Το έργο των διασωστών του ΕΚΑΒ δεν δυσκολεύεται μόνο από τη φύση των περιστατικών που αντιμετωπίζουν. Δυσκολεύεται και από τις δομικές ελλείψεις: προσωπικού, οχημάτων, σταθερής εργασιακής σχέσης. Και αυτό δεν είναι θεωρητικό· είναι η καθημερινότητά τους σε όλη τη χώρα, από την Αθήνα ως τη Θεσσαλία. Στον Βόλο, οι εργαζόμενοι του ΕΚΑΒ ζήτησαν από τον νέο πρόεδρο του Οργανισμού προκήρυξη τουλάχιστον 10 μόνιμων θέσεων. Σήμερα, υπηρετούν 43 άτομα, με 22 θέσεις κενές, σε μια περίοδο που οι ανάγκες – ειδικά το καλοκαίρι με τους επισκέπτες – αυξάνονται ραγδαία. Ο πρόεδρος του σωματείου εργαζομένων ΕΚΑΒ Βόλου, Γιάννης Μαρούγκας, το λέει ξεκάθαρα: «Βάζουμε πλάτη, γιατί δεν γίνεται αλλιώς. Εχουμε μάθει έτσι, δυστυχώς». Σοβαρό πρόβλημα αποτελεί και ο στόλος. Αρκετά ασθενοφόρα είναι παλιά και συχνά μπαινοβγαίνουν στα συνεργεία. Οπως δήλωσε και ο πρόεδρος του Συλλόγου Εργαζομένων ΕΚΑΒ Θεσσαλίας, Γιάννης Γούλας, η κατάσταση είναι οριακή: «Η έλλειψη σε ασθενοφόρα σε όλη τη Θεσσαλία είναι πολύ σημαντική. Πολλά αυτοκίνητα μπαίνουν και βγαίνουν συνεχώς στα συνεργεία και την ίδια στιγμή καλούμαστε να καλύψουμε κανονικά τα επείγοντα και τις διακομιδές». Την ίδια στιγμή, πολλοί διασώστες εργάζονται με συμβάσεις ορισμένου χρόνου, που ανανεώνονται ετησίως, ενώ καλύπτουν θέσεις σταθερές και κρίσιμες. Παρά τις διορθώσεις που έγιναν στη νομοθεσία για να μπορούν να προσληφθούν και απόφοιτοι άλλων δημοσίων ΙΕΚ ή ΣΑΕΚ, η εργασιακή ανασφάλεια παραμένει.
Οι συνταξιοδοτήσεις αυξάνονται, οι προσλήψεις δεν επαρκούν, τα οχήματα φθείρονται και η ανάγκη για μόνιμη, οργανωμένη ενίσχυση είναι πιο επιτακτική από ποτέ. Το ΕΚΑΒ μπορεί να είναι ένας μηχανισμός ζωής, αλλά οι άνθρωποί του χρειάζονται ανάσα, όχι μόνο χειροκρότημα.