ΣΕ ΜΙΑ εποχή παγκοσμιοποίησης, χιλιάδες Αυστραλοί πολίτες διαμένουν μόνιμα ή προσωρινά εκτός των συνόρων της χώρας, είτε για εργασία είτε για σπουδές είτε για συνταξιοδότηση. Παρά την ύπαρξη της πολιτικής Access and Equity του αυστραλιανού Υπουργείου Εσωτερικών, η οποία προβλέπει έξι βασικές δεσμεύσεις (Ηγεσία, Διαβούλευση, Αποκρισιμότητα, Απόδοση, Ικανότητα, Ανοιχτή Πρόσβαση) για την ισότιμη πρόσβαση σε δημόσιες υπηρεσίες, αυτοί οι πολίτες βιώνουν μια σιωπηλή “εξαίρεση της ισότητας”.
Το κύριο εμπόδιο είναι ο ψηφιακός αποκλεισμός: πολλοί από αυτούς δεν μπορούν να χρησιμοποιήσουν το κρατικό σύστημα ταυτοποίησης myGovID , το οποίο απαιτεί αυστραλιανό τηλεφωνικό αριθμό ή τοπική διεύθυνση. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα η πρόσβαση σε υπηρεσίες όπως η είσπραξη του superannuation από την Αυστραλιανή Εφορία (ATO) ή η έκδοση δικαιολογητικών για τη Σύνταξη Γήρατος (Age Pension) να μετατρέπεται σε έναν ατελείωτο αγώνα δρόμου γραφειοκρατίας και αβεβαιότητας.
ΤΟ ΚΟΣΤΟΣ ΔΙΑΜΟΝΗΣ ΕΚΤΟΣ ΑΥΣΤΡΑΛΙΑΣ: SUPERANNUATION ΚΑΙ ΣΥΝΤΑΞΕΙΣ
Για πολλούς Αυστραλούς στο εξωτερικό, η διαχείριση των οικονομικών τους υποχρεώσεων είναι ένα φαινόμενο κρυφού κόστους. Η Αυστραλιανή Επιτροπή Ανθρώπινων Δικαιωμάτων έχει επισημάνει ότι η πολιτική Access and Equity πρέπει να υιοθετήσει μια προσέγγιση βασισμένη στα ανθρώπινα δικαιώματα, με αρχές όπως η μη διάκριση, η ισότητα και η συμμετοχή. Παρόλα αυτά, οι τρέχουσες πρακτικές δεν εφαρμόζονται ομοιόμορφα για όσους βρίσκονται εκτός συνόρων.
Για παράδειγμα:
– Superannuation: Πολίτες αναφέρουν καθυστερήσεις μηνών στην καταβολή του, λόγω της αδυναμίας επαλήθευσης ταυτότητας μέσω ψηφιακών μέσων.
– Σύνταξη Γήρατος: Απαιτείται η τακτική υποβολή εγγράφων στο αρμόδιο γραφείο του ΕΦΚΑ εδώ στην Ελλάδα , με πρόσθετες καθυστερήσεις.
Αυτές οι δυσκολίες παραβιάζουν την αρχή της Ανοιχτής Πρόσβασης που προβλέπει η πολιτική Access and Equity, η οποία λέει ρητά ότι οι υπηρεσίες πρέπει να είναι διαθέσιμες “είτε να παρέχονται άμεσα είτε απευθείας σε όλους τους πολίτες”.
ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΞΑΛΕΙΨΗ ΤΩΝ ΑΝΙΣΟΤΗΤΩΝ
Για να αντιμετωπιστεί αυτή η ανισότητα, απαιτείται μια διεθνής επέκταση της πολιτικής Access and Equity.
Προτείνονται:
1. Ψηφιακή Ένταξη: Ανάπτυξη εναλλακτικών συστημάτων ταυτοποίησης (π.χ. μέσω διπλωματικών αποστολών) για το myGovID, σε συνεργασία με το Υπουργείο Εξωτερικών.
2. Εξειδικευμένες Υπηρεσίες: Δημιουργία κέντρων υποστήριξης για Αυστραλούς του εξωτερικού σε κρίσιμες υπηρεσίες όπως η ATO και το Κέντρο Υπηρεσιών Κοινού (Services Australia).
3. Επιτόπια Διαβούλευση: Εφαρμογή της σύστασης 8 της Επιτροπής Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων για στενή σχέση με τις κοινότητες στο σχεδιασμό υπηρεσιών.
4. Μετρήσιμοι Δείκτες: Ενσωμάτωση των αναγκών των πολιτών στο εξωτερικό στα εθνικά στοιχεία απόδοσης της πολιτικής Access and Equity.
Η Αυστραλία διαθέτει σήμερα το θεσμικό πλαίσιο για να διασφαλίσει την ισότητα πρόσβασης—και είναι καιρός πλέον να το “εξάγει” πέρα από τα εθνικά της σύνορα. Όπως επισημαίνει η Επιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, η ισότητα δεν είναι μόνο μια τοπική υποχρέωση, αλλά μια διεθνής ανθρώπινη δέσμευση. Η ενσωμάτωση των Αυστραλών του εξωτερικού στην πολιτική Access and Equity δεν είναι τεχνολογική ή διοικητική πρόκληση, αλλά δοκιμασία της ιδεολογικής συνοχής μιας χώρας που ισχυρίζεται ότι γιορτάζει την πολυμορφία της ως “λαός της Αυστραλίας χωρίς διακρίσεις”.
The post Το ψηφιακό χάσμα και η αποξένωση των Αυστραλών του εξωτερικού appeared first on ΝΕΟΣ ΚΟΣΜΟΣ.