Το ότι οι big 4 αποτελούν το κυρίως πιάτο κάθε αγωνιστικής, δεν αμφισβητείται. Αυτοί κεντρίζουν το ενδιαφέρον, προσελκύοντας χορηγούς κι εκτοξεύοντας την τηλεθέαση.
Οι υπόλοιποι φαίνονται σαν συμπλήρωμα, με τα έσοδα τoυς να προέρχονται από το δεδομένο ότι θα παίξουν με τους μεγάλους. Διαφορετικά, θα είχαμε εξαγγελία πρωθυπουργού για καθιέρωση football pass, προκειμένου να επιβιώσουν…
Η φαινομενικά σχεδόν αδιάφορη παρουσία τους ωστόσο, δεν τους καθιστά ασήμαντους.
Πέρσι οι Coldplay ήρθαν για πρώτη φορά στην Ελλάδα, sold out και χαμός στις δυο συναυλίες στο ΟΑΚΑ.
Αν στην θέση τους ήταν οι Scorpions θα έλεγες, «τους έχω δει περισσότερες φορές κι από τον Άδωνι σε πρωινάδικα, τελευταία ήταν πέρσι στο πανηγύρι της Αγίας Παρασκευής. Νομίζω κι άλλη μια σε χασαποταβέρνα στη Βάρη, που έκαναν live..»
Το Ολυμπιακός-Παναθηναϊκός αποτελούσε κάποτε κοινωνικό γεγονός, όλοι σημάδευαν τις ημερομηνίες και μετρούσαν τον χρόνο αντίστροφα μέχρι να φτάσει η ημέρα.
Οι ίδιες ομάδες τέθηκαν αντιμέτωπες πέρσι 6 (!!!) φορές, για πρωτάθλημα, κύπελλο και πλέι οφ. Άλλες τόσες ΠΑΟΚ και ΑΕΚ. Από την αναμονή με κομμένη την ανάσα λοιπόν, ελλοχεύει ο κίνδυνος της στιγμής που ο κόσμος θα χασμουριέται, μονολογώντας «όχι πάλι»..
Οι μικρότεροι λοιπόν είναι τελικά πιο χρήσιμοι απ΄ όσο νομίζουμε. Μπορεί να μην αποτελούν το κυρίως πιάτο, είναι όμως το αλατοπίπερο.
Πρωτάθλημα χωρίς big 4 δεν υφίσταται, θα υπήρχε άραγε χωρίς τους…smaller 10; Ακόμα και το συμπλήρωμα, είναι απαραίτητο..
Τις εποχές που ο κόσμος περίμενε πως και πως τα μεγάλα ντέρμπι, οι μικρότερες ομάδες ήταν άκρως ανταγωνιστικές.
Όποιος έπαιζε με την Δόξα στην Δράμα ή την Παναχαϊκή στην Πάτρα, έπρεπε να ματώσει για να περάσει.
Σήμερα επικρατεί το «κουτσά στραβά θα κερδίσω» αν και πάλι δεν περνάς εύκολα από Περιστέρι, Ηράκλειο και Αγρίνιο.
Το καλοκαίρι που διανύουμε παρατηρείται διαφαινόμενος αφανισμός ομάδων όπως η Λαμία και τα Γιάννενα, που αποτελούν προάγγελο γενικευμένων εξελίξεων στο κοντινό μέλλον.
Η επιστροφή της Λάρισας δεν αντιστρέφει την εικόνα, αφού είχε αντιμετωπίσει παρόμοια προβλήματα στο παρελθόν. Και όχι μόνο μια φορά.
Όταν κάτι επαναλαμβάνεται, δεν αποτελεί σύμπτωση. Κι αν συμβαίνει κατ΄επανάληψη σε ομάδες αυτού του βεληνεκούς, υπάρχουν συγκεκριμένοι λόγοι.
Οι οποίοι δεν είναι ποδοσφαιρικοί, αλλά κοινωνικοί-πολιτικοί.
Οι τοπικές οικονομίες όλων των πόλεων κάποτε ήταν ισχυρές και αυτοτελείς, οπότε υπήρχαν δυνατοί επιχειρηματίες που ήταν σε θέση να στηρίξουν τις ομάδες της περιοχής τους, αλλά και κόσμος που μπορούσε να τις ενισχύσει αγοράζοντας εισιτήριο.
Οι πόλεις αυτές σήμερα φυτοζωούν, όσος πλούτος έχει απομείνει στην χώρα βρίσκεται συγκεντρωμένος στο λεκανοπέδιο. Κι όσο απομακρύνεσαι από εκεί, τόσο αυξάνονται τα ποσοστά του πληθυσμού που googlάρει αναζητώντας τη λέξη ΟΑΕΔ.
Μόνο τυχαίο δεν είναι πως στην δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της χώρας, η βάση των επιχειρήσεων του ιδιοκτήτη του ΠΑΟΚ βρίσκεται στην Ρωσία κι εκείνη του μεγαλομετόχου του Ηρακλή στην Αθήνα.
Πρόκειται για κατάσταση που μεταξύ άλλων θα φέρει αντιμέτωπο και το ποδόσφαιρο, με ανυπέρβλητα αδιέξοδα.
Η superleague δεν μπορεί να το λύσει, εξηγήθηκε άλλωστε πως το ζήτημα δεν είναι ποδοσφαιρικό. Επιβάλλεται όμως να το μετριάσει στο μέτρο του δυνατού, εκλαμβάνοντας το ως άκρως σημαντικό το καμπανάκι για τον ανταγωνισμό, κυρίως όμως για την μελλοντική βιωσιμότητα του συνεταιρισμού και του ποδοσφαίρου γενικότερα.
Με την απαιτούμενη σοβαρότητα και χωρίς μικροπολιτική και λαϊκισμό εννοείται, όπως το προ ολίγων μηνών πυροτέχνημα των 5εκ που θα μοίραζαν Παναθηναϊκός και ΑΕΚ στις μικρότερες ΠΑΕ, λες και το θέμα θα λυνόταν με ένα έστω και γενναίο πουρμπουάρ.
Και το οποίο ακόμα -κι αυτό- αγνοείται, όπως το 1.5εκ που θα μοίραζε ο Ηλιόπουλος στις ΕΠΣ…