Χώθηκε στο γήπεδο μόλις τρία λεπτά πριν αρχίσει ο τελικός φορώντας τα κλασικά της λευκά ρούχα κι εκείνο το λεπτό μαντίλι στο κεφάλι, αυτό που δεν έβγαζε ποτέ από τότε που έγινε το μοιραίο. Ευτυχώς φυσούσε κάπως στο Μόναχο κι έτσι δεν θα ίδρωνε καθόλου. Δεν την ενοχλούσε που την κοιτούσαν παράξενα οι γύρω της, ήταν προετοιμασμένη γι’ αυτό. Ο κόσμος έκανε φασαρία, φώναζε, τραγουδούσε, επευφημούσε, αλλά το βλέμμα της ήταν κολλημένο στον πάγκο της Παρί.
Ο πατέρας της, ο Λουίς, χαμογελούσε βλέποντας την προθέρμανση των παικτών, αλλά εκείνη τον ήξερε καλά κι ένιωθε την αγωνία και το άγχος του. Εκλεισε τα μάτια της κι άρχισε να του μιλάει. Ηταν σίγουρη ότι θα την ακούσει.
«Mi padre θυμάσαι τι έγινε πριν από δέκα χρόνια κάπου εδώ κοντά, στο Βερολίνο; Ηταν 6 Ιουνίου 2015. Η Μπαρτσελόνα μας νίκησε 3-1 τη Γιουβέντους και πήρε το Τσάμπιονς Λιγκ. Ηταν το πρώτο για όλους μας, θυμάσαι; Εγώ θυμάμαι και τα γκολ. Ο Ιβάν Ράκιτιτς, ο Λούις Σουάρες και ο Νεϊμάρ στο τέλος. Εκανες σαν τρελός από τη χαρά σου και κι έκανες νεύμα στη μαμά Ελένα να με αφήσει να μπω στο χορτάρι. Μου έδωσες μια σημαία και την κάρφωσα κι ύστερα με έβαλες να καθίσω πάνω στο μεγάλο κύπελλο και να φωτογραφηθούμε. Mi amado padre να το κάνεις κι απόψε. Είμαι εδώ και θα σε βλέπω…».
Η αγωνία
Ανοιξε τα ματάκια της μόλις ξεκίνησε το παιχνίδι. Κατάλαβε αμέσως ότι η δική της αγωνία ήταν μεγαλύτερη από του πατέρα της. Δεν ήθελε όμως να κάνει κακές σκέψεις, πίστευε ότι στο τέλος όλα θα πάνε καλά. Σχεδόν δεν έβλεπε το παιχνίδι, αφού τα μάτια της ήταν μόνιμα στραμμένα στον ιδρωμένο πατέρα της, που με έντονες χειρονομίες παρότρυνε τους παίκτες του.
Ετσι δεν πρόλαβε να δει τα δύο πρώτα γκολ, του Χακίμι και του Ντουέ. Είδε μόνο τους πανηγυρισμούς, ουράνιους για τον mi padre της.
Της ήρθαν δάκρυα στα μάτια, που έγιναν δυο ρυάκια. Δεν τα σκούπισε καθόλου, δεν ήθελε να το κάνει. Θυμήθηκε τα λόγια του όταν τον είχαν ρωτήσει για τον τόσο πρόωρο χαμό της, στις 19 Αυγούστου του 2019.
«Θεωρώ τον εαυτό μου τυχερό, πολύ τυχερό. Η κόρη μου, η Χάνα, ήρθε να ζήσει μαζί μας για εννέα υπέροχα χρόνια. Εχουμε χίλιες αναμνήσεις από αυτήν, βίντεο, απίστευτα πράγματα. Την έχω μέσα μου κάθε μα κάθε μέρα…».
Θυμήθηκε και τη μέρα που μάλωσε γλυκά τη μητέρα του, όταν εκείνη έβγαλε τις φωτογραφίες της από το σπίτι γιατί δεν άντεχε να τις βλέπει.
«Γιατί δεν υπάρχουν φωτογραφίες της Χάνα, μαμά; Πρέπει να τις βάλεις ξανά. Η Χάνα μας είναι ζωντανή. Δεν είναι σωματικά εδώ αλλά υπάρχει πνευματικά. Γιατί κάθε μέρα μιλάμε γι’ αυτήν, γελάμε και τη θυμόμαστε. Ελα να σε βοηθήσω να τις βάλεις, θα χαρεί που θα τις δει. Είμαι σίγουρος ότι μας βλέπει…».
Δεν κουνήθηκε από τη θέση της ούτε στο ημίχρονο, αφού την κατέκλυζαν οι αναμνήσεις και της φούσκωναν τα εσώψυχα.
«Mi padre, πατερούλη μου, πόσο είχες πονέσει τότε, πιο πολύ κι από μένα. Και τι υπέροχα λόγια είχες πει. Ως τον ουρανό, δίπλα μου, έφτασε η ανατριχίλα. Τα θυμάμαι όλα. Αν δεν θυμάσαι, να στα θυμίσω εγώ. Θα μας λείψεις πάρα πολύ, είπες, αλλά θα έχουμε στο μυαλό μας κάθε μέρα της υπόλοιπης ζωής μας την ελπίδα ότι μια μέρα στο μέλλον θα συναντηθούμε ξανά. Θα είσαι το αστέρι που θα καθοδηγεί την οικογένειά μας. Ξεκουράσου Χανίτα».
Το γήπεδο κατηφόρισε στο δεύτερο ημίχρονο, όπου η Παρί ύστερα από μια ανεπανάληπτη ραψωδία πέτυχε άλλα τρία γκολ, κι αυτό το 5-0 στον τελικό δημιούργησε ένα μοναδικό ρεκόρ που είναι πολύ δύσκολο να καταρριφθεί στο μέλλον.
Η Χάνα χάζευε πάλι τον πατέρα της, που δεν σταμάτησε να χοροπηδάει από την ανείπωτη χαρά του. Τα μάτια της άνοιξαν διάπλατα όταν είδε στον αγωνιστικό χώρο την αδελφή της, τη Σίρα, που χόρευε με τη μητέρα της και τον αδελφό της, τον Πάχο Ενρίκε.
«Πόσο όμορφη έγινε η Σίρα! Ελα, εντάξει ολόιδια η μαμά είναι κι ας λέει άλλα ο μπαμπάς. Αχ, κάντε μου τη χάρη. Τρέξτε να βάλετε μια σημαία στο χορτάρι όπως είχα κάνει εγώ στο Βερολίνο. Σας παρακαλώ»!
Μέσα στα επόμενα δευτερόλεπτα κοκκάλωσε! Ο μπαμπάς της πήρε μια μαύρη μπλουζίτσα που του έδωσε κάποιος και τη φόρεσε γεμάτος περηφάνια.
«Αχ δεν βλέπω καλά τόσο μακριά. Τι είναι; Εκείνος κι εγώ με μια σημαία; Θα πεθάνω ξανά»!
Το πανό
Πριν καν συνέλθει από τη συγκίνηση, τα δυο ρυάκια στα μάτια της έγιναν ποτάμια! Οι οπαδοί της Παρί ύψωσαν ένα πανό που απεικόνιζε εκείνη με την εμφάνιση της γαλλικής ομάδας και τον πατέρα της να καρφώνουν μια σημαία στο χορτάρι του γηπέδου Allianz Arena! Ετρεμε ολόκληρη πια και δεν ήξερε αν θα καταφέρει να στηθεί στα πόδια της.
Δεν άντεξε να βλέπει άλλο. Είχε
διαλυθεί – ξανά – εις το όνομα του πατρός! Ψέλλισε στον εαυτό της για να πάρει λίγη δύναμη.
«Είσαι ένας συγκλονιστικός άνθρωπος και σε λατρεύω ακόμα πιο πολύ από τότε που παραιτήθηκες από την Εθνική Ισπανίας για να είσαι κοντά μου στους τελευταίους μήνες της ζωής μου. Bella partita papi!».
Τον άκουσε να της απαντάει.
«Si angioletto mio, si! Para ti, για σένα…».
Εις το όνομα της κόρης, της Χάνα…