Μπροστά στα κομματικά ακροατήρια τα ντεσιμπέλ είθισται να ανεβαίνουν. Ακόμη κι οι αυτοσυστηνόμενοι ως μετριοπαθείς μεταρρυθμιστές και ενσαρκωτές του πολιτικού πολιτισμού καταφεύγουν σε χαρακτηρισμούς που ντοπάρουν τους «συναγωνιστές» από κάτω. Πιστός σ΄αυτό το μοτίβο, ο Πρωθυπουργός κάλεσε τις νεοδημοκράτισσες και τους νεοδημοκράτες να αντιμετωπίσουν μαζί με «τη συντεχνία του παραλόγου» και «τα αριστερά και δεξιά δεκανίκια του λαϊκισμού». Ως επιμελής μελετητής των SOS κάθε αρχηγικής ομιλίας ενώπιον ενός γαλάζιου οργάνου μέμφθηκε τους απέναντι πως «τόλμησαν να αμαυρώσουν την παράταξη του Κωνσταντίνου Καραμανλή, που έφερε στη χώρα τη δημοκρατία, για δήθεν απόπειρα κατάλυσής της». Κι επιδιώκοντας τη συσπείρωση των δικών του επιτέθηκε τόσο στον αντίπαλο που του προσέφερε ένα αντι-ΣΥΡΙΖΑ μέτωπο κάποτε (ελπίζοντας ενδεχομένως στην επιστροφή του στο κέντρο της πολιτικής σκηνής προκειμένου να παίξει τον ρόλο του μπαμπούλα για τους κεντρώους ψηφοφόρους ξανά), όσο στους – sic – αυτόκλητους συμβουλάτορες πρώην συνοδοιπόρους του. Στην προχθεσινή μητσοτακική επιχείρηση τόνωσης του νεοδημοκρατικού φρονήματος, όμως, δεν χρησιμοποιήθηκαν μόνο οι συνηθισμένες μέθοδοι. Το κυβερνών κόμμα άκουσε ότι η κατάρρευση των άλλων κομμάτων «κυρίως οφείλεται στη δυναμική των ιδεών και την καταλυτική δράση της ΝΔ».