Μετά το βαρετό 0-0 της πρεμιέρας ανάμεσα στην Ιντερ Μαϊάμι του Λίο Μέσι και την Αλ Αχλί στις ΗΠΑ και το Παγκόσμιο Κύπελλο Συλλόγων άρχισε να βρέχει γκολ. Τη δεύτερη μέρα είδαμε την Μπάγερν Μονάχου να διαλύει τους ημιεπαγγελματίες από το Οκλαντ βάζοντάς τους δέκα γκολ (10-0) και την Παρί Σεν Ζερμέν να συνεχίζει από εκεί που σταμάτησε στον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ φορτώνοντας αυτή την φορά με τέσσερα γκολ την Ατλέτικο Μαδρίτης του Ντιέγκο Σιμεόνε. Η πρωταθλήτρια Ευρώπης δεν έβαλε πέντε γκολ στους Ισπανούς, όπως στην Ιντερ στο Μόναχο, γιατί απλά κατέβασε ταχύτητα στο τέλος του ματς – θα μπορούσε να βάλει και πιο πολλά.
Θέληση
Τα δυο ματς μαρτυρούν τη θέληση των δυο μεγάλων ευρωπαϊκών ομάδων να κατακτήσουν το τρόπαιο και είναι μάλλον καλό σημάδι για τη συνέχεια. Διότι καλή είναι η πριμοδότηση των βαθμών και των προκρίσεων αλλά για να πετύχει μια νέα διοργάνωση χρειάζεται πρώτα από όλα ομάδες με κίνητρο να την κερδίσουν.
Ειρωνείες
Η νίκη με 10-0 των Γερμανών στο ματς με την ομάδα του Οκλαντ στάθηκε λόγος για να εμφανιστούν και στα διεθνή ΜΜΕ, αλλά και στα ελληνικά μας social media διάφορες ειρωνείες. Η επισήμανση ότι αγωνίζονται σε μια τέτοια διοργάνωση κάποιοι ημιεπαγγελματίες από τη Νέα Ζηλανδία, ενώ απουσιάζει η κάτοχος του Γιουρόπα Λιγκ Τότεναμ π.χ. συνοδεύτηκε από επικρίσεις για τα κριτήρια επιλογής των ομάδων που συμμετέχουν. Οτι τα κριτήρια επιλογής είναι λίγο θολά δεν χωρά αμφιβολία. Από την άλλη όταν μιλάμε για Παγκόσμιο Κύπελλο Συλλόγων πρέπει να έχουμε στα υπόψη μας πως η πρώτη ανάγκη είναι να εκπροσωπείται κάθε ήπειρος – αλλιώς παγκοσμιότητα δεν υπάρχει. Προφανώς και μια ομάδα από τη Νέα Ζηλανδία δεν μπορεί να είναι ευθέως ανταγωνιστική, αλλά σε όλες τις διοργανώσεις υπάρχουν ισχυροί και λιγότερο ισχυροί.
Επτά
Δεν είναι σωστό να ειρωνεύεσαι μια διοργάνωση γιατί κάποια ομάδα δέχτηκε δέκα γκολ και να εμφανίζεις αυτό το αποτέλεσμα ως απόδειξη της αποτυχίας της. Είναι σαν να ζητάς να μην ξαναγίνει Μουντιάλ γιατί το 2014 η Βραζιλία δέχτηκε επτά γκολ από τους Γερμανούς στην έδρα της. Ολα μπορεί να συμβούν και είναι γνωστό πως οι Γερμανοί δεν σταματάνε…
PSG
Δεν σταματάει επίσης και η Παρί Σεν Ζερμέν. Η νέα πρωταθλήτρια Ευρώπης απέδειξε κόντρα στην Ατλέτικο Μαδρίτης με το καλημέρα πως είναι φαβορί για την κατάκτηση και αυτής της διοργάνωσης γιατί έχει και κεκτημένη ταχύτητα αλλά και γιατί μοιάζει φέτος να ανέβηκε επίπεδο. Η Παρί ΣΖ είχε τα προηγούμενα χρόνια στο Τσάμπιονς Λιγκ μερικούς από τους πιο ανόητους και ακατανόητους αποκλεισμούς. Εχει υπάρξει η πρώτη ομάδα στην Ευρώπη που αποκλείστηκε σε προημιτελικά έχοντας κερδίσει το πρώτο ματς εκτός έδρας με 2-0: το έπαθε από τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ το 2019. Πρόπερσι αποκλείστηκε από την Μπορούσια Ντόρτμουντ στα ημιτελικά με κάτω τα χέρια, ενώ ποιοτικά ήταν πολύ ανώτερη. Πριν διαλύσει την Ιντερ στο Μόναχο είχε χάσει τον μοναδικό τελικό που είχε δώσει στο Τσάμπιονς Λιγκ κόντρα στην Μπάγερν Μονάχου το 2020 καλά καλά χωρίς να παλέψει. Οι αποτυχίες της ήταν όλες δικές της – συνήθως δεν είχαν να κάνουν με τις όποιες αρετές των αντιπάλων της. Η κατάκτηση του Τσάμπιονς Λιγκ γέμισε την ομάδα του Λουίς Ενρίκε σιγουριά. Δεν λέω ότι θα κερδίσουν το τρόπαιο, αλλά το ότι παίζουν πια με άλλο αέρα βγάζει μάτια. Στην Ατλέτικο του Σιμεόνε πέτυχαν τέσσερα γκολ χωρίς τον βασικό τους σκόρερ, τον τραυματία Ουσμάν Ντεμπελέ.
Βραζιλιάνοι
Τι άλλο μου έκανε εντύπωση τη δεύτερη μέρα; Ο εξευρωπαϊσμός των δύο βραζιλιάνικων ομάδων που είδαμε. Η Παλμέιρας έφερε μια ισοπαλία με την Πόρτο (0-0) σε ένα ματς που έμοιαζε ντέρμπι του πορτογαλικού πρωταθλήματος – το λέω γιατί προπονητής της Παλμέιρας είναι ο γνωστός μας από το πέρασμά του από τον ΠΑΟΚ Αμπελ Φερέιρα, που γνωρίζοντας τους συμπατριώτες του έπαιξε πολύ κυνικά για να μη χάσει. Η άλλη βραζιλιάνικη ομάδα που μπήκε στον χορό, η Μποταφόγκο, κέρδισε με 2-1 τη γηπεδούχο Σιάτλ Σάουντερς παίζοντας κατενάτσιο! Βλέποντας αυτά τα ματς καταλαβαίνεις γιατί οι Βραζιλιάνοι φώναξαν έναν ευρωπαίο προπονητή, τον Κάρλο Αντσελότι, και του έδωσαν τα κλειδιά της εθνικής τους ομάδας. Αν πρέπει να παίζουν ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο, καλύτερα να τους το διδάσκει κάποιος που το ξέρει.
Πούλησε
Τα ματς γίνονται αργά το βράδυ και ομολογώ ότι τα παρακολουθώ προσπαθώντας να καταλάβω αν υπάρχουν ομάδες μη ευρωπαϊκές που μπορεί να διεκδικήσουν το τρόπαιο. Στη φάση των ομίλων μπορεί να ελπίζεις ότι θα δεις κάτι λίγο διαφορετικό: περιμένω με περιέργεια τη Φλαμένγκο (που ήταν πρώτη στο βραζιλιάνικο πρωτάθλημα πριν σταματήσει τις εμφανίσεις της εκεί για να πάει στις ΗΠΑ) αλλά και τη Ρίβερ Πλέιτ που έχει όνομα για να διεκδικήσει μια διοργάνωση που λέγεται Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Συλλόγων. Βέβαια δεν ξέρω αν έχει και ομάδα για να το κάνει: το λέω γιατί λίγες μέρες πριν πούλησε στη Ρεάλ Μαδρίτης το πιο μεγάλο αστέρι της, τον 17χρονο εξτρέμ Φράνκο Μασταντουόνο. Αν το έκανε πριν από την έναρξη της διοργάνωσης πολύ φοβάμαι πως δεν έχει στόχο την κατάκτησή της. Οπως και να έχει θα είναι μια ατραξιόν κι αυτή κι ελπίζω όπως και η Φλαμένγκο να αποδειχτεί πιο δυνατή από αυτό που νομίζω. Γιατί αν στα προημιτελικά υπάρχουν μόνο ευρωπαϊκές ομάδες, όπως οι μπουκμέικερς εκτιμούν, αυτό θα είναι πραγματικό πρόβλημα για τη διοργάνωση: δεν μας λείπει ένα κουτσουρεμένο Τσάμπιονς Λιγκ μέσα στο κατακαλόκαιρο.
Μπάρτσα
Στο μεταξύ, όπως συμβαίνει με όλες τις διοργανώσεις υπάρχουν ομάδες που δεν βρίσκονται σε αυτές ενώ θα το ήθελαν πολύ. Διαβάζω ότι στη Βαρκελώνη δεν μπορούν ακόμα να χωνέψουν την απουσία της Μπαρτσελόνα, όχι μόνο γιατί γνωρίζουν πόσο έχει ανάγκη η ομάδα τα χρήματα της συμμετοχής, αλλά και γιατί ο Γιαμάλ και οι υπόλοιποι θα μπορούσαν να κλείσουν τη σεζόν κερδίζοντας ένα διεθνές τρόπαιο. Φέτος, ύστερα από επτά χρόνια η ομάδα της Καταλωνίας έμεινε χωρίς διεθνή τίτλο σε όλα τα σπορ – πράγμα αβάσταχτο! Ο αποκλεισμός της ομάδας χάντμπολ της Μπαρτσελόνα το περασμένο Σάββατο στην Κολωνία από τη γερμανική ομάδα Μαγδεβούργο στο Final4 αντιμετωπίστηκε ως δράμα. Προηγήθηκε η ήττα των κοριτσιών της ομάδας ποδοσφαίρου στον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ από την Αρσεναλ λίγες μέρες πριν. Ναι ο οργανισμός Μπαρτσελόνα έχει οικονομικά προβλήματα. Αλλά εξακολουθεί να ζει για διεθνείς επιτυχίες…