Να προειδοποιήσω, κατ’ αρχάς, όσους αναγνώστες έχετε ευαίσθητο στομάχι και τάσεις για εμετό να πάρετε τα μέτρα σας, προτού προχωρήσετε παρακάτω – ας πούμε, μια μικρή λεκάνη δίπλα σας. Το θέμα που θα μας απασχολήσει σήμερα είναι το πιο αηδιαστικό στην πολιτική.
Βολευτήκατε; Ετοιμοι; Ξεκινάμε, λοιπόν, με το μήνυμα (SMS) που έστειλε ο γενικός γραμματέας του ΝΑΤΟ Μαρκ Ρούτε στον πρόεδρο Τραμπ, σχετικά με την αεροπορική επίθεση των Αμερικανών στις πυρηνικές εγκαταστάσεις του Ιράν: «Συγχαρητήρια και σε ευχαριστούμε για την αποφασιστικότητα της δράσης σου στο Ιράν, ήταν κάτι στ’ αλήθεια εξαιρετικό, κάτι που κανείς άλλος δεν θα τολμούσε να κάνει. Μας κάνει όλους ασφαλέστερους. Οι Ευρωπαίοι θα πληρώσουν ΧΟΝΤΡΑ (σ.σ.: “pay in a BIG way”), όπως θα έπρεπε, και θα είναι η δική σου νίκη». Το μήνυμα ήταν ιδιωτικό, αλλά ο Τραμπ το έδωσε στη δημοσιότητα. Δυστυχώς, δεν διευκρίνισε αν το κείμενο συνοδευόταν από emojis με καρδούλες, φιλάκια, σφιγμένους δικέφαλους και άλλα τέτοια. Με το ίδιο γλαφυρό ύφος συνέχισε και στην πρόποσή του, στο επίσημο δείπνο της Τετάρτης. «Επιτρέψτε μου», είπε ο γ.γ. του ΝΑΤΟ, «να χαιρετίσω τον ηγετικό ρόλο του προέδρου Τραμπ στις εκκλήσεις του για αύξηση των αμυντικών δαπανών του ΝΑΤΟ. Κύριε πρόεδρε, αγαπητέ Ντόναλντ, αυτό συμβαίνει χάρη σε εσάς που μας σπρώχνετε. Και αύριο εμείς θα χτίσουμε πάνω σε αυτά τα θεμέλια, προσθέτοντας περισσότερα τρισεκατομμύρια στις αμυντικές δαπάνες».
Ενας κανονικός άνθρωπος, κάποιος δηλαδή που δεν έχει επάγγελμα την πολιτική, ποτέ δεν θα μπορούσε να τραβήξει τέτοιο γλείψιμο στον Τραμπ, και μάλιστα δημοσίως, χωρίς να καταρρεύσει μετά, από την ντροπή. Ο Ρούτε όμως δεν είχε κανένα πρόβλημα, έδινε μάλιστα την εντύπωση ότι το ευχαριστιόταν κιόλας. Δεν το λέω ως μομφή, αλλά ως έπαινο, γιατί αν δεν το είχε κάνει, η σύνοδος μπορεί να είχε τιναχτεί στον αέρα. Τέτοιου είδους νεύρα, ατσάλινα, χρειάζονται στην πολιτική, ιδίως στο επίπεδο που παίζει ο πρώην πρωθυπουργός της Ολλανδίας. Χρειάζεται, δηλαδή, να έχεις τη δύναμη και την αυτοπειθαρχία, ώστε αν σου φέρουν μια κουράδα στο πιάτο, εσύ να μπορείς να αναφωνήσεις: «Καλέ, τι ωραία τούρτα σοκολάτα είναι αυτή!». Και το χειρότερο είναι ότι καμιά φορά χρειάζεται να τη φας κιόλας, όταν ανωτέρα βία το επιβάλλει…
Ενδεχομένως να έχει και αυτός κάποιο μυστικό για να φέρει εις πέρας μια τέτοια αποτρόπαιη αποστολή. Μπορεί, λ.χ., να χτύπησε προηγουμένως δυο – τρία σφηνάκια σναπς μονοκοπανιά για να στυλωθεί (στα κρυφά στην τουαλέτα) ή να χρησιμοποίησε κάποια ψυχοτρόπο ουσία, από τις τόσες που υπάρχουν στην αγορά (στο Αμστερνταμ, ξέρετε…). Αν το έκανε αυτό ο Ρούτε, δεν θα ήταν κάτι αντίθετο με τη στρατιωτική παράδοση που πρεσβεύει το ΝΑΤΟ. Είναι κανόνας οι στρατιώτες να «φτιάχνονται» πριν από τις δύσκολες αποστολές. Από τους μωαμεθανούς Ασσασίνους, που κάπνιζαν χασίς πριν πραγματοποιήσουν τη δολοφονική αποστολή τους (από αυτούς προέρχεται η λέξη «χασίς»), μέχρι τους στρατιώτες των Ναπολεόντειων Πολέμων, στους οποίους μοίραζαν διπλή μερίδα ρούμι ή μπράντι την προηγουμένη της μάχης. Ακόμη και τα κτήνη της Χαμάς, που επιτέθηκαν στο Ισραήλ την 7η Οκτωβρίου 2023, ήταν υπό την επήρεια των συνθετικών ναρκωτικών που κατασκεύαζε το καθεστώς του Ασαντ στη Συρία.
Ηταν αηδέστατο και γλοιωδέστατο το γλείψιμο του γ.γ. του ΝΑΤΟ στον Τραμπ, ήταν όμως απαραίτητο, γιατί τέτοιου είδους μεταχείριση περιμένει ο Τραμπ. Ανιστόρητος και αγράμματος όπως είναι, δεν έχει συναίσθηση της σημασίας του ΝΑΤΟ, δεν καταλαβαίνει ότι είναι η σημαντικότερη και μακροβιότερη συμμαχία της Ιστορίας και πρέπει να διατηρηθεί. Ευτυχώς, πάντως, που ο Τραμπ δεν είναι γκέι, γιατί ο Ρούτε είναι ομορφόπαιδο, για τα μέτρα της πολιτικής πάντα, και δεν μπορείς να ξέρεις τι θα του ζητούσε ο Τραμπ…
Πάντως, το παράδειγμα που έδωσε ο γ.γ. του ΝΑΤΟ, ως προς τον δέοντα χειρισμό του Τραμπ, καλό θα ήταν να μην το αγνοήσουν οι θεσμοί της Δύσης. Η σουηδική Ακαδημία, λ.χ., που απονέμει τα Νομπέλ ας σκεφτεί κάτι για τον Τραμπ, ώστε να του φύγει ο καημός, να πάει στο διάολο και να ησυχάσουμε επιτέλους! Πώς, ας πούμε, στα Οσκαρ, όταν καταλαβαίνουν ότι έχουν αγνοήσει επί δεκαετίες κάποιο σημαντικό κινηματογραφιστή, σκαρφίζονται κάτι ειδικά γι’ αυτόν και του το δίνουν προτού πεθάνει; Κάτι ανάλογο ας κάνουν, να θεσπίσουν, π.χ., ένα Νομπέλ για τον πιο διάσημο και επιτυχημένο πολιτικό με την ωραιότερη κόμμωση. Να το έχει μόνο αυτός και να μην απονεμηθεί ποτέ ξανά. Μήπως νοιάζεται και κανένας; Τόσα και τόσα έχουν δώσει, ένα ακόμη δεν θα βλάψει τον θεσμό.