Το πρωτότυπο συνέδριο-σάουνα του ΣΥΡΙΖΑ ολοκληρώθηκε και η τέταρτη διάσπαση, για την οποία υπήρχε ανησυχία, δεν συνέβη. Ωστόσο, ας μην καθησυχάζουν όσοι έχουν έγνοια τον ΣΥΡΙΖΑ, γιατί ετέθησαν οι βάσεις, με την έννοια ότι δημιουργήθηκε το ρήγμα στο οικοδόμημα. Σχηματίστηκε καθαρά η διαχωριστική γραμμή, που κάποια στιγμή θα ανοίξει τόσο ώστε ο σημερινός ΣΥΡΙΖΑ να βρεθεί σε δύο ξεχωριστά κομμάτια: εκείνους που θα ακολουθήσουν τον Αλέξη Τσίπρα στο εγχείρημά του και τους άλλους που θα μείνουν πίσω – και ελπίζουν να μετακομίσουν σε καλύτερο γραφείο στην Κουμουνδούρου. Δώστε τους τον χρόνο που χρειάζονται και δεν θα αργήσει. Ο ΣΥΡΙΖΑ, άλλωστε, μένει πιστός στις παραδόσεις της Αριστεράς και, στη συγκεκριμένη, διαθέτει την κορυφαία τεχνογνωσία, με τρεις έως τώρα απολύτως πετυχημένες διασπάσεις στο ενεργητικό του! Η πρώτη, μετά την ιστορική κωλοτούμπα, με την αποχώρηση Βαρουφάκηδων και Λαφαζαναίων, η δεύτερη με την αποχώρηση της Νέας Αριστεράς, μετά τη νίκη του Σ. Κασσελάκη, η τρίτη με την εκπαραθύρωση του Κασσελάκη ύστερα από έντεκα μήνες διασυρμού.
Η τέταρτη είναι ζήτημα χρόνου, επαναλαμβάνω, κυρίως γιατί ο Αλέξης Τσίπρας πρέπει με κάποιον τρόπο να βρίσκεται στη Βουλή και έτσι όπως πάει κατά διαόλου ο ΣΥΡΙΖΑ, πώς μπορείς να ξέρεις τι θα γίνεται, ας πούμε, σε ενάμιση χρόνο από τώρα; Αντιθέτως, με ένα νέο κόμμα τουλάχιστον έχει εξασφαλισμένη την είσοδό του στη Βουλή. Κάθε νέα προσπάθεια από κάποιον πρώην κατά κανόνα την πρώτη φορά πετυχαίνει. Τις προθέσεις του, πάντως, μας τις έδειξε με τη γενική στάση του στο συνέδριο. Κατ’ αρχάς η επιλογή του χρόνου για να πραγματοποιήσει το δικό του συνέδριο, του Ινστιτούτου, ο Τσίπρας (δεν είναι αυτή επίσημη ονομασία, νομίζω όμως ότι ταιριάζει περισσότερο…), που προηγήθηκε λίγες μέρες του συνεδρίου του ΣΥΡΙΖΑ και, εκ των πραγμάτων, το επισκίασε. Επειτα, η πολιτική διακήρυξη που παρουσίασε στο συνέδριο, που διαφοροποιείται από τον ΣΥΡΙΖΑ. Να προσθέσουμε και το γεγονός ότι οι θεωρούμενοι πιστοί του στο συνέδριο υιοθέτησαν στις ομιλίες τους τις αποκλίσεις Τσίπρα, με τη δική του φρασεολογία μάλιστα, για να είναι κατανοητός ο υπαινιγμός.
Ακόμη και η φυσική παρουσία του Αλέξη στο συνέδριο υποδηλούσε τη διαφορά από το περιβάλλον στο οποίο βρισκόταν. Ηλθε, είδε, απήλθε, τόσο διαφορετικός από τους υπόλοιπους, με το μπεζ λινό κοστούμι του και εφαρμοστό μπλουζάκι λαιμόκοψη από μέσα. Δεν μπορώ να πω αν ήταν ο μόνος εκεί με κοστούμι – φαντάζομαι και άλλοι θα είχαν πάει έτσι, αλλά θα είχαν βγάλει το σακάκι. Σίγουρα όμως ήταν ο μόνος που φορούσε το σακάκι του κουμπωμένο! Και μην ξεχάσω την ηχηρή αποχώρηση του εξαδέλφου από τον ΣΥΡΙΖΑ, που, αν και είχε γίνει σε προγενέστερο χρόνο, την επανέλαβε τώρα σε remake, για να ληφθεί το μήνυμα και από τον τελευταίο βλάκα και να μη χρειαστεί να αποχωρήσει και η Ζανέτ.
Πώς να τον κατηγορήσεις, όμως, τον Αλέξη Τσίπρα επειδή τους κουνάει το μαντίλι; Εδώ, όποιος έχει μάτια βλέπει – δεν χρειάζεται τίποτα παραπάνω. Το σοβαρότερο που συνέβη στο συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ, αυτό που έμεινε και θα το θυμόμαστε για καιρό, ήταν και το αστειότερο: ότι κανείς τους δεν σκέφτηκε τον κλιματισμό! Καλοκαίρι έξω, βράζει ο τόπος, τα τριαντάρια και βάλε είναι πια η φυσιολογική καθημερινότητα, οι σύνεδροι ήταν περί τους 2.500 (και μάλιστα περηφανεύονταν για τον μεγάλο αριθμό), τι έλειπε όμως; Τι; Και όμως, κανένας δεν σκέφτηκε ότι χωρίς κλιματισμό θα έσκαγαν. Πώς να τους πάρεις στα σοβαρά; Αν, φανταστείτε, ο έμπορος που πάει να σας πουλήσει ένα μεταχειρισμένο αυτοκίνητο ως μεγάλη ευκαιρία κάνει να ανοίξει την πόρτα του οχήματος και του μείνει στο χέρι, εσείς θα πάρετε αυτοκίνητο από αυτόν;
Το συμπέρασμά μου από το συνέδριο είναι ότι, τελικά, έδιωξαν τον Κασσελάκη, ναι! Με τα πολλά, τον πέταξαν έξω. Παρέμειναν όμως εκεί που τους έβαλε εκείνος: στην τροχιά της γελοιοποίησης…
ΑΝΘΟΣΥΝΘΕΣΕΙΣ
Ετσι δεν τα λένε τα περίεργα μπουκέτα στα ανθοπωλεία; Αυτός ο όρος ταιριάζει στο σύνθημα που εισήγαγε ο Αλέξης Τσίπρας στο συνέδριο του: «Χρειαζόμαστε», είπε, «ηθική και αξιακή αναγέννηση». Λοιπόν, απλά πράγματα: η ηθική αναγέννηση ήταν η πλατφόρμα του Ακάματου Κώστα Καραμανλή, οι αξίες ήταν η πλατφόρμα του ΓΑΠ. Τα ανακατεύεις ωραία κι έχεις τον καινούργιο Τσίπρα – το τελευταίο μοντέλο.