Η συνέντευξη της Κατερίνας Σακελλαροπούλου στα «ΝΕΑ Σαββατοκύριακο» και η αποκάλυψή της πως δεν παρέλαβε ηχητικό αρχείο μαζί με τα απομαγνητοφωνημένα πρακτικά για τη συνεδρίαση του συμβουλίου των πολιτικών αρχηγών την 6η Ιουλίου του 2015, μία ημέρα μετά το δημοψήφισμα, έχει προκαλέσει σάλο και έχει δημιουργήσει νέα ερωτήματα για την υπόθεση. Το ότι, αυτή τη στιγμή, ηχητικό αρχείο στο Προεδρικό Μέγαρο δεν υπάρχει επιβεβαίωσε ο προκάτοχός της, Προκόπης Παυλόπουλος, ο οποίος δήλωσε πως «τηρήθηκαν πρακτικά και διαβιβάσθηκαν γραπτώς στην Προεδρία της Δημοκρατίας, όχι όμως συνοδευόμενα, καθ’ οιονδήποτε τρόπο, από αντίστοιχο ηχητικό τεκμήριο».
Η αναφορά σε γραπτό και ηχητικό αρχείο
Σύμφωνα με τη μαρτυρία της Σακελλαροπούλου, ωστόσο, γραπτά πρακτικά συνοδευόμενα από ηχητικό αρχείο από τις άλλες άτυπες συνεδριάσεις αρχηγών στη Μεταπολίτευση, και υπάρχουν και φυλάσσονται σε χρηματοκιβώτιο, στο γραφείο του γενικού γραμματέα Προεδρίας. Υπάρχει, δηλαδή, αν όχι προβλεπόμενη διαδικασία (γιατί τέτοιου είδους συνεδριάσεις στη Μεταπολίτευση είναι πολύ λίγες και δεν περιλαμβάνονται στο Σύνταγμα), ένα συγκεκριμένο προηγούμενο. Αυτό το προηγούμενο δεν τηρήθηκε για τα πρακτικά της 6ης Ιουλίου. Αντιθέτως (και όπως περιγράφεται στο «Βήμα της Κυριακής») με έγγραφο του τότε γενικού γραμματέα, Γιώργου Γεννηματά, που υπάρχει στα αρχεία της Προεδρίας, ο ίδιος δεν παρέλαβε τα γραπτά πρακτικά και το ηχογραφημένο αρχείο εκείνης της ημέρας – στο έγγραφο αναφέρονται και τα δύο. Τα γραπτά ξέρουμε πού φυλάσσονταν: όπως είπε στα «ΝΕΑ» η τέως ΠτΔ, αυτά που της παραδόθηκαν βρίσκονταν το γραφείο του Προέδρου και η ίδια έδωσε εντολή να τοποθετηθούν μαζί με τα υπόλοιπα, καθώς εκεί έκρινε πως πρέπει να φυλάσσονται. Γιατί στο έγγραφο του πρώην γενικού γραμματέα αναφέρεται το ηχητικό, αφού, σύμφωνα με τον Παυλόπουλο, αυτό δεν έφτασε ποτέ στο Προεδρικό Μέγαρο;
Οπως επιβεβαιώνουν οι δύο πρώην Πρόεδροι της Δημοκρατίας δημόσια, η Ηρώδου Αττικού δεν διαθέτει υπηρεσία τήρησης πρακτικών – με αποτέλεσμα να δρουν επικουρικά οι πρακτικογράφοι της Βουλής. Το συμβούλιο, ωστόσο, συγκαλείται από τον εκάστοτε Πρόεδρο της Δημοκρατίας, στο οποίο ο ίδιος προεδρεύει. Ποιος είναι αρμόδιος για τα πρακτικά αυτής της συνεδρίασης, αν όχι αυτός που τη συγκαλεί ή οι υπεύθυνοι της Προεδρίας; Αν το συγκεκριμένο ηχητικό υλικό έχει καταστραφεί (όπως συμβαίνει στα υπουργικά συμβούλια, τα οποία ωστόσο είναι συνταγματικά προβλεπόμενα και θεσμοθετημένα όργανα), ποιος έδωσε την εντολή καταστροφής του υλικού; Σύμφωνα με όσα είπε η Σακελλαροπούλου στα «ΝΕΑ», δεν υπάρχει στο Προεδρικό κανένα έγγραφο στο οποίο δίνεται εντολή καταστροφής του ηχητικού λόγω απορρήτου – αφού δεν ακολουθήθηκε το προηγούμενο των συμβουλίων και το όργανο είναι άτυπο, ωστόσο, τέτοια εντολή είναι απαραίτητη. Θα μπορούσαν να είναι υπεύθυνοι για κάτι τέτοιο οι «δανεικοί» πρακτικογράφοι της Βουλής; Πού είναι σήμερα, αν υπάρχει, το ηχητικό αρχείο των πρακτικών;
Το άτυπο συμβούλιο και το θεσμικό κενό
Παρατηρείται, όπως φαίνεται, ένα θεσμικό κενό. Ακριβώς επειδή το συμβούλιο των πολιτικών αρχηγών είναι άτυπο – άρα τα έντυπα πρακτικά δεν φέρουν υπογραφές –, το ηχητικό αρχείο θεωρείται τεκμήριο. Και ακριβώς επειδή αυτή η συγκεκριμένη συνεδρίαση των πολιτικών αρχηγών έχει εθνική και ιστορική σημασία, η διαδικασία τήρησης των πρακτικών για τους ιστορικούς του μέλλοντος, είτε αυτά δοθούν στη δημοσιότητα άμεσα είτε όχι, οφείλει να βασίζεται στη διαφάνειά της. Από τη μεριά της κυβέρνησης, πάντως, ο Παύλος Μαρινάκης απέφυγε να τοποθετηθεί, σχολιάζοντας μόνο (Real) πως «δεν υποτιμά» αυτήν τη συζήτηση και πως «θα απαντήσουν οι αρμόδιοι».