Η ταχεία πρόοδος της τεχνητής νοημοσύνης (ΤΝ) φέρνει σημαντικές αλλαγές στον κόσμο της εργασίας και θέτει υπό αμφισβήτηση τη μακροχρόνια σταθερότητα των εταιρικών καριερών. Εργαζόμενοι που κάποτε ανέμεναν σταδιακή πρόοδο και σταθερή απασχόληση έως τη σύνταξη, πλέον βλέπουν τους ρόλους τους να μετασχηματίζονται ή και να καταργούνται πολύ νωρίτερα απ’ ό,τι φαντάζονταν.
Ταχύρρυθμες εξελίξεις σε λογισμικά τεχνητής νοημοσύνης εκτελούν πλέον εργασίες που παλαιότερα απαιτούσαν ανθρώπινη παρέμβαση. Από την επεξεργασία δεδομένων και την εξυπηρέτηση πελατών έως την εσωτερική τεκμηρίωση και τη σύνταξη εκθέσεων, ο αυτοματισμός καταργεί ή μετασχηματίζει παραδοσιακούς ρόλους. Η EESC αναφέρει ότι περίπου το 22% των θέσεων εργασίας στην ΕΕ ενδέχεται να αυτοματοποιηθεί έως το 2030, με περίπου 53 εκατομμύρια θέσεις να επηρεάζονται.
Την ίδια στιγμή, η τεχνητή νοημοσύνη επιτρέπει άμεση πρόσβαση σε πληροφορία και ανάλυση, μειώνοντας την ανάγκη για ενδιάμεσα διοικητικά επίπεδα. Πολλά στελέχη που μέχρι πρόσφατα βρίσκονταν σε πορεία προαγωγής διαπιστώνουν ότι η «επόμενη θέση» απλώς δεν υπάρχει πλέον, καθώς οι εταιρικές δομές γίνονται πιο οριζόντιες και λιγότερο ιεραρχικές. Η εμπειρία, αν και πολύτιμη, δεν επαρκεί από μόνη της για να διασφαλίσει τη βιωσιμότητα μιας καριέρας.
Σε αντίθεση με προηγούμενες δεκαετίες, όταν η πολυετής προϋπηρεσία λειτουργούσε ως συγκριτικό πλεονέκτημα, σήμερα η έλλειψη ψηφιακών δεξιοτήτων καθιστά ακόμη και έμπειρους εργαζόμενους ευάλωτους. Οταν ένας αλγόριθμος μπορεί να συντάξει νομικά ή οικονομικά κείμενα σε δευτερόλεπτα, τότε η τεχνολογική προσαρμοστικότητα γίνεται πιο κρίσιμη από τη γνώση που αποκτήθηκε με την πάροδο των ετών. Η σύγχρονη αγορά εργασίας απαιτεί συνεχή μάθηση και ευελιξία.
Νέοι ρόλοι, όπως ειδικοί στην ηθική της τεχνητής νοημοσύνης (AI Ethics) ή οι μηχανικοί προτροπών (prompt engineers), αναδύονται με ταχύτητα. Ομως αυτοί οι ρόλοι απαιτούν συνδυασμό τεχνικών και αναλυτικών δεξιοτήτων, καθώς και προθυμία για συνεχή επανεκπαίδευση – κάτι που δεν είναι αυτονόητο για όλους τους επαγγελματίες. Η ιδέα της σταθερής, γραμμικής επαγγελματικής ανέλιξης μέσα σε μια εταιρεία μοιάζει πλέον ξεπερασμένη. Αντί αυτής, αναδύονται ευέλικτες και μη γραμμικές διαδρομές, όπου η επιτυχία βασίζεται όχι μόνο στην εμπειρία αλλά και στην ικανότητα συνεργασίας με την τεχνολογία και στην προσαρμογή στη διαρκή αλλαγή.
Συνολικά, η τεχνητή νοημοσύνη δεν εξαλείφει τις εταιρικές καριέρες, αλλά τις μεταμορφώνει ριζικά. Οσοι παρακολουθούν τις εξελίξεις, επενδύουν σε νέες δεξιότητες και επιλέγουν να συνεργαστούν με την τεχνολογία αντί να την αντιμετωπίζουν ως απειλή, έχουν πολλές πιθανότητες να διατηρήσουν ενεργό και ουσιαστικό ρόλο στο νέο επαγγελματικό τοπίο. Για τους υπόλοιπους, ο κίνδυνος πρόωρου αποκλεισμού από την αγορά εργασίας είναι πιο ορατός από ποτέ.
Ο Κωνσταντίνος Αμπλιανίτης είναι επιχειρηματίας τεχνολογίας, ερευνητικός συνεργάτης στο University College Dublin και πρώην καθηγητής Υπολογιστικής Ορασης στο IU International University of Applied Sciences (Γερμανία)