Δεν είναι τυχαία τα απανωτά sold out των ραπ καλλιτεχνών. Εχει αναλυθεί πώς η φόρμουλα αυτή δημιουργεί έντονες ταυτίσεις και συγκινήσεις, πώς μπορεί να είναι συγχρόνως τόσα διαφορετικά πράγματα. Δεν είναι τυχαίο φυσικά το σαρωτικό double bill του ΛΕΞ στο ΟΑΚΑ το περασμένο Σαββατοκύριακο, όπου συγκεντρώθηκαν σχεδόν εκατό χιλιάδες άτομα – σύμφωνα με τις επίσημες εκτιμήσεις πάνω από 60.000 το Σάββατο και 32.000 την Κυριακή. Το μαζικό πέρασμα του θεσσαλονικιού ράπερ στη νεανική φάση έχουν προσπαθήσει να εξηγήσουν πολλοί.
«3.000 στροφές»
Χιλιάδες μαύρες μπλούζες συνέρρεαν προς την τεράστια σκηνή που είχε στηθεί αντικριστά από τον Τοίχο των Εθνών του ΟΑΚΑ: οι συναυλίες του ΛΕΞ ήταν πραγματικά ζηλευτές σε ό,τι αφορά το στήσιμο, τη διοργάνωση και τη σκηνοθεσία. Ενα εντυπωσιακό σκηνικό και τέσσερις γιγαντοοθόνες που το καθιστούσαν προσβάσιμο στο πιο απομακρυσμένο βλέμμα. Στο κεντρικό stage ένα ομοίωμα βράχων με κεραίες να είναι καρφωμένες πάνω τους, πιο δίπλα το σκηνικό είναι ένα βενζινάδικο, στο λογότυπο γράφει «t.g.k.», δηλαδή «τέχνη για κολλημένους», «τέχνη για την κουλτούρα». Ο ΛΕΞ, κατά κόσμον Αλέξης Λαναράς, ξεκινά τη συναυλία με τις «3.000 στροφές». Ο κόσμος ραπάρει μαζί του. Για τις επόμενες δύο ώρες και κάτι μια θάλασσα κόσμου τραγούδαγε μαζί του, χωρίς να χάνει λέξη. Στίχους άλλοτε καταγγελτικούς και διφορούμενους, άλλοτε ευθύβολους με ποιητική αφαίρεση και πολιτικοκοινωνική αιχμή. «Μα όσοι δε βγήκαν από πλούσια αρχίδια δε βρήκαν ποτέ τους ίσες ευκαιρίες», λέει σε μια ρίμα.
Σ’ ένα άλλο κομμάτι, το «Νυχτερίδες», λέει: «Λένε πως στη χώρα μου έχει Ηλιο
Τον χαίρονται οι τουρίστες μες στα bungalows
Εγώ μάλλον γεννήθηκα μπάσταρδος
Οι βάλτοι με τραβάνε μέσα τους σαν να ‘μαι βάτραχος», τα καπνογόνα ανάβουν, τα μάτια του κοινού λάμπουν καθώς ακολουθεί τα λόγια του ΛΕΞ.
Ο παλμός και ο ενθουσιασμός
Τα live του στο ΟΑΚΑ είναι κάτι άλλο: ο παλμός, ο ενθουσιασμός, ο τρόπος που ο κόσμος ακολουθεί τα λόγια του, η κινησιολογία των χορευτών που βρίσκονται πάνω στο stage, τα φώτα. Ηταν όλα κομμάτια μιας ελεγείας για την κουλτούρα της ραπ.
Φυσικά στη σκηνή ανέβασε τους φίλους και συνοδοιπόρους του στη ΡΑΠ (Hgemona$, Μικρός Κλέφτης, Tsaki, ΣΑΝΤΑΜ, Ζήνων και Vlospa). Ο κόσμος πάγωσε όταν ο ΛΕΞ κάλεσε στη σκηνή την «κυρία Χαρά» και εμφανίστηκε η γνώριμη φιγούρα της Χάρης Αλεξίου για να τραγουδήσουν μαζί το «Φύγε». Δακρυσμένα παιδιά απαθανάτιζαν με τα κινητά τους τη συγκινητική στιγμή.
Καθώς ράπαρε τους στίχους από το «Cogniac», που λέει: «Αυτό είναι για όλους τους γονείς που κάνουνε τα μαγικά τους
Και καταφέρουν να παρέχουν στα παιδιά τους (…)
Μάλλον το ’90 ήταν καλύτερα
Με κάτω από τα τάβλι πεντοχίλιαρα
Πιστεύαμε σειρές και διαφημίσεις
Ωσπου μας καλωσόρισε το σήμερα». Οι στίχοι χτυπούν αλλιώς καθώς μας περιτριγυρίζει το ρημαγμένο ΟΑΚΑ, στολίδι μιας μακρινής Ελλάδας, με τα γλυπτά του Τοίχου των Εθνών σκουριασμένα σήμερα, και βαλτωμένα βρωμόνερα στις διακοσμήσεις. Ισως αυτή είναι μια εξήγηση για το φαινόμενο του ΛΕΞ: το πώς ανατέμνει όσα τον περιστοιχίζουν και μιλάει με επάρκεια για το παρόν του. Πώς οπλίζει με ειλικρίνεια και αλληγορία τους στίχους του.