Ο θαλάσσιος δρόμος που ακολουθούν όσοι φεύγουν από τη Λιβύη με προορισμό την Κρήτη είναι πλέον μια νέα μεταναστευτική οδός. Από τις αρχές του 2025 μέχρι και σήμερα έχουν φτάσει στη Γαύδο πάνω από 7.000 άνθρωποι, όταν στο ίδιο χρονικό διάστημα πέρυσι έφτασαν περίπου 2.000. Δεν είναι λοιπόν ρητορική υπερβολή να πει κανείς ότι υπάρχει έκρηξη – όχι απλά αύξηση – των ροών και κρύβει τον κίνδυνο μιας μεταναστευτικής κρίσης.
Οι λόγοι γι’ αυτή την εξέλιξη είναι πολλοί. Από τη σκληρή ιταλική στάση απέναντι στους παράτυπους μετανάστες μέχρι την πλήρη αποδιοργάνωση της Λιβύης και τους ελληνικούς πολιτικούς χειρισμούς που την ώθησαν προς την Τουρκία. Ο καθένας από τους παραπάνω παράγοντες ευνόησε τις εξελίξεις. Ωστόσο, για να λυθεί το πρόβλημα δεν αρκεί να αντιμετωπιστούν μόνο κάποιες από τις αιτίες του. Απαιτούνται συντονισμένες δράσεις σε μια σειρά πεδίων.
Φυσικά πρέπει να συζητηθεί στο ΚΥΣΕΑ, όπως έγινε χθες, αλλά και να πραγματοποιηθεί η αποστολή του επικεφαλής της ελληνικής διπλωματίας σε Τρίπολη και Βεγγάζη. Και φυσικά είναι θεμιτή κάθε κίνηση που προστατεύει τα νότια θαλάσσια σύνορά μας από τους διακινητές – στα πλαίσια του σεβασμού των κανόνων του Διεθνούς Δικαίου και των αρχών της Ευρώπης, πάντα.
Εξίσου απαραίτητη όμως είναι και η κινητοποίηση της ΕΕ, αφού πρόκειται για ένα ζήτημα το οποίο αφορά σε τελική ανάλυση τα ευρωπαϊκά σύνορα. Οι Βρυξέλλες οφείλουν να εργαστούν στενά και από κοινού με την Αθήνα προκειμένου η Λιβύη να αντιληφθεί ότι δεν συζητά με μια χώρα – μέλος αλλά με ολόκληρη την Ενωση. Πρέπει να γίνει ξεκάθαρο στις λιβυκές Αρχές ότι καλούνται να συνεργαστούν με την ΕΕ.