Ο πόνος των δύο οικογενειών που έχασαν τόσο αιφνίδια και άδικα τα μικρά τους παλικάρια, 12 και 15 ετών, στον ποταμό Αραχθο είναι ανείπωτος. Η δύναμη που χρειάστηκε για να μετατρέψουν το δικό τους σκοτάδι σε φως για τους άλλους, μέσω της δωρεάς οργάνων, ισοδυναμεί με μία πράξη βαθιάς ανθρωπιάς και ανιδιοτέλειας.
Η είδηση της δικής τους απώλειας ξύπνησε έναν εφιάλτη: Αυτόν της μη κανονικότητας. Του πρόωρου, αδικαιολόγητου θανάτου. Η είδηση της δωρεάς λειτούργησε ως μία σφαλιάρα που ακόμη «καίει» το πρόσωπό μας. Ομως, το ταρακούνημα αυτό, που κλόνισε τους περισσότερους από εμάς, ίσως να μην είναι τόσο αθώο. Ισως κάτι υποδηλώνει. Κάτι φέρνει στην επιφάνεια – πέραν του φόβου της απώλειας.
Αναμφίβολα πρόκειται για ένα γεγονός συγκλονιστικό – για τους δότες, για τους λήπτες, για τους συγγενείς, για το ιατρικό προσωπικό, για την κοινωνία όλη. Από την άλλη η συναισθηματική φόρτιση με την οποία καταγράφεται η αλτρουιστική αυτή πράξη, φανερώνει ενδεχομένως μία πιο βαθιά κοινωνική πραγματικότητα. Ισως (ξανά)αποκαλύπτει ότι η δωρεά δεν είναι ο κανόνας. Παραμένει η εξαίρεση σε μία εξίσωση που πάντα καταλήγει στη ζωή.
Οι γονείς αυτών των παιδιών επέλεξαν τον δρόμο της ωριμότητας, της κοινωνικής ευθύνης, της ενσυναίσθησης. Και το δικό τους παράδειγμα, θα αποκτήσει μεγαλύτερη αξία, όταν η δωρεά γίνει αυτονόητη. Μια στάση ζωής σε επίπεδο κοινωνίας. Οταν η είδηση θα πάψει να είναι συγκλονιστική είδηση αλλά η αυτονόητη πραγματικότητα. Οταν η αμηχανία στην εξαίρεση θα έχει μετατραπεί σε ψύχραιμη προσέγγιση της αλληλεγγύης. Οταν θα γίνεται αποδεκτή ως μία ήσυχη πράξη προσφοράς και αγάπης.
Πρόσφατα, σε σχετική εκδήλωση ειπώθηκε πως η αυτάρκεια κάθε χώρας σε όργανα είναι εθνική υποχρέωση. Και επισημάνθηκε η ανάγκη δημιουργίας ενός πλαισίου εμπιστοσύνης. Χωρίς παραπληροφόρηση, χωρίς «γκρίζες ζώνες», χωρίς προσπάθειες πειθούς μέσω της υπέρμετρης συναισθηματικής φόρτισης. Οπως επισημάνθηκε «δεν χρειάζεται να μιλάμε πολύ, αλλά να μιλάμε σωστά».
Ηδη, οι στοχευμένες προσπάθειες του Εθνικού Οργανισμού Μεταμοσχεύσεων (ΕΟΜ), της ηγεσίας στην οδό Αριστοτέλους, του επιστημονικού προσωπικού αποδίδουν καρπούς. Τα τελευταία χρόνια καταγράφεται κατακόρυφη αύξηση στις μεταμοσχεύσεις ενώ ήδη διατυπώνονται αισιόδοξες εκτιμήσεις πως το 2025 θα κλείσει καταγράφοντας ένα ακόμη ρεκόρ.
Εν τω μεταξύ, το υπουργείο Υγείας δρομολογεί το επόμενο διάστημα την αποστολή μηνυμάτων από την ΗΔΙΚΑ προς όλους πολίτες, ενώ αντίστοιχα θα ενεργοποιηθεί και σχετική ειδοποίηση μέσω του MyHealth app για την προαιρετική εγγραφή στο Εθνικό Μητρώο Δωρητών Οργάνων και Ιστών. Η κίνηση αυτή εντούτοις, δεν επιχειρεί να ξυπνήσει μόνον το φιλότιμό μας (μια αυθεντικά ελληνική λέξη και αμετάφραστη σε πολλές γλώσσες).
Παράλληλα, επιχειρεί να μας καταστήσει υπεύθυνους για τη συνέχεια της ίδιας (μας) της ζωής. Γιατί αυτό που συχνά δεν επικοινωνείται επαρκώς, παρά τις εντατικές καμπάνιες του ΕΟΜ, είναι ότι η πιθανότητα να χρειαστούμεεμείς οι ίδιοι, κάποια στιγμή της ζωής μας, ένα μόσχευμα είναι πολύ μεγαλύτερη από την πιθανότητα να δωρίσουμε τα όργανά μας μετά θάνατον.