Ο μύθος λέει πως για να τον «ψήσει» ο πατέρας του να αποδεχθεί την «αλλαγή περιβάλλοντος» και να αφήσει τα φιλαράκια του στα Σούρμενα για να ανοίξει τη μεγάλη πόρτα της ακαδημίας του Ολυμπιακού, του έταξε δύο δώρα: Ενα play station και ένα ποδήλατο. Και ο Γιάννης Φετφατζίδης τα χρησιμοποίησε και τα δύο σε μια καριέρα 500 επίσημων αγώνων που διήρκησε δύο δεκαετίες. Το πρώτο γιατί κάποιες από τις αξέχαστες εμπνεύσεις του με την μπάλα στα πόδια νόμιζες ότι γίνονται μόνο με το «χειριστήριο» της διάσημης κονσόλας, εξού και το περίφημο «Ελληνας Μέσι» που δεν σταμάτησε να τον καταδιώκει. Και το δεύτερο για να… γυρίσει τον κόσμο: Ολυμπιακός και Αρης από δύο φορές στην Ελλάδα. Τζένοα, Κιέβο και Σπαλ στην Ιταλία. Αλ Αχλί στη Σαουδική Αραβία. Αλ Κχορ και Αλ Σαλίγια στο Κατάρ. ΑΠΟΕΛ στην Κύπρο. Η ποδοσφαιρική ζωή του μια… βόλτα. Με ορθοπεταλιά ως το Μουντιάλ της Βραζιλίας.
Ευχαριστώ…
«Υστερα από μια γεμάτη διαδρομή, ήρθε η στιγμή να κλείσει ένας όμορφος κύκλος. Θέλω να ευχαριστήσω την οικογένειά μου και όλους τους ανθρώπους με τους οποίους συνεργάστηκα. Είναι τιμή μου, κάνοντας το όνειρό μου πραγματικότητα να έχω αγωνιστεί σε σπουδαίους συλλόγους βιώνοντας επιτυχίες και φυσικά να έχω υπηρετήσει την Εθνική ομάδα. Στο τέλος μιας καριέρας, ωστόσο, αυτό που μένει δεν είναι τόσο τα τρόπαια και οι διακρίσεις όσο ο σεβασμός και η αγάπη του κόσμου. Σας ευχαριστώ» είπε από την καρδιά του λίγες ημέρες πριν ανακοινώνοντας την απόφασή του. Και ήταν σαν χθες εκείνο το Σάββατο στο Περιστέρι που άλλαξε τη ζωή του για πάντα, βγάζοντας τον «Φέτφα» από την ανωνυμία του ποδοσφαίρου της παραγωγικής διαδικασίας και στέλνοντάς τον απευθείας στα πρωτοσέλιδα των αθλητικών εφημερίδων.
Η πρώτη φορά
Ακριβώς 31 Οκτωβρίου 2009 και ο Ολυμπιακός του Ζίκο συμπληρώνει με το ζόρι προκειμένου το απόγευμα να περάσει το ποτάμι και να αντιμετωπίσει τον Ατρόμητο για το πρωτάθλημα. Τουλάχιστον έτσι νόμιζε ο Βραζιλιάνος ως ότου να πληροφορηθεί ότι ώρες πρωί – πρωί ο Κριστιάν Ραούλ Λεντέσμα σηκώθηκε από το κρεβάτι του με 40 πυρετό. Είχε αποφασίσει να ξεκινήσει το απόγευμα με τον Σοϊλέδη και τον Κατσικογιάννη στην 11άδα του ο άλλοτε θρύλος της Σελεσάο. Πλέον όμως δεν συμπλήρωνε 18άδα. Επρεπε λοιπόν να βρει έναν ακόμη και σκέφτηκε «τον μικρό». Εκείνον τον απίθανο που τον φώναξε για μια προπόνηση με την πρώτη ομάδα και εκείνος σε μια άσκηση τόλμησε να του περάσει την μπάλα κάτω από τα πόδια: Ναι, τον Γιάννη Φετφατζίδη ντε.
Ο Ζίκο
Στήθηκε ολόκληρη επιχείρηση ώστε ο Φέτφα να μη βγει από τα αποδυτήρια του Ηφαίστου Περιστερίου για το ματς Νέων του Ολυμπιακού με τον Ατρόμητο. Στο τσακ τον πρόλαβαν και τον γύρισαν στον Ρέντη ώστε το απόγευμα να κάνει το ντεμπούτο του με την πρώτη ομάδα, παίζοντας σαν «αλλαγή». Τέσσερα βράδια μετά, 4 Νοεμβρίου, ο Βραζιλιάνος που δεν καταλάβαινε τίποτα βλέποντας τον Λουτσιάνο Γκαλέτι να πέφτει στο 42′, τον (ξανα)φωνάζει. «Μπαίνεις». Μόνο που αυτή τη φορά δεν ήταν Περιστέρι, ήταν Λιέγη. Ηταν Σταντάρ και νύχτα Champions League.
Ελληνας Μέσι και…
Κάπως έτσι λοιπόν ο «Γιαννάκης» που έλεγαν στον Ρέντη για τον ύψους 1,65 «ζογκλέρ» που έδινε παραστάσεις κάθε φορά που οι προπονητές των υποδομών του επέτρεπαν τα σόλο, έκανε την Ελλάδα να περιμένει τον ποδοσφαιρικό Μεσσία της. «Ο έλληνας Μέσι». Ή αλλιώς; «Ο έλληνας Μέσι κι αυτές τις μ@λ@κιες. Τότε δεν το καταλάβαινα. Δεν είναι όμως κι εφικτό να κρατηθείς στα 19 σου απόλυτα στα πόδια σου. Είναι φυσιολογικό να ξεφύγεις. Η τηλεόραση δείχνει εσένα, στις αθλητικές εκπομπές μιλάνε για σένα, το ίδιο γίνεται και σε μη αθλητικές εκπομπές, στις εφημερίδες…» παραδέχθηκε χρόνια μετά. Ισως έχει δίκιο πως 16 χρόνια πριν τίποτα δεν ήταν το ίδιο. Οτι αν ήταν σήμερα «συμμαθητής» του Χρήστου Μουζακίτη και του Μπάμπη Κωστούλα μπορεί συνολικά να είχε τις βοήθειες που χρειάζονταν και έξω από το ποδόσφαιρο για να πατήσει γερά στα πόδια του και να παίξει ποδόσφαιρο. Σήμερα που ο Ολυμπιακός είναι μια ελίτ ποδοσφαιρική ακαδημία.
«Οχι, εφημερίδες»
Το ότι δεν έγινε «Μέσι» όπως τόσοι άλλοι που βρέθηκαν ανά τον κόσμο με αυτή την «ετικέτα» όμως δεν σημαίνει πως δεν σημάδεψε μια ολόκληρη γενιά. Ενα χρόνο μετά το ντεμπούτο του ο Ερνέστο Βαλβέρδε φτιάχνοντας τον Ολυμπιακό από την αρχή, όπως του ζήτησε ο Βαγγέλης Μαρινάκης, δεν είχε κανένα πρόβλημα να «κάψει» για χάρη του τη μεταγραφή του αξιόπιστου Ντένις Ρόμενταλ. «Εχω ένα πρόγραμμα στο μυαλό μου. Θα τον βάλω όταν πρέπει και θα τον ξεκουράζω όταν πρέπει. Ομως, όλα πρέπει να γίνουν βήμα – βήμα. Δεν θέλω να το κάψω το παιδί, να το βοηθήσω θέλω» έλεγε ο Δον. Και του ζητούσε δημόσια μόνο ένα πράγμα: «να μη διαβάζει εφημερίδες. Μην το τρελάνουν το παιδί. Αυτό που χρειάζεται ο Γιάννης είναι ηρεμία. Τα άλλα, πότε θα παίξει, πόσο θα παίξει κι αν θα παίξει, είναι δικά μου» συμπλήρωνε και το επιβεβαίωσε στην πράξη καθώς επί των ημερών του ο Φέτφα έγραψε 44 συμμετοχές. Δεξί εξτρέμ για να μπαίνει προς τα μέσα με το αριστερό. Για να παίρνει την μπάλα μπροστά του και να μπορεί να εκμεταλλευθεί το «1 με 1 χάρισμα».
Στη Μασσαλία
Τι δεν ξεχνιέται από εκείνες τις ημέρες; Το σπουδαίο γκολ στη Μασσαλία με τη Μαρσέιγ και η 1-0 νίκη στο «Βελοντρόμ» για το Champions League. Μετά τον Βαλβέρδε όμως ήρθε ο Λεονάρντο Ζαρντίμ και η κατάσταση άρχισε να αλλάζει και όταν ακολούθησε ο Μίτσελ με διάθεση να τα αλλάξει όλα και να τον βάλει και πάλι στην εξίσωση, ο Φέτφα άνοιξε φτερά για τη Serie A. H πρώτη μεγάλη πώληση της ακαδημίας στο εξωτερικό – 4,5 εκατ. ευρώ η μετακίνησή του στην Τζένοα το καλοκαίρι του 2013. Στα 23 του σε ένα από τα κορυφαία πρωταθλήματα του κόσμου. Με τους Γενοβέζους έπαιξε σε 37 ματς έως ότου Γενάρη του 2015 δοθεί δανεικός στην Κιέβο Βερόνα (4 συμμ.) και το καλοκαίρι του ίδιου χρόνου να πουληθεί στην Αλ Αχλί που σήμερα έχει «Μπόμπι» Φιρμίνιο, Ριγιάντ Μαχρέζ και ένα σωρό απίθανους παίκτες: έπαιξε 100 ματς με τα χρώματά της. Οκτώ παραπάνω από ό,τι στις δύο θητείες του στον Ολυμπιακό. Και ένα λιγότερο από τα 101 στις δύο θητείες του στον Αρη, που έμελλε να γίνει το άλλο ελληνικό σημείο αναφοράς του.
Αν…
Δεν θα είχε συμβεί κάτι τέτοιο αν στην επιστροφή του στο μεγάλο λιμάνι, ο Φέτφα καλοκαίρι του 2018 είχε καταφέρει να κρατήσει τη θέση του ρόστερ του Πέδρο Μαρτίνς (18 συμμ. με τον Πορτογάλο). Ηταν εκείνη η χαμένη ευκαιρία με την ΑΕΚ όμως που τον στοίχειωσε. Τέταρτο λεπτό καθυστερήσεων στο ΟΑΚΑ με το σκορ στο 1-1. Σολάρει από αριστερά ο Ποντένσε, τη «σπάει» στον Γκερέρο και αυτός με τη μία λέει στον Φετφατζίδη «πάρε-βάλε» φάτσα με την εστία. Το έχασε από την επιθυμία του να σκοράρει. Και αυτή τη φάση «την έβλεπα στον ύπνο μου. Εκλεινα τα μάτια μου και την έβλεπα» θα πει ύστερα από χρόνια σε μια συνέντευξή του (gazzetta gr). Εκεί στα 26 του έκλεισε και ο κύκλος με τον Ολυμπιακό. Και προέκυψε ο Αρης. Και η επόμενη περιπλάνηση από το «Κλ. Βικελίδης» ως τη δεύτερη θητεία του εκεί για να ολοκληρώσει το ταξίδι. Το κοντέρ έγραψε 411 συμμετοχές σε επίπεδο συλλόγων με 60 γκολ και 67 ασίστ! Εγραψε 27 συμμετοχές με το εθνόσημο. Τρία πρωταθλήματα και δύο Κύπελλα στα ερυθρόλευκα. Νταμπλ με την Αλ Αχλί (2016) και έπειτα το Σούπερ Καπ.
Οι αναμνήσεις…
Μα πάνω από όλα με ένα σωρό απίθανες αναμνήσεις για κάποιον που μπορούσε με μια μπάλα στα πόδια να κάνει τον κόσμο να χαμογελά. Εναν αρτίστα που άφησε το σημάδι του στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Και με τον τρόπο του άνοιξε μια εποχή. Δεν ήταν πλέον οι πιτσιρικάδες που πήγαιναν στην αλάνα για να τον μιμηθούν. Ηταν τα παιδιά που ζητούσαν από τους γονείς τους να τους πάνε στις ποδοσφαιρικές ακαδημίες. Τα ίδια που σήμερα έχουν φέρει στο προσκήνιο μια από τις πιο ταλαντούχες γενιές που είχαμε ποτέ.