Η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη είναι η τέταρτη κυβέρνηση της μεταπολίτευσης που κατάφερε να κερδίσει μια δεύτερη, κατά σειρά, τετραετία. Ο Πρωθυπουργός έχει δηλώσει ήδη ότι θα διεκδικήσει και τρίτη νίκη, πράγμα που δεν πέτυχε κανένας προκάτοχός του, καθώς οι δεύτερες θητείες τους δεν άντεξαν στη φθορά του χρόνου και τις κοινωνικές αναταράξεις. Η πρώτη μεταχουντική κυβέρνηση του Κωνσταντίνου Καραμανλή, το 1974, σταθεροποίησε θεσμικά την αβασίλευτη Δημοκρατία και πέτυχε την ένταξη της χώρας στην ΕΟΚ. Η δεύτερη τετραετία του «Εθνάρχη», ιδιαίτερα μετά τη μεταπήδησή του στη Προεδρία της Δημοκρατίας, εξελίχθηκε σε προάγγελο του θριάμβου του ΠΑΣΟΚ.
Η πρώτη τετραετία του Ανδρέα Παπανδρέου, το 1981, σφραγίστηκε από τη θέσπιση μέτρων κοινωνικής δικαιοσύνης και την κατοχύρωση ατομικών ελευθεριών και δικαιωμάτων τα οποία έθεσαν οριστικά τέλος στο μετεμφυλιακό καθεστώς. Η δεύτερη τετραετία του έμπλεξε στα γρανάζια του αυριανισμού και, υπό το βάρος σκανδάλων, κατέληξε στο «βρώμικο ’89». Το «εκσυγχρονιστικό εγχείρημα» του Κώστα Σημίτη, το 1996, έδωσε δυναμική ώθηση στην Ελλάδα προωθώντας τολμηρές μεταρρυθμίσεις που έβαλαν τη χώρα στο σκληρό νομισματικό πυρήνα της ΕΕ. Ωστόσο, στη συνέχεια, η απόσυρση της ασφαλιστικής μεταρρύθμισης υπό την πίεση των κοινωνικών αντιδράσεων έγινε αφετηρία γενικότερης μεταρρυθμιστικής αναδίπλωσης.
Η θριαμβευτική νίκη του σημερινού Πρωθυπουργού, το 2019, οφείλεται στην απαίτηση των πολιτών να απαλλαγεί η χώρα από την καταστροφική διακυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Η σθεναρή στάση της κυβέρνησης απέναντι στην τουρκική εισβολή στον Έβρο, η ψύχραιμη αντιμετώπιση της πανδημίας και τα βήματα που έγιναν στην ψηφιοποίηση των υπηρεσιών του κράτους σε συνδυασμό με την «πολιτική του ώριμου φρούτου» που ακολούθησε ο Αλέξης Τσίπρας, εξασφάλισαν στον Κυριάκο Μητσοτάκη μια δεύτερη ευρεία εκλογική νίκη. Τα γεγονότα που σημάδεψαν έκτοτε τις πολιτικές εξελίξεις και οι καθ’ ομολογίαν άστοχοι κυβερνητικοί χειρισμοί δείχνουν ότι η ΝΔ δύσκολα θα αποφύγει την «κατάρα» της δεύτερης τετραετίας.
Μπροστά στη δυσμενή κατάσταση που αντιμετωπίζει η κυβέρνηση, ο Πρωθυπουργός φαίνεται να κινείται προς δύο κατευθύνσεις. Από τη μια, δείχνει να επιλέγει ως κύριο αντίπαλό του τον Αλέξη Τσίπρα, προσδοκώντας ανάσταση του αντι-ΣΥΡΙΖΑ μετώπου. Από την άλλη, επιχειρεί να κλείσει το εσωκομματικό μέτωπο με την ακραία πτέρυγα της ΝΔ υιοθετώντας ρητορικές και πρακτικές ξένες προς την ευρωπαϊκή δημοκρατία, στο θέμα του Μεταναστευτικού. Αν η ψήφιση της τροπολογίας για την αναστολή εξέτασης του ασύλου από το κόμμα του Βελόπουλου ήταν πρόβα ενός πιθανού μετεκλογικού σεναρίου τότε η χώρα κινδυνεύει να μπει σε νέες επικίνδυνες περιπέτειες.
Η πρόταση της ΝΔ για σύσταση εξεταστικής επιτροπής που θα διερευνήσει το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ, σε βάθος εικοσαετίας, έχει – παρά τις περί του αντιθέτου διακηρύξεις του Πρωθυπουργού – απόλυτα συμψηφιστικό χαρακτήρα στη βάση της λογικής «και οι προηγούμενοι τα ίδια έκαναν». Ομολογείται ουσιαστικά ότι οι παθογένειες από τις οποίες η κυβέρνηση δεσμεύτηκε να απαλλάξει τη χώρα ζουν και βασιλεύουν. Ολες αυτές οι επιλογές όχι μόνο αποδυναμώνουν τα επιχειρήματα της ΝΔ για μια τρίτη κυβερνητική θητεία αλλά, αντίθετα, πριμοδοτούν σενάρια εξουσίας τα οποία απεργάζονται πολιτικά και άλλα κέντρα, το τελευταίο διάστημα.
Ο Γιάννης Μεϊμάρογλου είναι εκδότης του ηλεκτρονικού περιοδικού metarithmisi.gr