Ολα αυτά δείχνουν ότι αυτό που θεωρήθηκε – και ακόμη θεωρείται παρά τις μεγάλες οικονομικές αποτυχίες – ως κυρίαρχη οικονομική ορθοδοξία μπορεί να συνυπάρχει με ακροδεξιές, εθνικιστικές, ρατσιστικές τοποθετήσεις, κάτι που εξηγεί ως έναν βαθμό και την άνοδο των τρεχουσών εκδοχών της Ακροδεξιάς. Σε τελική ανάλυση, μοιράζονται με τα κόμματα του «Κέντρου» την ίδια δυσανεξία απέναντι στις πολιτικές που προωθούν την ισότητα και τη λαϊκή κυριαρχία έναντι
των επιταγών των αγορών.