Ποιο είναι το δόγμα Τραμπ στην εξωτερική πολιτική; Σύμφωνα με όσα είπε ο αντιπρόεδρός του τις προάλλες, σε συγκέντρωση Ρεπουμπλικανών στο Οχάιο, «είναι πολύ απλό. Πρώτον, αρθρώνεις καθαρά τι ενδιαφέρει την Αμερική, και στην προκειμένη περίπτωση αυτό είναι πως το Ιράν δεν μπορεί να έχει πυρηνικά όπλα. Δεύτερον, προσπαθείς να λύσεις το πρόβλημα με επιθετική διπλωματία. Και, τρίτον, όταν δεν μπορείς να το λύσεις διπλωματικά, χρησιμοποιείς σαρωτική στρατιωτική δύναμη για να το λύσεις και φεύγεις αμέσως από εκεί, πριν καν γίνει μια παρατεταμένη σύγκρουση». Εντάξει, ο Τζέι Ντι Βανς ανήκει στην πτέρυγα των απομονωτιστών του κόμματος αλλά ως πολιτικός καριέρας προσαρμόζεται. Ετσι, έφερε γρήγορα τις απόψεις του στα μέτρα των προεδρικών πράξεων. Ωστόσο η πραγματικότητα διαψεύδει τις πανηγυρικές αναρτήσεις στην πλατφόρμα Truth Social και μουτζουρώνει την απόπειρα του Χιλμπίλη να ντύσει με έναν μανδύα στρατηγικής τις αποφάσεις που λαμβάνονται εν βρασμώ. Η πρώτη αποτίμηση της επίθεσης στις ιρανικές πυρηνικές εγκαταστάσεις που έκανε το Πεντάγωνο θέλει τους βομβαρδισμούς να καθυστέρησαν το πυρηνικό πρόγραμμα της Τεχεράνης «για λίγους μήνες» και όχι να το κατέστρεψαν ολοσχερώς, όπως φωνάζει ο πλανητάρχης.
Σόου
Ο Λευκός Οίκος, βέβαια, είδε τα ρεπορτάζ για τη συγκεκριμένη έκθεση σαν fake news – όπως καθετί που δεν συμφωνεί με το τραμπικό αφήγημα. Δεν είναι η πρώτη φορά που απαξιώνονται υπηρεσίες στις οποίες είθισται να βασίζεται η αμερικανική διοίκηση για να χαράξει την εξωτερική πολιτική της χώρας. Ούτε δέκα ημέρες νωρίτερα ο ίδιος ο πρόεδρος, όταν τον ρώτησαν για την εκτίμηση της επικεφαλής που εκείνος διάλεξε για τη CIA – ότι το Ιράν δεν κατασκευάζει πυρηνική βόμβα – απάντησε «κάνει λάθος» (αναγκάζοντάς την να ανασκευάσει, επιτιθέμενη φυσικά στα επάρατα μίντια). Από την προηγούμενη θητεία του, άλλωστε, έχει την τάση να απορρίπτει τη δουλειά των υπηρεσιών πληροφοριών, κατηγορώντας τες ως εκπροσώπους του βαθέος κράτους που συνωμοτεί εναντίον του. Το δόγμα του Τραμπ, λοιπόν, δεν περιγράφηκε με ακρίβεια από το νούμερο δύο του. Γιατί η βασική του κατευθυντήρια γραμμή είναι το σόου. Η «διπλωματία» του αντιμετωπίζει τη διεθνή θέση των ΗΠΑ με όρους ριάλιτι για MAGA τηλεθεατές. Ο πρωταγωνιστής του δεν έχει ένα επεξεργασμένο σχέδιο γεωπολιτικής. Εχει ως πρώτο στόχο να σοκάρει για χάρη του σοκ – να μπορεί να λέει στις κάμερες «δεν θέλω να χρησιμοποιήσω το παράδειγμα της Χιροσίμα».