Τελικός Παγκοσμίου Κυπέλλου. Η μεγαλύτερη ποδοσφαιρική «παράσταση». Εκεί, όπου οι «θρύλοι» δημιουργούνται. Ένας τέτοιος είναι ο Κριστόφ Κράμερ. Έζησε το όνειρο κάθε πιτσιρικά, αλλά δεν μπορεί να ανακαλέσει στιγμή.
Το ημερολόγιο γράφει 13 Ιουλίου 2014. Στο «θρυλικό» Μαρακανά του Ρίο Ντε Τζανέιρο, Γερμανία και Αργεντινή αναμετρώνται για το «άγιο» δισκοπότηρο του ποδοσφαίρου, το Παγκόσμιο Κύπελλο. Πάνω από 75.000 φίλαθλοι εντός γηπέδου και εκατομμύρια ανά την υφήλιο παρακολουθούν με την ανάσα «κομμένη», το σημαντικότερο παιχνίδι της τετραετίας.
Όλοι θυμούνται τον… ήρωα Μάριο Γκέτσε και το «χρυσό» του γκολ, με το οποίο ράφτηκε το τέταρτο αστέρι στη φανέλα της «Μανσάφτ». Παίκτες, προπονητές, παράγοντες, πολιτικά πρόσωπα και οπαδοί θυμούνται είτε με ευχάριστα είτε με δυσάρεστα συναισθήματα αυτή την αναμέτρηση.
Ωστόσο, μόνο ένας δεν μπορεί να ανακαλέσει στη μνήμη του αυτή τη βραδιά. Αυτή είναι η ιστορία του Κριστόφ Κράμερ, του ανθρώπου που η ευλογία και η ατυχία του «χτύπησαν» ταυτόχρονα την πόρτα!
Ο ΠΑΡΑΓΟΝΤΑΣ «ΣΑΜΙ ΚΕΝΤΙΡΑ» ΚΑΙ Η ΑΠΡΟΣΜΕΝΗ ΕΥΚΑΙΡΙΑ
Λίγα λεπτά απομένουν για την έναρξη του μεγάλου τελικού και οι δύο ομάδες προθερμαίνονται. Οι βασικές επιλογές των δύο προπονητών έχουν γίνει γνωστές και ο χρόνος κυλάει αντίστροφα για τη σέντρα. Πριν οι παίκτες αποχωρήσουν για τα αποδυτήρια για τις τελευταίες ετοιμασίες, ο Σάμι Κεντίρα τραυματίζεται.
Ο 27χρονος μέσος δεν είναι σε θέση να αγωνιστεί, με τη μεγάλη στιγμή να πλησιάζει. Με τον Γιοακίμ Λεβ να «στερεύει» από επιλογές, ενημερώνει τον Κριστόφ Κράμερ πως θα πάρει φανέλα βασικού.
Η τύχη ήταν αυτή που πρώτη έκανε την εμφάνισή της για τον παίκτη της Λεβερκούζεν. Θα ζήσει μια στιγμή που πολλοί ονειρεύονται, αλλά λίγοι βιώνουν. Όμως, κατά τραγική ειρωνεία, θα είναι και το μόνο θα θυμάται από αυτή τη νύχτα, όπως είχε και ο ίδιος δηλώσει.
«Όταν με ενημέρωσε ο Λεβ σοκαρίστηκα. Αν κάνεις λάθος σε ένα τέτοιο ματς, δεν μπορείς να πάρεις την πτήση για να επιστρέψεις στην Γερμανία. Ήταν ένα μείγμα ενθουσιασμού και έξαρσης. Δεν παίζεις κάθε μέρα τελικό Μουντιάλ».
ΤΟ «ΜΟΙΡΑΙΟ» ΧΤΥΠΗΜΑ
Όλα κυλούσαν φυσιολογικά. Είσοδος στον αγωνιστικό χώρο, ανάκρουση των εθνικών ύμνων και τέλος τα ψέματα. Η μεγάλη ώρα για Αργεντινή και Γερμανία είχε φτάσει.
Με το νούμερο «23» στη πλάτη ο Κράμερ ξεκινάει τον αγώνα και στα πρώτα λεπτά δείχνει γεμάτος αυτοπεποίθηση. Καμία σχέση με τα «ανάμεικτα» συναισθήματα, όταν μάθανε πως ξεκινάει βασικός. Όμως, μία ανύποπτη φάση αλλάζει τα δεδομένα.
Η στιγμή του χτυπήματος
Το πρώτο τέταρτο έχει περάσει και στο 17’ ο Κράμερ, σε μια διεκδίκηση της μπάλας με τον Εζεκιέλ Γκαράι, πέφτει κάτω. Κάμποσα λεπτά στο έδαφος και εμφανώς ζαλισμένος, ο νεαρός άσος δεν ήταν σε θέση να συνεχίσει.
Πάρα ταύτα, «έσφιξε» τα δόντια και παρέμεινε εντός των τεσσάρων γραμμών για λίγο ακόμα. Τελικά, στο 31’ ο Γιοακίμ Λεβ τον τράβηξε στον πάγκο, βάζοντας μέσα τον Αντρέ Σίρλε.
Ο Κράμερ αποχωρώντας από τον αγωνιστικό χώρο.
ΟΙ ΣΟΚΑΡΑΣΤΙΚΕΣ ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ ΚΑΙ ΟΙ… ΑΣΥΝΑΡΤΗΣΙΕΣ
Ενώ όλα έδειχναν έναν απλό τραυματισμό στο κεφάλι και μια «προσωρινή» αδιαθεσία για τον 23χρονο, τα πράγματα ήταν πολύ πιο σοβαρά. Διάσειση και απώλεια μνήμης. Αυτά του προκάλεσε η σύγκρουση και όσα ακολούθησαν από το 17’ και μέχρι να βγει αλλαγή, αποδεικνύουν τη κρισιμότητα της κατάστασής του.
Συμπαίκτες, προπονητές ακόμα και ο διαιτητής του τελικού έχουν μιλήσει για το τι ακολούθησε. Τα λεγόμενά τους είχαν προκαλέσει αρχικά ανησυχία για την υγεία του παίκτη, όμως 11 χρόνια μετά, προκαλούν… γέλιο!
Ο Νίκολα Ριτσόλι, ο διαιτητής του αγώνα, υπογραμμίζει:
«Μετά τη σύγκρουση, ο Κράμερ ήρθε σε μένα και με ρώτησε: “Είναι αυτός ο τελικός;” Νόμιζα ότι αστειευόταν, οπότε του ζήτησα να επαναλάβει την ερώτηση. Με ρώτησε ξανά: “Είναι αυτός ο τελικός ή όχι;” Είπα: “Ναι”. Η απάντησή του ήταν: “Ευχαριστώ, ήταν σημαντικό να το ξέρω”».
Ο καλύτερος τερματοφύλακας εκείνου του Μουντιάλ, Μάνουελ Νόιερ, έχει τοποθετηθεί επίσης, τονίζοντας:
«Όταν ο Κράμερ επέστρεψε στο γήπεδο, όλα φαίνονταν φυσιολογικά, αλλά κάποια στιγμή, παρατήρησα από απόσταση ότι κάτι δεν πήγαινε καλά». Ήρθε κοντά μου, μπροστά στο τέρμα και ζήτησε να πάρει τη θέση μου».
Ο Φίλιπ Λαμ, μπορεί εκείνο το βράδυ να σήκωσε το βαρύτιμο τρόπαιο με «θέα» το άγαλμα του Χριστού Λυτρωτή, όμως νωρίτερα είχε… βραχυκυκλώσει με το συμπαίκτη του!
«Στην αρχή, δεν ανησυχούσα για τον τραυματισμό του Κράμερ. Έπαιξε κανονικά αφού επέστρεψε στο γήπεδο. Ήρθε σε μένα και μου ζήτησε να φορέσει το περιβραχιόνιο του αρχηγού. Του είπα: “Τι συμβαίνει εδώ;” Μετά από λίγο, πήγε στον διαιτητή και του ζήτησε να ανταλλάξουν φανέλες».
Ο ΤΟΜΑΣ ΠΟΥ ΕΓΙΝΕ… ΓΚΕΡΝΤ ΚΑΙ ΤΟ «ΤΡΟΛΑΡΙΣΜΑ»
Σα να μην έφταναν όλες αυτές οι ασυναρτησίες, ο Κράμερ βρήκε τον Τόμας Μίλερ και αυτός…τα είδε όλα! Η απώλεια μνήμης ήταν οφθαλμοφανής και ο Γερμανός επιθετικός ήταν σοβαρός. Όμως, στις μετέπειτα συνεντεύξεις του, «πίκαρε» όπως μόνο αυτός ξέρει τον συμπαίκτη του!
Οι μαρτυρίες του Μίλερ και των συμπαικτών του
«Πέρασε αρκετό χρόνο με τους γιατρούς, οπότε δεν ανησυχούσα. Αυτό που διέρρευσε στα μέσα ενημέρωσης εκείνη την εποχή ήταν ότι ο Κράμερ με ρώτησε: “Είναι αυτός ο τελικός;” Δυστυχώς, υπήρχε κάτι χειρότερο.
Συνέχισε να με αποκαλεί με το όνομα “Γκερντ” (αναφερόμενος στον θρυλικό Γκερντ Μίλερ) και να με συγχαίρει για τον τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 1974.
Καθώς η ένταση αυξανόταν, συνέχισε να ζητωκραυγάζει, αλλά ο Κράμερ έβλεπε τους οπαδούς σε ένα άλλο στάδιο. Είπε: “Η ατμόσφαιρα είναι καταπληκτική στο στάδιο του Ρουρ”. (Ο αγώνας έγινε στο Μαρακανά).
Ο Τόμς Μίλερ πάνω από τον Κριστόφ Κράμερ, λίγο μετά τον τραυματισμό του.
Ο Λαμ ήρθε σε μένα και είπε ότι έπρεπε να αντικαταστήσουμε τον Κράμερ.
Έπρεπε να βάλουμε ένα τέλος σε αυτόν τον παραλογισμό. Κανείς μας δεν ήξερε τι θα είχε συμβεί στη συνέχεια. Ίσως να ζητούσε τα εσώρουχα του διαιτητή»!
Ο Κράμερ χαίρει άκρας υγείας. Σήμερα, στα 34 του, έχει παραμένει χωρίς ομάδα από το 2024. Τελευταίος σταθμός του η Γκλάντμπαχ, με την οποία συνδέθηκε «άρρηκτα».
Στην καριέρα του δεν μετράει πολλά τρόπαια, μόνο ένα και το βαρύτερο. Όμως, από αυτό δεν θυμάται ούτε δευτερόλεπτο…