Εχουν ήδη συμπληρωθεί εννέα ημέρες από την έναρξη της επιχείρησης των Ισραηλινών με την επονομασία «Rising Lion», που κατάφερε από τις πρώτες κιόλας τρεις – τέσσερις ημέρες να δώσει το δικαίωμα στο Ισραήλ να μιλάει για σημαντικά πλήγματα στο πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν, αλλά και κυρίως στην εξασφάλιση της αεροπορικής υπεροχής πάνω από την ίδια την πρωτεύουσα των μουλάδων, την Τεχεράνη.
Βασικό… «asset» σε αυτή την προσπάθεια και ειδικά τα πρώτα 24ωρα για το Ισραήλ ήταν τα μαχητικά στελθ F-35, καθώς την ώρα που οι ειδικές δυνάμεις του Ισραήλ εξουδετέρωναν τα ραντάρ του Ιράν, εκείνα ήταν ήδη πάνω από την Τεχεράνη και άλλες εξίσου «προστατευόμενες» αντιαεροπορικά περιοχές του Ιράν, καταφέρνοντας χειρουργικά πλήγματα. Τα F-35I Adir του Ισραήλ είναι ειδική έκδοση. Αν και στην παρούσα φάση το Τελ Αβίβ έχει περί τα 38 με 39 από αυτά, αποκτά περισσότερα σταδιακά. Σύμφωνα με το «Business Insider», είναι μια υποπαραλλαγή του F-35A που πετάει η Πολεμική Αεροπορία των ΗΠΑ.
Αυτό που κάνει το F-35I «Adir» μοναδικό είναι ότι το Ισραήλ μπορεί να τροποποιήσει τα δεδομένα αποστολής και τον προγραμματισμό των αεροσκαφών και να ενσωματώσει εγχώρια αναπτυγμένα συστήματα, από ηλεκτρονικό πόλεμο έως συνδέσεις δεδομένων και κυβερνοασφάλεια, χωρίς να βασίζεται σε «updates» λογισμικού που κατευθύνονται από τις ΗΠΑ. Αυτά τα μοναδικά χαρακτηριστικά, τα οποία επιτρέπουν στο αεροσκάφος να προσαρμόζεται περισσότερο στις ισραηλινές ανάγκες, το αποκλείουν από τις ενημερώσεις που παρέχονται από τις ΗΠΑ για άλλους πελάτες F-35. Ωστόσο τα ραντεβού για εναέριο ανεφοδιασμό που δίνουν ισραηλινά F-35 με αμερικανικά τάνκερ δίνουν τη δυνατότητα στην Ουάσιγκτον και με αυτόν τον τρόπο να γνωρίζει πού βρίσκονται κατά προσέγγιση τα ισραηλινά στελθ. Το μήνυμα είναι ότι στις ΗΠΑ γνώριζαν από την πρώτη στιγμή ότι τα F-35 του Ισραήλ βρίσκονταν στον αέρα και κατευθύνονταν προς το Ιράν.
Αυτό που επισημαίνουν καλά πληροφορημένες πηγές των «ΝΕΩΝ» είναι ότι το Ισραήλ δεν είναι μέρος της δικτυοκεντρικής αντίληψης και υποδομής που χτίζεται σταδιακά στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ, όπου εντάσσονται οι περισσότερες από τις χώρες που χρησιμοποιούν F-35.
Το ΝΑΤΟ αντιμετωπίζει όλες τις χώρες – μέλη ως χώρο τον οποίο πρέπει να προασπίσει έναντι οποιασδήποτε απειλής και σε αυτό το πλαίσιο το πιο σημαντικό «όπλο» που θέλει και εργάζεται στο να το έχει είναι η πληροφορία και ειδικότερα η επίγνωση της κατάστασης στο πεδίο της μάχης, το λεγόμενο «situational awareness» (SA).
Αυτό περιλαμβάνει τη συλλογή και ανάλυση πληροφοριών από διάφορες πηγές για τη δημιουργία μιας ολοκληρωμένης κατανόησης του επιχειρησιακού περιβάλλοντος, συμπεριλαμβανομένων των απειλών και των πιθανών προκλήσεων.
Το ΝΑΤΟ χρησιμοποιεί διάφορα συστήματα και στρατηγικές για την ενίσχυση της SA, συμπεριλαμβανομένων των δυνατοτήτων πληροφοριών, επιτήρησης και αναγνώρισης (ISR), προηγμένων συστημάτων διοίκησης και ελέγχου και συνεργατικών προσπαθειών για την ανταλλαγή πληροφοριών και αναλύσεων.
Το F-35 έχει κατασκευαστεί έτσι ώστε πέρα από στελθ να είναι επί της ουσίας μια μεγάλη πλατφόρμα συλλογής και διανομής πληροφοριών και δεδομένων, συνδεδεμένο ανά πάσα ώρα και στιγμή με άλλες πλατφόρμες, τόσο σε εθνικό όσο και σε, όταν αυτό χρειάζεται, συμμαχικό επίπεδο.
Ο διακόπτης «kill switch»
Την ίδια ώρα, σύμφωνα με δημοσίευμα της «Le Monde», για να προετοιμαστούν για τις αποστολές τους, οι ευρωπαίοι πιλότοι του F-35 πρέπει να στέλνουν τα σχέδια πτήσης τους σε αμερικανικά κέντρα δεδομένων. Η συντήρηση λογισμικού επί του αεροσκάφους και οι παραγγελίες ανταλλακτικών αυτοματοποιούνται επίσης εν μέρει εξ αποστάσεως. Αυτά είναι όλα μυστικά που συνήθως φυλάσσονται με ζήλο, ακόμη και μεταξύ συμμάχων, αλλά όχι με το σύστημα F-35.
Σύμφωνα με το γαλλικό δημοσίευμα, πολλοί βλέπουν αυτό το «ψηφιακό δέσιμο» των F-35 ως διακόπτη «kill switch», ένα είδος κουμπιού διακοπής που οι Αμερικανοί θα μπορούσαν να πατήσουν για να καθηλώσουν το αεροσκάφος. Η Lockheed Martin αρνούνταν πάντα την ύπαρξη μιας τέτοιας συσκευής, όπως και οι περισσότεροι ειδικοί πολεμικών αεροποριών. Ωστόσο, σύμφωνα με το δημοσίευμα, το F-35 δίνει στις Ηνωμένες Πολιτείες μια μορφή ελέγχου επί των δεδομένων που μοιράζονται με τους συμμάχους τους, παρόλο που οι τελευταίοι εξακολουθούν να ισχυρίζονται πλήρη ελευθερία δράσης.
Ελληνικός προβληματισμός
Στην Ελλάδα, που πρόκειται να αποκτήσει 20+20 «αόρατα» μαχητικά αυτού του τύπου, με τα πρώτα να προσγειώνονται στην Ανδραβίδα το 2030, παρακολουθούν με περίσκεψη τις αναφορές σε «kill switch» και εκτιμούν πως οι αναφορές των Γάλλων σε τέτοια δυνατότητα των ΗΠΑ έχει να κάνει και με τον σκληρό ανταγωνισμό που υπάρχει στην αγορά, καθώς το Παρίσι θέλει αφενός να προωθήσει τα Rafale, που ωστόσο δεν είναι τεχνολογίας στελθ, αφετέρου να επισημάνει πως η ευρωπαϊκή άμυνα δεν πρέπει να είναι εξαρτημένη από αμερικανικά οπλικά συστήματα, από τη στιγμή που ο Τραμπ θέλει να αποτραβήξει τις ΗΠΑ.
Το ενδεχόμενο, πάντως, σε κάποια φάση στο μέλλον να αποκτήσει και η Τουρκία μαχητικά F-35, τα οποία θα είναι και αυτά ενσωματωμένα στον δικτυοκεντρικό δίαυλο ανταλλαγής πληροφοριών του ΝΑΤΟ, δημιουργεί την αίσθηση σε αναλυτές πως θα δίνει τη δυνατότητα στην Ουάσιγκτον που θα γνωρίζει τις θέσεις των μαχητικών να μπορεί να παρεμβαίνει διπλωματικά και να αποσοβεί κρίσεις.
13 χώρες – πελάτες
Σήμερα, το πρόγραμμα F-35 έχει 13 χώρες – πελάτες ή εταίρους στην Ευρώπη: το Ηνωμένο Βασίλειο, την Ιταλία, τη Γερμανία, την Ολλανδία, το Βέλγιο, τη Φινλανδία, τη Νορβηγία, τη Δανία, την Πολωνία, τη Ρουμανία, την Ελλάδα, την Ελβετία και την Τσεχική Δημοκρατία. Αυτό αντιπροσωπεύει μια τεράστια αγορά για τη Lockheed Martin, η οποία πουλάει επίσης τα αεροσκάφη της στην Ιαπωνία, τη Νότια Κορέα, τη Σιγκαπούρη, την Αυστραλία, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και το Ισραήλ.