Ο ένας παίκτης στο Μεσανατολικό, τον οποίο αξίζει να παρακολουθούμε, είναι βέβαια το Ισραήλ. Παραδίδει μάθημα στρατηγικής, επιπέδου master class, για όποιον ενδιαφέρεται και παρακολουθεί τις εξελίξεις. Είναι συναρπαστικό να βλέπεις πώς προσάρμοσαν τη στρατηγική τους στη Μέση Ανατολή με εκείνη των Ηνωμένων Πολιτειών και πώς, στη συνέχεια, έσυραν τις ΗΠΑ στη δική τους εκδοχή της κοινής στρατηγικής. Θαυμάζεις, θέλω να πω, την ευελιξία στο επίπεδο της τακτικής, με την οποία ωθούν την υπερδύναμη προς την κατεύθυνση που θέλουν. Το είδαμε στον «Πόλεμο των δώδεκα ημερών», όπως επικράτησε να το λέμε – υπό την προϋπόθεση ότι η εκεχειρία θα διατηρηθεί. Στην περίπτωση αυτή, το Ισραήλ, με μια σειρά τετελεσμένων, έσυρε τις ΗΠΑ να εμπλακούν ενεργά στον πόλεμο με τον καταλυτικό τρόπο: τις «σφουγγαρίστρες» των 13 τόνων στο Φορντό. Χάρη σε αυτό το πλήγμα επιβλήθηκε η παύση των εχθροπραξιών. Την ίδια ευελιξία είδαμε, επίσης, στη μεταχείριση εκ μέρους του Ισραήλ του προέδρου Τραμπ: στην άνεση με την οποία εναλλάσσουν την απόλυτη προσβολή και το απόλυτο γλείψιμο.
Τώρα τη βλέπουμε στην κινητοποίηση που παρατηρείται εκ μέρους του Ισραήλ και για την παύση των εχθροπραξιών στη Γάζα, αλλά και στη λύση του επισιτιστικού (sic). Το λέω με τους επίσημους όρους, για τη διεστραμμένη χαρά της ειρωνείας, στην οποία ποτέ δεν μπόρεσα να αντισταθώ. Στην πραγματικότητα, το «επισιτιστικό» είναι λιμός οργανωμένος άψογα από το Ισραήλ εις βάρος του συνολικού πληθυσμού της Γάζας, ανεξαρτήτως εμπλοκής του καθενός. (Σύντομη παρέκβαση, για να έχω τους λογαριασμούς μου καθαρούς έναντι του αναγνώστη: Προσωπικά με την πλευρά του Ισραήλ είμαι στην υπόθεση αυτή, αλλά κουτόχορτο δεν τρώω. Βεβαίως, συμφωνώ με τον σκοπό του πολέμου που διεξάγει το Ισραήλ. Αυτό δεν σημαίνει ότι συμφωνώ και με τα μέσα που χρησιμοποιεί.)
Κανείς μας δεν μπορεί να γνωρίζει – ούτε καν οι Αμερικανοί, τολμώ να πω – αν υπάρχει ουσία στην προθυμία του Ισραήλ ή αν πρόκειται για επιχείρηση στον επικοινωνιακό κλάδο του πολέμου, όπου επίσης το Ισραήλ παραδίδει master class. Μπορούμε να καταλάβουμε όμως για ποιους λόγους το κάνει: Για να διευκολύνει τις ΗΠΑ στην αναβίωση των Συμφωνιών του Αβραάμ και ενδεχομένως στην επέκτασή τους με την προσχώρηση και άλλων χωρών της περιοχής, πρωτίστως δε της Σαουδικής Αραβίας. Χωρίς την ισχυρότερη χώρα του Περσικού, στην επικράτεια της οποίας βρίσκονται οι ιεροί τόποι του Ισλάμ, η συγκεκριμένη διπλωματική προσπάθεια (ό,τι καλύτερο έκανε ο Τραμπ στην πρώτη προεδρική τετραετία του) δεν έχει μέλλον. Με το Ιράν όμως καίρια αποδυναμωμένο και το μέλλον του καθεστώτος του αμφίβολο, οι Συμφωνίες του Αβραάμ προσφέρουν την καλύτερη εγγύηση για την ειρήνη στην περιοχή.
Επιπλέον, η ψυχολογική συγκυρία είναι η κατάλληλη, καθώς τρία στοιχεία διαμορφώνουν τις εντυπώσεις που μας αφήνει αυτή η ιστορία: Πρώτον, οι εκπληκτικές δυνατότητες του Ισραήλ στο στρατιωτικό πεδίο και στο πεδίο των πληροφοριών· δεύτερον, η κατάρρευση της χάρτινης τίγρης, που ήταν τελικά το Ιράν· τρίτον, η επίδειξη του τι σημαίνει πραγματικά ο όρος «υπερδύναμη», επίδειξη την οποία πραγματοποίησαν οι ΗΠΑ με τους βομβαρδισμούς στις υπόγειες πυρηνικές εγκαταστάσεις του Ιράν. Αν αναρωτιέστε για ποιον λόγο η Ρωσία, πρώτη απ’ όλες, αλλά και η Κίνα και οι λοιπές μεγάλες ή μεγαλούτσικες δυνάμεις, που επιδιώκουν έναν «πολυπολικό κόσμο», το βούλωσαν κανονικά όταν ο κόσμος πληροφορήθηκε τι είχαν πετύχει οι Αμερικανοί με την επιχείρηση «Σφύρα του μεσονυκτίου», τώρα γνωρίζετε τον λόγο. Είναι επειδή καμία από αυτές τις χώρες δεν μπορεί να κάνει αυτό που έκαναν οι ΗΠΑ, τελεία και παύλα.
Οσο διαρκεί η δυναμική αυτών των εντυπώσεων, το κλίμα είναι ευνοϊκό για να συμφωνηθούν οι όροι συνύπαρξης στη Μέση Ανατολή. Ολα αυτά, όμως, υπό μία προϋπόθεση: να βρεθεί τρόπος να σταματήσει η σφαγή στη Γάζα. Είναι το sine qua non για την ειρήνευση στην περιοχή και επείγει. Μακάρι, λοιπόν, το Ισραήλ να εννοεί τις καλές προθέσεις που προβάλλει και να σταματήσει η αιματοχυσία στη Γάζα. Οι Ισραηλινοί έκαναν τη βρωμοδουλειά για όλους μας στη Δύση, όπως είπε ο Φρίντριχ Μερτς – ο μόνος ηγέτης από τη Δύση που είχε την εντιμότητα και το θάρρος να το πει, ίσως λόγω της εθνικής ενοχής. Μήπως λοιπόν θα έπρεπε τώρα οι Ισραηλινοί να δείξουν τη γενναιότητα που χρειάζεται για να κερδίσουν και την ειρήνη; Θα το αποδείξουν στη Γάζα.