Αν κρίνω από το θέαμα, εντός κι εκτός αγωνιστικού χώρου στο ματς της πρεμιέρας του Παγκόσμιου Κυπέλλου Συλλόγων νομίζω πως η FIFA κάπως διαφορετικά περίμενε το πράγμα. Παρά το καλούτσικο εναρκτήριο σόου το γήπεδο «Hard Rock Stadium» δεν γέμισε μολονότι μάλιστα αγωνιζόταν η Ιντερ Μαϊάμι, η ομάδα της πόλης. Οι διάσημοι πρώην ποδοσφαιριστές που έδωσαν το «παρών» ήταν λίγοι: ο Βραζιλιάνος Ρονάλντο και ο Αργεντινός Χαβιέρ Ζανέτι σπανίως λείπουν από ποδοσφαιρικά πανηγύρια – άλλους δεν είδα στα τηλεοπτικά πλάνα και μάλλον δεν υπήρχαν καθώς θεωρήθηκε μεγάλη διασημότητα ο σκληρός Πορτογάλος Πέπε που έκανε καριέρα κλωτσώντας και τη μάνα του, που λέει ο λόγος. Η μοναξιά του προέδρου της FIFA Τζιάνι Ινφαντίνο στην εξέδρα των επισήμων στην αρχή ήταν εντυπωσιακή: σε ένα αρχικό μακρινό πλάνο της αμερικάνικης τηλεόρασης νόμιζες πως είναι εντελώς μόνος στο γήπεδο – και τελετάρχης και μοναδικός θεατής, προφανώς δεν συνέβη κάτι τέτοιο. Αλλά και το εναρκτήριο ματς δεν ήταν κάτι το σπουδαίο. Για προφανείς λόγους η FIFA ήθελε παρούσα σε αυτό την Ιντερ Μαϊάμι του «κράχτη» που λέγεται Λίο Μέσι. Η αμερικανική ομάδα είχε αντίπαλο την Αλ Αχλί από την Αίγυπτο. Οι διοργανωτές μάλλον υπολόγιζαν πως ένα σόου του Μέσι στην πρεμιέρα θα βοηθήσει: δεν συνέβη τίποτα τέτοιο. Προέκυψε ένα βαρετό 0-0 όπου η μοναδική μεγάλη συγκίνηση ήταν ένα χαμένο πέναλτι από την πλευρά των Αιγύπτιων. Το έχασε ένας τύπος ονόματι Τρεζεγκέ – το ξενύχτι δεν άξιζε. Χθες το βράδυ είχαμε τρία ματς, η διοργάνωση αρχίζει να βρίσκει σιγά σιγά ρυθμό και ελπίζω το θέαμα να βελτιωθεί. Δεν γκρινιάζω: καταγράφω την πραγματικότητα.
Καθυστερήσεις
Για την ώρα το πράγμα έχει ενδιαφέρον για δύο νεωτερισμούς – και οι δύο έχουν να κάνουν με τη διαιτησία. Στο Παγκόσμιο Κύπελλο Συλλόγων θα εφαρμοστεί ένας από τους νέους κανονισμούς παιχνιδιού που ενέκρινε η Διεθνής Ομοσπονδία Ποδοσφαίρου (IFAB) την 1η Μαρτίου, με στόχο τη μείωση των συστηματικών καθυστερήσεων από τους τερματοφύλακες: με βάση αυτόν, εάν ένας τερματοφύλακας κρατήσει την μπάλα για περισσότερα από οκτώ δευτερόλεπτα θα δίνεται αυτομάτως ένα κόρνερ στην αντίπαλη ομάδα. Ο υπεύθυνος διαιτησίας της FIFA Ιταλός Πιερ Λουίτζι Κολίνα λέει ότι αυτό θα κάνει ακόμα πιο γρήγορο το παιχνίδι. Το θέμα ωστόσο είναι να βρεθούν διαιτητές να εφαρμόσουν τον κανονισμό: πριν από την τροποποίησή του προβλεπόταν έμμεσο φάουλ αν ο τερματοφύλακας κρατούσε την μπάλα όχι οκτώ αλλά μόλις έξι δευτερόλεπτα. Αλλά κανείς διαιτητής δεν τιμωρούσε τη σχετική παράβαση κάνοντας απλώς συστάσεις.
Ref Cam
Πιο ενδιαφέρον ο δεύτερος νεωτερισμός, το γεγονός δηλαδή ότι οι διαιτητές φορούν κάμερες (!) για να καταγράφουν τις αποφάσεις και τις συνομιλίες τους με τους παίκτες. Η περιβόητη «Ref Cam» είναι μια «αμερικανιά» που θυμίζει μπέιζμπολ και αμερικανικό ποδόσφαιρο. Σου δίνει τη δυνατότητα να έχεις μια εικόνα για το εσωτερικό ενός παιχνιδιού και για τη σχέση μεταξύ διαιτητών και παικτών: στο πρώτο κιόλας ματς είδαμε κάποια όντως εντυπωσιακά πλάνα! «Είναι μια καλή ευκαιρία να προσφέρουμε στο κοινό εικόνες τραβηγμένες από μια νέα γωνία θέασης» εξήγησε ο Κολίνα στην παρουσίασή της, ωστόσο τόνισε ότι αυτό είναι ένας νεωτερισμός που θα ισχύσει μόνο για αυτό το τουρνουά καθώς «όσοι παρακολουθούν εθνικά πρωταθλήματα δεν είναι έτοιμοι για κάτι τέτοιο»! Προφανώς θα την ξαναδούμε του χρόνου στο Μουντιάλ του οποίου άλλωστε το Παγκόσμιο Κύπελλο Συλλόγων αποτελεί μια μεγάλη δοκιμή.
Κωστούλας
Στην Ελλάδα η μεγάλη είδηση του Σαββατοκύριακου ήταν η ολοκλήρωση της πώλησης του νεαρού Μπάμπη Κωστούλα από τον Ολυμπιακό στην Μπράιτον για ένα ποσό ως προς κάτι μεγαλύτερο από 30 εκατ ευρω: ο μικρός έγινε ο ποδοσφαιριστής που έφερε τα πιο πολλά χρήματα σε ταμείο ελληνικής ομάδας. Ο Ολυμπιακός του ευχήθηκε καλή τύχη, ο ίδιος αποχαιρέτησε τους οπαδούς της ομάδας δίνοντας όρκους αιώνιας πίστης και η ιστορία ολοκληρώθηκε όπως έπρεπε: με ένα υποδειγματικό win win. O Ολυμπιακός θα μπορούσε να αρνηθεί τα χρήματα και να πάρει το ρίσκο να βγάλει τον μικρό στη βιτρίνα του Τσάμπιονς Λιγκ ώστε να μεγαλώσει κι άλλο την αξία του. Αλλά κατά τη γνώμη μου θα ήταν ένα άχρηστο ρίσκο: διότι μια καλή σεζόν του Κωστούλα ίσως έφερνε δέκα εκατομμύρια περισσότερα στα ταμεία της ΠΑΕ, αλλά μια κακή του σεζόν θα ήταν μεγάλο πρόβλημα κυρίως για το ίδιο το παιδί. Θα ήταν κομμάτι δύσκολο να βγάλει από το μυαλό του ότι κάποια στιγμή ήρθε για αυτόν μια μεγάλη πρόταση να αγωνιστεί στην Πρέμιερ Λιγκ και το όνειρό του δεν έγινε πραγματικότητα. Η ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου είναι γεμάτη από ιστορίες νεαρών παικτών με ταλέντο που έμειναν στάσιμοι γιατί δεν τους δόθηκε η ευκαιρία να κάνουν το βήμα μπροστά. Το ποδόσφαιρο είναι πάντα ένα παιχνίδι. Και για να αποδίδεις σε αυτό όσο καλύτερα μπορείς πρέπει να το χαίρεσαι. Αν στο μυαλό σου μπουν δεύτερες σκέψεις χάνεις και το παιχνίδι και το μυαλό σου.
Λάθος
Ο Ολυμπιακός κατά τη γνώμη μου θα κάνει μεγάλο λάθος να ξοδέψει τα χρήματα που έφερε ο Κωστούλας σε μεταγραφές «ονομάτων» απλά για να μην υπάρχει διαδικτυακή γκρίνια: ο κόσμος πάντα φαντασιώνεται το καλοκαίρι σούπερ ονόματα, αλλά η ικανοποίηση των φαντασιώσεων δεν είναι δουλειά μιας σοβαρής ποδοσφαιρικής εταιρείας. Ο Ολυμπιακός πρέπει να συνεχίσει για την ολοκλήρωση του μεταγραφικού του σχεδιασμού σαν τον νεαρό να μην τον είχε πουλήσει. Και ο βασικός σκοπός του πρέπει να είναι να βγάλει γρήγορα έναν Κωστούλα ακόμα: είναι δύσκολο να βρεθεί παίκτης σε αυτή την ηλικία με αυτά τα χαρακτηριστικά, αλλά το θέμα δεν είναι κάποιος που θα παίζει στη θέση του Κωστούλα, αλλά κάποιος που θα φτάσει στην πρώτη ομάδα και θα γίνει βασικός στην ηλικία του Κωστούλα. Το αν θα αγωνίζεται ως φορ ή ως αμυντικός ή ως τερματοφύλακας δεν έχει σημασία: σημασία έχει η διαδικασία παραγωγής παικτών για την πρώτη ομάδα να συνεχιστεί.
Δρόμος
Η εξέλιξη αυτής της ιστορίας δείχνει και τον δρόμο στις ελληνικές ομάδες: δεν επιτρέπεται με τόσο χρήμα που κυκλοφορεί στο ευρωπαϊκό μεταγραφικό παζάρι οι ομάδες μας (που είναι φθηνότερες από αυτές της Δυτικής Ευρώπης) να έχουν οικονομικά προβλήματα. Μια πώληση της τάξης των 15-20 εκατ. ευρώ τον χρόνο θα τις έκανε όλες τις ελληνικές ομάδες πολύ καλύτερες. Θα το πω απλά: αφήστε τις κουταμάρες και βγάλτε παίκτες.