Τάσσομαι με τους ταξιτζήδες. Πρέπει να επιβιβάζουν και να αποβιβάζουν επιβάτες σε λεωφορειολωρίδες. Ο πελάτης του ταξί, να θυμίσω, το παίρνει γιατί βιάζεται. Δεν πάει βόλτα.
Να υπάρχουν ΜΜΕ, να είναι πολλά, να είναι πλουραλιστικά και να ελέγχουν τις εξουσίες. Η μεγάλη αγορά ευνοεί τον κλάδο μας. Στοιχειώδες.
Πάντα θαυμάζω τους συναυλιάκηδες που σπεύδουν για εισιτήρια συναυλιών έναν χρόνο πριν. Το είδα και με αφορμή τους Metallica που έρχονται στις 9 Μάη του 2026 στη χώρα μας. Προφανώς δεν υπολογίζουν ούτε κλιματικές κρίσεις, ούτε πυρηνικά, ούτε τίποτε. Καθολικά αισιόδοξοι πως έναν χρόνο μετά όλα θα είναι εδώ εύτακτα.
Φίλος και γνώστης των ελληνοτουρκικών μού σημείωσε: Η Τουρκία θα συμμετέχει στο πρόγραμμα SAFE κάνοντας: διμερείς, τριμερείς αμυντικές / εξοπλιστικές συμφωνίες με χώρες μέλη της ΕΕ. Κάνοντας επίσης ίδιες συμφωνίες με τρίτες χώρες όπως η Ουκρανία, που η ΕΕ τις δέχεται στη SAFE. Ως υπεργολάβος εξοπλιστικών προγραμμάτων που θα κάνει η ΕΕ ή χώρες της ή τρίτες χώρες που αποδέχεται η Ενωση. Με εταιρείες π.χ. της Γερμανίας που οι shareholders (μέτοχοι) είναι τούρκοι γερμανικής υπηκοότητας.
Σκέψη καθώς παρατηρώ τα ουζερί στο Κουκάκι: Θα κυβερνά την Ελλάδα αυτός που θα εγγυάται μια ομαλή εστίαση.
Εκατό χρόνια από τη γέννηση του Μίκη, μου άρεσε μια ομιλία πρόσφατα του μεγάλου μας συνθέτη Ηλία Ανδριόπουλου. Παραθέτω ένα απόσπασμα: «…Στο λαϊκό τραγούδι, έντεχνο-λαϊκό κατά τον ίδιο, βρίσκεται κατά τη γνώμη μου και το μεγάλο του καλλιτεχνικό αποτύπωμα, σε ό,τι αφορά την Ελλάδα.
Γιατί αυτό το τραγούδι, που πάτησε σε στέρεο ποιητικό στίχο, άγγιξε μνήμες του λαού μας, εκλέπτυνε νεοελληνικές ευαισθησίες και φόρτισε με καλλιτεχνική συγκίνηση, καθαρά, αληθινά συναισθήματα».