
Ακόμη ένα καλοκαίρι, ακόμη ένας πρόωρος ευρωπαϊκός αποκλεισμός για τον Άρη.
Μία κατάσταση που έχει εξελιχθεί σε κακόγουστο αστείο από το 2018, όταν και η ομάδα επανήλθε στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις μετά από απουσία αρκετών ετών.
Πολλές ανεπιτυχείς απόπειρες, με την χειρότερη όλων… by far να είναι η χθεσινή από την άσημη Αράζ Ναχτσιβάν. Τόσο λόγω μεγέθους του αντιπάλου όσο και με βάση την εικόνα του Άρη σε αυτά τα 180 λεπτά… και κάτι που αντιμετώπισε τους Αζέρους.
Μία χρονιά που ξεκίνησε έχοντας για… βενζίνη τα όνειρα ευρωπαϊκής διάκρισης και μία μεγάλη επένδυση που τη συνόδευσε. Μία ευνοϊκή κλήρωση με τον Ομόνοια στον 3ο προκριματικό. Ολα αυτά «γκρέμισε» ο Άρης μέσα σε δύο βράδια, μαζί με την ελπίδα του κόσμου του ότι φέτος θα δει κάτι διαφορετικό. Δεν το έκανε μόνος του βέβαια, αφού είχε τις… ευλογίες ενός κάκιστου διαιτητή όπως ο Ντίκινσον, με αποκορύφωμα το πέναλτι-ανακάλυψη για το 0-2 της Αράζ και εκείνο που δεν έδωσε πάνω στον Φαμπιάνο.
Προφανώς, ένας αποκλεισμός είναι μέσα στο ποδόσφαιρο. Οχι τώρα όμως… Οχι τόσο πρόωρα, όχι από αυτή την ομάδα και ενώ έχεις τις προϋποθέσεις να φτάσεις ως ισχυρός στα πλέι οφ του Conference. Ηταν μία ανεπανάληπτη ευκαιρία για τον Αρη και την πέταξε μέσα μια εβδομάδα, σαν να χύνει την καρδάρα με το γάλα.
Ο Άρης ήταν κατώτερος των περιστάσεων, δεν παρουσίασε την παραμικρή βελτίωση μετά το «ναυάγιο» του Μπακού, προδομένος πάλι από τις μεσοαμυντικές αστάθειές τού, τα ατομικά λάθη και, όπως επίσης από την ανικανότητά του στο κομμάτι της ανάπτυξης και στο τελευταίο τρίτο του γηπέδου.
Δεν νομίζω ότι το πλάνο του Ουζουνίδη ήταν οι γιόμες από πολύ νωρίς στην αντίπαλη περιοχή. Ο Άρης είναι κοντός μεσοεπιθετικά και ουσιαστικά με αυτό το πλάνο έδινε εύκολες ανακτήσεις κατοχής στην Αράζ. Δική του είναι η ευθύνη όμως σε αυτό το κομμάτι, όπως επίσης στη διαχείρισή του μετά το 0-1 στο Μπακού.
Εκεί χάθηκε ουσιαστικά η πρόκριση… Σε εκείνο το καταραμένο τρίλεπτο που έβαλε τον ανέτοιμο Άρη σε μία κατάσταση πίεσης, συνεχίζοντας το αρνητικό σερί που τον θέλει να αποκλείεται στην Ευρώπη μετά από ήττα στο πρώτο εκτός έδρας ματς.
Χθες, τα πλάγια μπακ ήταν ξανά… τρύπα αμυντικά και δεν δικαίωσαν τον Ουζουνίδη. Ο Ράτσιτς παραμένει ανέτοιμος, ο Μορουτσάν έδειξε να τη… βρίσκει και ο Γιαννιώτας ήταν ο κορυφαίος της χθεσινής βραδιάς για τον Άρη. Ένας από τους λίγους διασωθέντες μαζί με τον Φαμπιάνο, τον Μόντσου και τον Ντιαντί ο οποίος έδωσε μία ελπίδα κερδίζοντας την κόκκινη του Ριμπέιρο στο 52′.
Στο δεύτερο ημίχρονο ο Άρης προσπάθησε, πήρε την ένταση του κόσμου. Έστω και ανορθόδοξα, το πάλεψε. Ούτε αυτό όμως ήταν αρκετό για να αποφύγει την πιο άκυρη εκκίνηση που θα μπορούσε να έχει στη φετινή σεζόν. Μία αποτυχία την οποία θα «κουβαλάει» για 23 μέρες ως την έναρξη του πρωταθλήματος και μέχρι να παρουσιάσει εκείνη την εικόνα που θα ξεθωριάσει το βαρύ κλίμα το οποίο επικρατεί από χθες στον κιτρινόμαυρο οργανισμό.
Η επόμενη μέρα βρίσκει τον Ουζουνίδη να πιστεύει στο υλικό της ομάδας, επικαλούμενος την ανετοιμότητά της για αυτή την περίοδο και την καθυστέρηση στις μεταγραφές. Δύο ελαφρυντικά που του τα δίνεις…
Την ίδια στιγμή, πολλά βλέμματα στρέφονται και στους Καρυπίδη-Ρέγες. Το πώς θα διαχειριστούν αυτή την αποτυχία. Ο Άρης χάνει σημαντικά έσοδα και ο Ρέγες ξεκινάει με το αριστερό, σε έναν στόχο για τον οποίο είχε παραδεχθεί από νωρίς τη δυσκολία του, τονίζοντας στις αρχές του καλοκαιριού ότι δεν θα θυσιάσει το πλάνο του για την Ευρώπη.
Μένει να φανεί μέσα στην χρονιά εάν ο Άρης θα κερδίσει ένα δεμένο ρόστερ, ικανό για το κάτι παραπάνω στο ελληνικό πρωτάθλημα. Το μόνο που ίσως θα ισορροπήσει την απώλεια μίας ευρωπαϊκής πορείας φέτος. Μία Ευρώπη στην οποία μονίμως αποτυγχάνει και το θέμα είναι πότε θα σταματήσει να το πράττει…