μία, έμμεση έστω, πλην ισχυρή, νομιμοποίηση, για πρώτη φορά από το 1974, στην Αγκυρα για την εισβολή. Αυτό είναι το μοναδικό πραγματικό διά ταύτα των επαφών του με τον Ερντογάν. Και αυτό θα ήταν αδιανόητο αν ζούσε όχι μόνον ο Τάσσος Παπαδόπουλος, αλλά και περίπου κάθε άλλος πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας από τον Αττίλα και μετά.
Τι πραγματικά φαντάζεται ότι είναι δυνατόν να πετύχει ο πρόεδρος της Κύπρου με αυτή την καινοφανή «πολιτική»; Και γιατί πιστεύει ότι ο Ερντογάν έχει την πόρτα του «ανοιχτή» να τον δέχεται ως συνομιλητή μπροστά στις κάμερες με τέτοια προθυμία; Ο άνθρωπος που έχει πολλάκις αδειάσει άσχημα προέδρους των ΗΠΑ, της Γαλλίας και άλλων μεγάλων δυνάμεων, που έχει ρίξει… ρωσικό μαχητικό επειδή «έξυσε» τα όρια του FIR της χώρας του, που έχει εκβιάσει άπειρες φορές την ΕΕ με απόλυτη επιτυχία, και ακόμα το κάνει, και, βεβαίως, πολύ περισσότερο, την Ελλάδα, ιδίως από το 2020 και έπειτα και που ίσως να έχει καταφέρει ακόμα και να μεταβάλει την πάγια πολιτική της Ουάσιγκτον υπέρ του Ισραήλ από την ώρα που «κατέκτησε» τη Συρία, είναι ο άνθρωπος που θα πάρει στα σοβαρά αυτά τα λόγια που του λέει ο Χριστοδουλίδης; Οταν και η ΕΕ που συζητά τα αμυντικά της υπό διαμόρφωση νέα κονδύλια αγνοεί την Ελλάδα και την Κύπρο ενώ… «σφάζεται» ήδη για την Τουρκία; Τι φαντάζεται ο Χριστοδουλίδης; Εχει σκεφτεί τον λάκκο που σκάβει στη χώρα του;
Αν λοιπόν αύριο ο Ερντογάν τον καλέσει για κατ’ ιδίαν όπως του ζήτησε επαφές στην Αγκυρα, θα πάει; Δεν αντιλαμβάνεται την καταστροφή είτε πει «ναι», είτε πει «όχι»; Και ότι παρέλαβε κράτος αλλά έτσι κινδυνεύει να μην παραδώσει ούτε καν κοινότητα;
Κάτι δεν έχει καταλάβει σωστά ο πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας σε ακραία αφελές επίπεδο. Εκτός κι αν πιστεύει στα θαύματα, όπως να… συγκινήσει τον Ερντογάν, που δεν του φαίνεται. Και πολύ περισσότερο όταν, την ίδια ώρα, κάνει και την ακροβασία να επιχειρεί να παίξει σε δύο ταμπλό: και με το Ισραήλ και με την Τουρκία, τη στιγμή που η κατάσταση μεταξύ τους έχει λάβει τροπή που ουδείς φανταζόταν και τα χαρακτηριστικά της είναι πλέον υπαρξιακού επιπέδου. Οπότε, πρέπει να κάνει ταχύτατα πίσω και να σκεφτεί από την αρχή τι λέει και σε ποιον: «προειδοποιεί» τον Ερντογάν ότι η δύναμή του είναι η… ΕΕ, την οποία εκείνος χορεύει κατά σύστημα στο ταψί; Και η οποία εδώ και δεκαετίες έχει de facto αποδεχθεί ένα μέλος της να τελεί υπό μερική κατοχή; Αυτό έχει να του πει; Δεν ξέρει ότι για τον πρόεδρο της Τουρκίας αυτά είναι για γέλια; Και ότι απλώς εκείνος τον χρησιμοποιεί; Ομως, ο Τάσσος Παπαδόπουλος, εδώ και χρόνια, δεν ζει πια. Οπότε…