Τη Δευτέρα, θα κατατεθεί η πρόταση του ΠΑΣΟΚ για τον ΟΠΕΚΕΠΕ, διότι ο πρόεδρος Νίκος (Ανδρουλάκης) θέλει να μελετήσει προσωπικά, και προσεκτικά, τα όσα αναφέρει το κείμενο, το οποίο έχει συντάξει η νομική ομάδα υπό τον Χρήστο Κακλαμάνη.
Παρά το «ενδιαφέρον» του Προέδρου της Βουλής Νικήτα Κακλαμάνη να «επιταχύνει» κάπως το ΠΑΣΟΚ για να αποκλειστεί κάθε περίπτωση παραγραφής σχετικά με τους υπό κατηγορία πρώην υπουργούς Μ. Βορίδη και Λ. Αυγενάκη, το ΠΑΣΟΚ δεν κατάφερε να έχει την πρόταση νωρίτερα από τις 14 Ιουλίου.
Να σημειωθεί επίσης ότι από την πρόταση του ΠΑΣΟΚ για Προανακριτική εξαρτά τη θέση της και η κυβέρνηση. Οπως αναφερόταν χθες από μια κυβερνητική πηγή, «αν το ΠΑΣΟΚ γράφει τέρατα και σημεία στην πρότασή του για τους Βορίδη – Αυγενάκη, προφανώς δεν θα την υποστηρίξουμε. Θα καταθέσουμε δική μας πρόταση».
Το μόνο που δεν μου διευκρίνισε η πηγή, παρότι ρώτησα σχετικά, ήταν αν θα πρόκειται για πρόταση σύστασης Προανακριτικής Επιτροπής ή Εξεταστικής Επιτροπής. Η απάντηση ήταν ένα «θα δούμε, θα δείξει».
Οτι θα δείξει, θα δείξει, περί αυτού δεν αμφιβάλλει κανείς…
(Στο μεταξύ, για να προλάβει, ο πρόεδρος Αλέξης, ο απόμαχος, ο βετεράνος, μας θύμισε με ανάρτηση του Ινστιτούτου του όσα είχε πει παλαιότερα για τα σκάνδαλα σε εκδήλωση του Ιδρύματος. Δεν έχω παρά να θυμίσω το… «κοίτα ποιος μιλάει»…)
Ο στρατηγός της καρδιάς μας
Ρωτώντας εδώ κι εκεί (στην κυβέρνηση) γι’ αυτή την κρίση με τον λίβυο στρατηγό Χαλίφα Χαφτάρ, αυτό που κατάλαβα, πέρα από την επικοινωνιακή διάσταση του πράγματος (το φουσκώνουμε όσο παίρνει για να φύγει από την επικαιρότητα ο ΟΠΕΚΕΠΕ), είναι ότι ο άνθρωπος έπαιξε τα ρέστα του απέναντι στην Ευρωπαϊκή Ενωση, η οποία εξακολουθεί να μην τον αναγνωρίζει. Πολύ απλά, τους είπε (με δικά μου λόγια τώρα) «πάτε, ρε, στην Τρίπολη και συζητάτε με εκείνους τους τυχοδιώκτες και έρχεστε μετά σε μένα και δεν αναγνωρίζετε την κυβέρνησή μου; Πάρτε δρόμο τώρα».
Θα δώσω ένα… δίκιο στον στρατηγό, καθώς είναι γνωστό ότι αγωνίζεται εδώ και καιρό να γίνει επίσημος συνομιλητής της Ευρώπης και να αποκτήσει το χαλιφάτο που έχει δημιουργήσει, με έδρα τη Βεγγάζη, ισότιμη σχέση με τους άλλους τους φιλότουρκους «κατσαπλιάδες» της Τρίπολης. Τίποτε περισσότερο, τίποτε λιγότερο. Αυτό που δεν πέτυχε πριν από δύο χρόνια, να καταλάβει δηλαδή την Τρίπολη με τα όπλα και να αποκτήσει διεθνή αναγνώριση, προσπάθησε τώρα να το καταφέρει με το Μεταναστευτικό.
Απλώς το εγχείρημα δεν ήταν επιτυχές, διότι ο ευρωπαίος επίτροπος Μάγκνους Μπρούνερ, θες γιατί είναι «σκράπας» από διπλωματία, θες γιατί δεν κατάλαβε τι παιζόταν από πλευράς Χαφτάρ, αρνήθηκε να συναντηθεί με την «κυβέρνηση» του χαλιφάτου του… Χαλίφα, και κάπως έτσι σημειώθηκε η ρήξη. Τι θα γίνει τώρα;
Μπα, τίποτε το σοβαρό. Θα μας στείλουν τίποτε καραβιές ακόμη οι «χαφταριανοί», μέχρι να αναλάβει δράση ο φίλος μου ο Δημήτρης Δόλλης για να αποκαταστήσει τη σχέση με τον στρατηγό της καρδιάς μας…
Τρύπια κουρελού
Με αφορμή πάντως το γεγονός ότι λίγες ώρες μετά την κρίση της Βεγγάζης, τα ξημερώματα χθες, βρέθηκαν έξω από τη Γαύδο, με καΐκι, 520 μετανάστες από τη Λιβύη, πληθαίνουν τα ερωτήματα για το πόσο αποτελεσματικά είναι τα μέτρα, που δήθεν εφαρμόζει η κυβέρνηση, για να μη γίνουν τα σύνορά μας ξέφραγο αμπέλι, κατά την επαναλαμβανόμενη – και χθες στη Βουλή – πρωθυπουργική ρήση.
Οι δύο φρεγάτες και το ένα συνοδευτικό του Πολεμικού Ναυτικού, που υποτίθεται ότι περιπολούν στα ανοιχτά της Λιβύης, είχαν κάποια δραστηριότητα αυτό το διάστημα; Αναρωτιέμαι. Κι αν ναι, ποιο ακριβώς ήταν το αποτέλεσμα αυτής της δραστηριότητας; Η ερώτηση, απολύτως φυσιολογική, έχει να κάνει με το γεγονός ότι το «δίχτυ ασφαλείας» που θεωρητικά είχε απλωθεί για να αποτρέψει την εισβολή των μεταναστών αποδεικνύεται, εκ των πραγμάτων, τρύπια κουρελού.
Είναι δύσκολο, μπορεί να το καταλάβει ο καθένας, να φυλαχτούν θαλάσσια σύνορα που υπερβαίνουν τα 300 χιλιόμετρα. Αλλά εσύ που έχεις γνώση των πραγματικών δεδομένων γιατί δεσμεύεσαι για κάτι το οποίο δεν πρόκειται να υλοποιηθεί, και το ξέρεις; Ασ’ το να εξελίσσεται και κάνε ό,τι μπορείς…
Τα αυστηρά μέτρα
Το άλλο, συναφές με τα προηγούμενα, παραμύθι είναι αυτό που εξήγγειλε χθες στη Βουλή ο θυμωμένος πρόεδρος Κυριάκος, ότι η κυβέρνηση θα γίνει «αυστηρή» στις διαδικασίες παροχής ασύλου (προκειμένου να καθησυχάσει και τον κόσμο). Σιγά μη στάξει η ουρά του γαϊδάρου, έχω να σημειώσω, απλώς, πρόεδρε.
Συγγνώμη, και που δεν θα χορηγούνται εύκολα άσυλα και επίσης θα επανεξεταστεί και η πολιτική των επιδομάτων προς τους μετανάστες, αυτά με ποιον ακριβώς τρόπο θα λειτουργήσουν ανασχετικά για κάποιον, ας πούμε, που είναι από το Σουδάν και πριν από έναν μήνα χαιρέτησε τη μάνα του, λέγοντας «φεύγω, μάνα, πάω Ευρώπη», για να βρεθεί σε μια παραλία στο Ηράκλειο; Σιγά να μην ιδρώσει το αφτί το δικό του, όπως και κανενός άλλου. Αυτός και πέντε – έξι χιλιάδες σαν αυτόν ήρθαν Ελλάδα και τώρα ψάχνονται να βρουν τρόπο να μεταβούν στη Γερμανία και την υπόλοιπη Βόρεια Ευρώπη. Ξεκάθαρα. Γη της Επαγγελίας θεωρούν τη Γερμανία, σιγά μην έχουν καμιά φιλοδοξία να μείνουν Σφακιά…
Το άλλο ανέκδοτο
Αν ρίξει μάλιστα κανείς μια ματιά στις φωτογραφίες όλων αυτών που πάτησαν Κρήτη, θα διαπιστώσει ότι πρόκειται, στη συντριπτική τους πλειονότητα, για νέους άνδρες, εκεί γύρω στα 25 με 30, οι οποίοι θεωρούν την Ελλάδα διαμετακομιστικό σταθμό πριν επιχειρήσουν το μεγάλο ρεσάλτο, σε πρώτη ευκαιρία.
Το άλλο ανέκδοτο της υπόθεσης έχει να κάνει με την… τρομερή απειλή που εξαγγέλθηκε, αυτή της απέλασης όσων, λέει, είναι παράνομοι. Μα αφού όλοι παράνομοι είναι. Εχει έρθει κανείς νόμιμα και δεν το ξέρουμε; Επειτα, πού ακριβώς θα απελαθούν οι «παράνομοι»; Στο Τομπρούκ, απ΄ όπου ήρθαν στα μέρη μας, με τις ευλογίες της φαμίλιας Χαφτάρ; Είμαστε σοβαροί; Επίσης, στις χώρες από τις οποίες προέρχονται, αποκλείεται. Αλλωστε, όλοι τους, καλά δασκαλεμένοι, αναφέρουν ότι δεν ξέρουν από ποια χώρα κατάγονται, δεν έχουν χαρτιά μαζί τους, δεν έχουν τίποτε που να υποδηλώνει την καταγωγή τους, ούτε καν την ηλικία τους.
Συμπέρασμα: μας αρέσει – δεν μας αρέσει, το πρόβλημα είναι εδώ και εδώ θα μείνει…
Η κρίση, ευκαιρία
Και επειδή όλα αυτά τα περί «σκληρής στάσης» απέναντι στους μετανάστες, για τους επαΐοντες επί του θέματος, μοιάζουν με λόγια του αέρα, η δική μου πρόταση είναι η εξής: να δημιουργήσει η κυβέρνηση έναν… τύπου ΟΑΕΔ οργανισμό, ο οποίος θα καταγράφει όλους αυτούς που φτάνουν στην Ελλάδα με βάση τις δεξιότητες που είχαν στις χώρες από τις οποίες προέρχονται. Εν συνεχεία, με βάση αυτές τις δεξιότητες, θα αναζητεί και θα τους βρίσκει εργοδότη που θα μπορεί να τους απασχολεί ως κανονικούς εργαζόμενους, με δικαιώματα και υποχρεώσεις, και όχι ως δούλους. Εχουμε ως χώρα διαπιστωμένα ελλείψεις σε εργατικά χέρια που ανέρχονται σε πάνω από 300.000, σε όλα τα επίπεδα της οικονομίας – πρωτογενή τομέα, οικοδομή, υπηρεσίες. Αντί λοιπόν να καθόμαστε και να κλαίμε τη μοίρα μας για το κακό που μας βρήκε, μήπως θα πρέπει να το γυρίσουμε το χαρτί και να μετατρέψουμε την κρίση σε ευκαιρία;
Αφού, όπως προανέφερα, 25άρηδες και 30άρηδες, το πολύ, είναι όσοι έρχονται στην Ελλάδα, γιατί να μένουν κλεισμένοι σε μια δομή και να τους ταΐζουμε κι από πάνω για να κάθονται; Να μπουν στην παραγωγή!