Ας το πούμε ευθέως για να τελειώνουμε: Η κυβέρνηση Κυριάκου Μητσοτάκη, που μας έχει κάνει ουκ ολίγα κηρύγματα για τη δικαιοσύνη και τη νομιμότητα, έχει επισήμως αποφασίσει ότι αυτά τα πράγματα αφορούν εμάς τους πλεμπαίους και όχι τα στελέχη της. Και δεν έχει νόημα να τηρεί κανείς τα προσχήματα για να σχολιάσει την κυβέρνηση που έχει αποφασίσει να τα καταργήσει.
Μας είχε δώσει εδώ και κάποια χρόνια δείγματα, η αλήθεια είναι. Τρανταχτό παράδειγμα η υπόθεση των υποκλοπών, που έκανε ό,τι μπορούσε για να την ξεπετάξει, για να μην εφαρμόσει την ομόφωνη απόφαση του ΣτΕ για την ενημέρωση των παρακολουθούμενων από την ΕΥΠ, για να μην τιμωρηθεί κανείς στα σοβαρά για το Predator, για να μην απολογηθεί κανείς για το ότι ανώτερο κομματικό στέλεχος της ΝΔ υπέγραψε για να το στείλουμε στον φύλαρχο Νταγκαλό του Σουδάν, τον σφαγέα του Νταρφούρ. Ολα αυτά στην κοινή γνώμη πέρασαν ως ασήμαντα. Τους τα επιτρέψαμε.
Οπως ως ασήμαντο πέρασε ότι η δικογραφία της Ευρωπαϊκής Εισαγγελίας για τη σύμβαση 717 για την τηλεδιοίκηση στον ΟΣΕ, έμεινε να πιάνει αράχνες στα συρτάρια της Βουλής, με εγγυημένη την παραγραφή των ενδείξεων τέλεσης αδικημάτων από νεοδημοκράτη υπουργό. Ασήμαντο και ότι δεν έκανε Προανακριτική για τον Χρήστο Τριαντόπουλο, με βάση τη δικογραφία της Εισαγγελίας της Λάρισας για το μπάζωμα.
Και τώρα ο σεβασμός της για την ανεξάρτητη δικαιοσύνη τρίτωσε, με την πρότασή της για εξεταστική επιτροπή για τον ΟΠΕΚΕΠΕ, αντί της Προανακριτικής που ζητά στη δικογραφία η Ευρωπαϊκή Εισαγγελία για τους πρώην υπουργούς Μάκη Βορίδη (με άμεσο κίνδυνο παραγραφής) και Λευτέρη Αυγενάκη.
Η μαγεία βρίσκεται στη λεπτομέρεια: Η ΝΔ έχει την πλειοψηφία και θα μπορούσε να κάνει όλη τη διαδικασία κανονικά. Με την κοινοβουλευτική επιτροπή να κάνει προανάκριση και τους «γαλάζιους» βουλευτές να βγάζουν τους υπουργούς λάδι. Ομως το θεσμικό τακτ και τα προσχήματα μας έχουν, πια, τελειώσει.
Και μαζί τους πετιούνται στον κάλαθο των αχρήστων οι δικογραφίες που δεν μιλάνε για «χρόνιες παθογένειες» και «αιώνιες στρεβλώσεις» αλλά για ενδείξεις συγκεκριμένων αδικημάτων, με συγκεκριμένα ονόματα, θύτες και συνεργούς. Αυτή είναι η σχέση της κυβέρνησης με τη δικαιοσύνη και ο λόγος που μας την τρίβει στα μούτρα εξηγείται δυστυχώς με δυο λέξεις: Γιατί μπορεί.