Ντόπινγκ. Μια έννοια συνυφασμένη με τον αθλητισμό που παραπέμπει στη φαρμακοδιέγερση η οποία με τη σειρά της δίνει πλεονέκτημα στον χρήστη έναντι του αντιπάλου του. Το ντόπινγκ βρίσκεται στο στόχαστρο γιατί πρώτον θέτει σε κίνδυνο την υγεία των αθλητών και δεύτερον γιατί καταστρέφει το πολυτιμότερο αγαθό του αθλητισμού, το ευ αγωνίζεσθαι. Η τήρηση στο ακέραιο των κανόνων που θα πρέπει να τηρείται με ευλάβεια δεν καταστρατηγείται μόνο στον αθλητισμό αλλά σε πολλούς τομείς της ζωής μας και μας επηρεάζει άμεσα.
Για σκεφτείτε: πρόσληψη με ρουσφέτι. Είναι ή δεν είναι ένα είδος ντόπινγκ; Σκονάκι στις εξετάσεις. Αυτό κι αν είναι ντοπάρισμα. Βοσκοτόπια στο Ιόνιο Πέλαγος. Ο Μπεν Τζόνσον θα γέλαγε. Νεποτισμός. Ξέρετε. Οταν κατηγορούμε τους άλλους για την «αδικία» και κάνουμε, όχι τα ίδια αλλά χειρότερα όταν πρόκειται για τους «δικούς» μας. Το «γρηγορόσημο». Πας με τον σταυρό στο χέρι, λες ευγενικά την καλημέρα σου και δεν εξυπηρετείσαι ποτέ. Ερχεται ο μάγκας από δίπλα, ούτε «καλημέρες» ούτε «καλησπέρες» και σε δύο λεπτά τελειώνει την υπόθεσή του. Και μένεις με την απορία για το τι ακριβώς συμβαίνει. Αριστοτεχνική εφαρμογή του διαίρει και βασίλευε στην ανταμοιβή. Λανς Αρμστρονγκ και βάλε.
Οχι τέσσερα αλλά 34 χρόνια θα επέβαλε αποκλεισμό η αντίστοιχη WADA για τέτοια παραπτώματα στα οποία τώρα τελευταία συγκαταλέγεται και το «ντόπινγκ»
του AI.
Προσφέρει λύσεις ή τείνει χείρα βοηθείας σε επαγγελματίες που όμως σε κάποιες φορές γίνεται κατάχρηση. Οπως κάνουν με τα ενέσιμα φάρμακα για την παχυσαρκία και νομίζουν πως περνούν απαρατήρητοι. Ντόπινγκ, ξεκάθαρο, αλλά και υποκρισία. Από τη μία κατηγορούμε τους αθλητές που συμμετέχουν σε «Αγώνες των Ντοπαρισμένων», έναντι μεγάλων χρηματικών ποσών και από την άλλη προσπαθούμε κι εμείς να «κλέψουμε» για ίδιον όφελος. Γιατί όταν προσπερνάς κάποιον με οποιονδήποτε τρόπο, σίγουρα θα πάρεις το κατιτίς παραπάνω από τον «άχρηστο».
Πάντα έτσι ήταν η ζωή. Ενα μωσαϊκό πονηρών και τίμιων. Μια ντοπαρισμένη κοινωνία που κυνηγά το ντόπινγκ των αθλητών αλλά αρνείται να κοιταχτεί στον καθρέφτη.