Ως ποδοσφαιριστής ο Θοδωρής Ζαγοράκης υπήρξε χαρισματικός ηγέτης, με ανεξάντλητες φυσικές δυνάμεις, αλλά – κακά τα ψέματα – απείχε αρκετά από το να χαρακτηριστεί αρτίστας της μπάλας. Ως εκ τούτου, τα μάτια δυσκολεύτηκαν πολύ να πιστέψουν την απίθανη ντρίμπλα του στον Λιζαραζού και τη γλυκιά σέντρα αμέσως μετά, με την οποία έστειλε την μπάλα συστημένη στο κεφάλι του Αγγελου Χαριστέα για το γκολ της νίκης της Εθνικής μας στον προημιτελικό με τη Γαλλία.
Σ’ ένα παιχνίδι όπου παίζουν παικταράδες, όπως ο Ζιντάν, ο Ανρί, ο Πιρές κι ο Τρεζεγκέ, την απόλυτη στιγμή ποδοσφαιρικής μαγείας προσφέρει ο Ζαγοράκης! Πώς να χαθεί μετά η κούπα;
Πώς να χαθεί όταν ο Ζαγοράκης κάνει αυτά που συνήθως κάνει ο Ζιντάν στο χορτάρι; Πώς να χαθεί όταν η αυτοπεποίθηση έχει εκτοξευτεί στα ουράνια;
Είναι αδύνατο να ξεχαστούν αυτή η φάση, αυτό το γκολ. Μένουν για πάντα χαραγμένα στο μυαλό, ίσως γιατί για μία και μοναδική φορά ο Δαβίδ δεν νίκησε απλώς τον Γολιάθ, αλλά έγινε ο ίδιος Γολιάθ.