«Να τους πάρεις στο σπίτι σου». Αυτή είναι η αυθόρμητη, πλέον κλασική, αντίδραση όσων αρνούνται να αντιμετωπίσουν το Μεταναστευτικό στις πραγματικές του διαστάσεις. Δεν διαφωνώ, είναι αφοπλιστική απάντηση – δεν συνεχίζεις την κουβέντα μόλις την ακούσεις. Ομως δεν λέει απολύτως τίποτα. Απλώς περιγράφει την πλήρη άρνηση της πραγματικότητας. Είναι σαν να βλέπεις έναν μετεωρίτη που έρχεται προς τη Γη και απλώς διαμαρτύρεσαι δηλώνοντας ότι δεν θέλεις τη σύγκρουση. Η κυβέρνηση λαμβάνει αυστηρά μέτρα για την αποτροπή των μεταναστευτικών ροών από τη Λιβύη. Κάπως πρέπει να απαντήσει στο φαινόμενο, αλλά και τη δυσφορία που αυτό προκαλεί στην κοινή γνώμη.
Οι αιτήσεις ασύλου δεν θα εξετάζονται για τρεις μήνες, όσοι φτάνουν στη χώρα θα κρατούνται και, σαν να μη φτάνουν όλα αυτά, θα αλλάξει και το μενού για τη σίτισή τους. Εντάξει. Πιστεύει κανείς, στα σοβαρά, ότι ο τύπος από το Σουδάν δεν θα μπει στη βάρκα επειδή θα τον κρατήσουν για τρεις μήνες και ο Πλεύρης θα σερβίρει μόνο φασόλια; Το πιθανότερο είναι να μην το μάθει καν. Ο διακινητής, πάντως, δεν πρόκειται να τον ενημερώσει σχετικά τη στιγμή που θα βάζει τα δολάρια στην τσέπη. Αλλωστε αρκετοί εξ αυτών νομίζουν ότι πλέουν προς Ιταλία. Κατεβαίνουν στην Κρήτη και ρωτάνε προς τα πού πέφτει το Παλέρμο. Και εκτός των άλλων, το κέντρο στη Μαλακάσα είναι απείρως καλύτερο από ένα στρατόπεδο στο Νότιο Σουδάν – ακολουθώ στο TikTok έναν Σουδανό που βρίσκεται εκεί και ανεβάζει βίντεο.
Οι ροές θα συνεχιστούν. Και αν διατηρήσουν τον ίδιο ρυθμό, στο τέλος η κυβέρνηση δεν θα έχει πού να τους βάλει όλους αυτούς. Δεν θα χωράνε μήτε σε δομές, μήτε σε φυλακές. Ο μόνος τρόπος για να τις ανακόψει είναι να ακολουθήσει κατά πόδας τους Ιταλούς. Να πάει ο Γεραπετρίτης στη Λιβύη με μία βαλίτσα με λεφτά και μόλις ανοίγουν το στόμα οι πολέμαρχοι να τους μπουκώνει με δολάρια. Ολα τα άλλα απευθύνονται στο εσωτερικό ακροατήριο που δεν καταλαβαίνει τίποτα περί Ευρωπαϊκής Σύμβασης Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και απλώς τώρα αισθάνεται ότι η κυβέρνηση συμφωνεί μαζί του: «Δεχόμαστε εισβολή».
Η αμηχανία του ΠΑΣΟΚ
Η στάση του ΠΑΣΟΚ στο Μεταναστευτικό παραπέμπει στο «ολίγον έγκυος». Δεν υπερψήφισε την κυβερνητική πρωτοβουλία, που πλήττει το κράτος δικαίου, αλλά ούτε την καταψήφισε. Επέλεξε το «παρών». Ναι, δηλώνει μία θλιβερή αμηχανία. Δεν μπορούσε να κάνει αλλιώς. Αν το ΠΑΣΟΚ ήταν ένα στιβαρό κόμμα στον χώρο της Κεντροαριστεράς, θα είχε ορθώσει ανάστημα, υιοθετώντας, τουλάχιστον, τις ενστάσεις που διετύπωσε ο πρώην πρόεδρός του, ο Ευάγγελος Βενιζέλος. Αλλά το σημερινό ΠΑΣΟΚ μπορεί να έχει τα πάντα, εκτός από στιβαρότητα. Τσαλαβουτώντας στα στάσιμα νερά των δημοσκοπήσεων, επιχειρεί κάτι ανέφικτο: να είναι ευχάριστο σε όλους. Και έτσι αποφάσισε να μη δυσαρεστήσει εκείνους που συντάσσονται με την κυβερνητική πρωτοβουλία και χάνουν τον ύπνο τους με τις αυξημένες μεταναστευτικές ροές, αλλά και εκείνους που παρακολουθούν με προβληματισμό ή και αποστροφή τις κυβερνητικές αποφάσεις. Ομως έτσι δεν γίνεται δουλειά. Το μόνο που γίνεται είναι να εμφανίζεται το ΠΑΣΟΚ ως μετεκλογικός μπαλαντέρ που κολλάει σε κάθε φύλλο. Αλλά, μεταξύ μας, υπάρχει πια και κάτι άλλο για το ΠΑΣΟΚ;
Τα πρακτικά
Oταν μπαίνει νέος πρόεδρος στο Οβάλ Γραφείο, συνήθως βρίσκει ένα γράμμα από τον προκάτοχό του. Στην Ελλάδα δεν έχουμε αντίστοιχη παράδοση, αλλά η Κατερίνα Σακελλαροπούλου άνοιξε ένα συρτάρι και βρήκε τα πρακτικά από τη σύσκεψη των πολιτικών αρχηγών το 2015.
Και τα παρέδωσε, ως όφειλε, στη Γραμματεία της Προεδρίας προκειμένου να φυλαχθούν στο χρηματοκιβώτιο. Το ερώτημα προς τον Προκόπη Παυλόπουλο είναι σαφές. Για ποιον λόγο κρατούσε επί σειρά ετών τα πρακτικά στο γραφείο του; Ανοιγε τον φάκελο και διάβαζε για να ανανεώνει τον θαυμασμό του προς τον Αλέξη Τσίπρα και προς τον εαυτό του; Και αφού τα παρέλαβε, από τη Βουλή, χωρίς ηχητική καταγραφή, γιατί δεν αναζήτησε το ηχητικό απόσπασμα; Αλλά αυτό καλύπτεται. Θα βγουν με τον Αλέξη επί σκηνής και θα κάνουν αναπαράσταση.