Συζητάμε για την κωλοτούμπα, φτιάχνεται ήδη και το δήθεν ευρωπαϊκό προφίλ του Αλέξη Τσίπρα. Ξεχνάμε όμως τι έκανε ο λαοπλάνος πολιτικός προκειμένου να κερδίσει τις επόμενες εκλογές του φθινοπώρου, πριν ο κόσμος προλάβει να κατανοήσει τι έφεραν τα Μνημόνια – την πατρότητα των οποίων από την επόμενη στιγμή αρνήθηκε.
Και πώς συμβίβασε την πραγματικότητα με το φάντασμα των δήθεν επαναστατικών εξαγγελιών του, που άφησε πίσω του με την κωλοτούμπα; Με ωραία αριστερά τεχνάσματα. Κατ’ αρχάς, ως καλός μαθητής του Οργουελ οργάνωσε τη νέα κατάσταση με νέα γλώσσα. Το τρίτο Μνημόνιο δεν ήταν μνημόνιο, ήταν συμφωνία. Η τρόικα δεν ήταν πια τρόικα, τους ανθρώπους της τους αποκαλούσαμε θεσμούς (και δεν πήγαιναν στα υπουργεία, συναντούσαν τους υπουργούς στο Χίλτον). Τα μέτρα που υπογράψαμε, κόστους πολλών δισ., δεν θα εφαρμόζονταν: αντ’ αυτών, θα βρίσκαμε «ισοδύναμα». Επίσης, θα ερχόταν δήθεν πολύ χρήμα μέσω του «πακέτου Γιούνκερ». 300 δισ. ευρώ έλεγαν. Τελικά, σε μία επταετία ήρθαν συνολικά 2,5 δισ. Τα άλλα ήταν σανός. Που κόστιζε πολύ, αφού ο Κατρούγκαλος μείωσε τις συντάξεις, οι φόροι άδειασαν τη μεσαία τάξη κι η κατάσταση στην αγορά εργασίας περιγράφηκε από τον Ευάγγελο Βενιζέλο ως στασιμοχρεοκοπία.
Αλλά λίγη σημασία είχαν αυτά από τη στιγμή που ο Τσίπρας κορόιδεψε ακόμα μία φορά τους πολίτες κερδίζοντας και τις επόμενες εκλογές.