1.Η νέα πρόκληση για την Ελλάδα
Είναι γεγονός που δεν το δείχνουν μόνο οι αριθμοί, ότι η παράνομη μετανάστευση από τη Λιβύη προς την Κρήτη έχει αυξηθεί σημαντικά τον τελευταίο καιρό. Οι διακινητές οργανώνουν με τη σχετική (μεγάλη) αμοιβή ομάδες ανθρώπων, που προέρχονται κυρίως από χώρες της Μέσης Ανατολής και της Βόρειας Αφρικής, συμπεριλαμβανομένων από το Σουδάν, την Αίγυπτο, το Πακιστάν και το Μπαγκλαντές.
Την ίδια στιγμή και ενώ η Ελλάδα προσπαθεί να βρει λύσεις στο μείζον πρόβλημα εθνικής κυριαρχίας, με σχέδια για την ανάπτυξη πολεμικών πλοίων κοντά στα λιβυκά χωρικά ύδατα, με σκοπό την αποτροπή των διακινητών και την ανάσχεση των ροών, η Ευρωπαϊκή Ένωση, δια της Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, εκφράζει απλώς τις ανησυχίες της για την «πιθανή εργαλειοποίηση της μετανάστευσης από τη Λιβύη για πολιτικούς σκοπούς»…..
Έτσι οι οργανωμένες ομάδες διακινητών, αφού έχουν προσαρμοστεί πολύ γρήγορα στα (όποια) μέτρα αποτροπής, συνεχίζουν να εισβάλλουν στην Ελλάδα, ενώ ο ρόλος της Λιβύης ως κέντρο προετοιμασίας και αναχώρησης αυτών των ομάδων έχει «αναβαθμιστεί» παρ΄ όλες τις διπλωματικές ενέργειες από την Ελλάδα και την Ευρωπαϊκή Ένωση, την εφαρμογή του Συμφώνου για τη Μετανάστευση και το Άσυλο και τα εκατομμύρια ευρώ που έχουν διατεθεί για την αποτροπή του δυσβάστακτου και εθνικά επιζήμιου αυτού φαινομένου για την Ελλάδα .
Παράλληλα και ενώ έχει γίνει η ελληνική και η ευρωπαϊκή προετοιμασία, η σύναψη ή ενίσχυση των συμφωνιών επιστροφών με τις χώρες καταγωγής των παρανόμως εισερχομένων μεταναστών στην Ελλάδα, ώστε να είναι δυνατή η άμεση απέλαση όσων δεν δικαιούνται διεθνούς προστασίας, αυτές οι επιστροφές δεν γίνονται ποτέ πράξη ή οι αριθμοί είναι απλώς απογοητευτικοί.
2.Ο τουρκικός ρόλος
Ο ρόλος της Τουρκίας στη διακίνηση των παρανόμως εισερχομένων στην Ελλάδα και κατ’ επέκταση προς την Ευρώπη, η στάση της έναντι των δικτύων διακινητών και η απαράδεκτη συνεργασία της με την Ευρωπαϊκή Ένωση στον τομέα αυτό, αποτελεί μία ακόμη πρόκληση για την εθνική μας κυριαρχία, ειδικά το τελευταίο χρονικό διάστημα με δεδομένη την τουρκική θέση στη Λιβύη.
Η Τουρκία αποτελώντας τη γεωγραφική γέφυρα μεταξύ της Μέσης Ανατολής, της Ασίας και Ευρώπης, έχει εξελιχθεί στη βασική χώρα διέλευσης για εκατοντάδες χιλιάδες που επιδιώκουν να φτάσουν παρανόμως στην Ευρώπη, μέσω Ελλάδας. (Το ίδιο πράττει βεβαίως και μέσω των κατεχομένων στην Κύπρο, ωθώντας χιλιάδες ανθρώπους προς τις ελεύθερες περιοχές).
Η Τουρκία έχει γίνει η πρωταγωνίστρια για άπειρα κέντρα για δίκτυα διακινητών που οργανώνουν μεταφορά εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων, εδώ και πολλά χρόνια κυρίως μέσω της θαλάσσιας οδού προς τα ελληνικά νησιά (π.χ. Λέσβο, Χίο, Σάμο, Κω), μέσω της χερσαίας οδού στον Έβρο και το τελευταίο χρονικό διάστημα και μέσω Κρήτης.
Να θυμίσουμε ότι η Κοινή Δήλωση ΕΕ-Τουρκίας του Μαρτίου του 2016 αποσκοπούσε στον τερματισμό της παράτυπης μετανάστευσης από την Τουρκία προς την ΕΕ, την επιστροφή στην Τουρκία όλων των νέων παράτυπων μεταναστών που φτάνουν Ελλάδα, ενώ παρείχε και συνεχίζει να παρέχει σημαντική οικονομική βοήθεια στην Τουρκία για τη διαχείριση των προσφυγικών ροών.
Ωστόσο, η εφαρμογή της Δήλωσης αντιμετώπισε από την αρχή προβλήματα αφού η Τουρκία δεν υλοποίησε ποτέ και πλήρως τη συμφωνία, είτε με το να μην αναλαμβάνει πίσω όσους πρέπει, είτε με το να μην καταπολεμά αποτελεσματικά τα δίκτυα διακινητών, άρα το μοναδικό που απέμεινε είναι ότι τα ευρωπαϊκά κονδύλια συνεχίζουν να ρέουν προς την Τουρκία, χωρίς αυτή να εκπληρώνει τις υποχρεώσεις της για τις ροές….
Είναι προφανές, ότι τα κομματικά γυαλιά, ή πολυποίκιλα κίνητρα τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Ευρώπη, δεν επιτρέπουν να αντιληφθούν όλες και όλοι ότι η Τουρκία «εργαλειοποιεί» το μεταναστευτικό ζήτημα, χρησιμοποιώντας τις ροές για πολιτικά, διπλωματικά, στρατηγικά ή οικονομικά οφέλη και ως μοχλό πίεσης προς την Ελλάδα. Αυτό φάνηκε έντονα κατά την κρίση του Έβρου τον Μάρτιο του 2020, όπου η Τουρκία ενθάρρυνε χιλιάδες μετανάστες να κατευθυνθούν προς τα ελληνικά σύνορα. Αυτό φαίνεται και με ό,τι συμβαίνει στην Κρήτη τις τελευταίες μέρες.
3. «Έχει η θάλασσα σύνορα (;)» ή ορισμένα συμπεράσματα μέχρι τις επόμενες ροές……
Η αμφισβήτηση της εθνικής κυριαρχίας (και) στην Κρήτη έχει ονοματεπώνυμο και είναι το τουρκικό πρόβλημα !
Ο ρόλος της Τουρκίας στη διακίνηση παράνομων μεταναστών είναι καθοριστικός, πρωταγωνιστικός, αναμφισβήτητος. Ως χώρα διέλευσης και με μεγάλο αριθμό προσφύγων, μεταναστών, εντός των συνόρων της, η Τουρκία έχει τη δυνατότητα είτε να συμβάλει ενεργά στην καταπολέμηση της διακίνησης είτε να την ανεχθεί, ακόμη και να την «εργαλειοποιήσει». Επιλέγει να κάνει το δεύτερο και μάλιστα προκαλώντας ένα ακόμη βάρος στην Ελλάδα, η οποία εκ του αποτελέσματος αδυνατεί να το αντιμετωπίσει. Και είναι προφανές ότι η διαχείριση του ζητήματος από την πλευρά της ΕΕ και της Ελλάδας έχει δείξει ότι η διπλωματία δεν έχει φέρει καμία πίεση στην Τουρκία, ούτε διάθεση συνεργασίας. Συνεπώς και μπροστά σε όλα αυτά τα δεδομένα η Ελλάδα οφείλει να υπερασπίσει τα σύνορά της και την εθνική της κυριαρχία σε γη, αέρα και θάλασσα….
The post Η νέα αμφισβήτηση της εθνικής κυριαρχίας στην Κρήτη και ο ρόλος της Τουρκίας appeared first on ΝΕΟΣ ΚΟΣΜΟΣ.