Από τη στιγμή που η δικογραφία έφτασε στην αίθουσα 168 της Βουλής, αναδείχθηκαν δύο κεντρικά πρόσωπα: ο Μάκης Βορίδης και ο Λευτέρης Αυγενάκης, οι οποίοι επί θητείας τους στο υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης συγκρούστηκαν με τους τότε επικεφαλής του ΟΠΕΚΕΠΕ. Υστερα από το πρώτο βραχυκύκλωμα, το Μαξίμου άρχισε να αναζητάει μια όσο το δυνατόν πιο ανώδυνη πολιτική διαχείριση με σταθμίσεις δεδομένων και με καλλιέργεια εικόνας αποφασιστικότητας. Οι σταθμίσεις αφορούν πρωτίστως τον Βορίδη, ο οποίος βρισκόταν και εντός Μαξίμου για σχεδόν δύο χρόνια, ενώ ο Αυγενάκης έρχεται στο προσκήνιο έξι μήνες μετά την επαναφορά του στην ΚΟ της ΝΔ, από την οποία διεγράφη το περασμένο καλοκαίρι.
Αρμόδιες πηγές επιμένουν: πρώτον, ότι μια παραίτηση δεν σημαίνει αποδοχή κατηγορίας και, δεύτερον, ότι «κάθε περίπτωση είναι ξεχωριστή». Δηλαδή στο Μαξίμου δεν υπολογίζουν απαραίτητα σε… λύση – πακέτο για τα εμπλεκομένους, αλλά διαχωρίζουν πρόσωπα και περιστατικά.
Η λογική της παραπομπής στο Δικαστικό Συμβούλιο απευθείας, ανεξάρτητα από τα στοιχεία, βρίσκει αντίθετο τον Βορίδη και θα ζητήσει από τη ΝΔ να μην υπερψηφίσει οποιαδήποτε παραπομπή του εφόσον οι βουλευτές θεωρήσουν ότι δεν διέπραξε κάτι επιλήψιμο. Οχι τυχαία ο ίδιος έσπευσε προκαταβολικά σε μηνύματα, προκαλώντας ενόχληση (και) σε υψηλότερα κυβερνητικά κλιμάκια που διέκριναν απειλές. Μετά την έξοδο Βορίδη το Μαξίμου δεν θέλει να δείξει εικόνα ρήξης («Υπηρέτησε όλα τα αξιώματα με αποτελεσματικότητα, δεν ακυρώνεται η προσφορά των ανθρώπων» είπε ο Παύλος Μαρινάκης στο Mega), ωστόσο η πραγματικότητα είναι άλλη: τέθηκε η αφετηρία ενός κρας τεστ διαρκείας των σχέσεων με τον Μητσοτάκη και τελικά με τη ΝΔ.