
Και κατά την διάρκεια του πολυετούς πολέμου στην Ουκρανία, θα διαβάσατε σίγουρα ποστάρισμα κάποιου κυρ Αναστάση «επιτέλους ας καθίσουν στο ίδιο τραπέζι Πούτιν και Ζελένσκι, να τα βρουν και να σταματήσουν οι σκοτωμοί».
Και σωρηδόν τα σχόλια από κάτω «ότι καλύτερο διάβασα τις τελευταίες ημέρες, αν σε άκουγαν οι ισχυροί της γης κυρ. Αναστάση, δεν θα υπήρχαν πόλεμοι».
Στο μεταξύ, σε περίπτωση που ο κυρ Αναστάσης είναι Ολυμπιακός και τον βάλεις να κάτσει στο ίδιο τραπέζι με κάποιον Παναθηναϊκό να μιλήσουν για τους τελικούς στο μπάσκετ, δεν είναι ότι δεν θα συμφωνήσουν ποτέ, αλλά στην ώρα πάνω θα επέμβουν ειρηνευτικές δυνάμεις του ΟΗΕ.
Δεν μπορεί να τα βρει λοιπόν ο Παναθηναϊκός με τον Ολυμπιακό για μια σειρά αγώνων, αλλά πρέπει να τα βρουν ο Πούτιν κι ο Ζελένσκι για έναν πόλεμο που ξεκίνησε υπογείως πριν την διάσπαση της Σοβιετικής Ένωσης και άρχισε να κορυφώνεται 11 χρόνια πριν.
Παρόμοια γλυκανάλατη λογική διαχέεται εσχάτως και στον ΠΑΟΚ «να κάτσουν στο ίδιο τραπέζι ο Ιβάν κι ο Τέλης να τα βρούνε και να ενώσουν τις δυνάμεις τους»
Αυτό που έχασαν και πρέπει να βρούνε ωστόσο, παραμένει υπό διερεύνηση.
Το μόνο που διαπιστώνουμε, είναι πόσο απλουστεύεται η ζωή και λύνονται πάσης φύσεως προβλήματα, με το πάτημα πλήκτρων.
Είδατε ποτέ σύμπραξη δυο πανίσχυρων επιχειρηματιών, κάτω από την σκέπη της ίδιας ομάδας;
«Πολυμετοχικός Παναθηναϊκός, όχι με δυο αλλά με τέσσερις μεγιστάνες» θα απαντήσει βιαστικά ο πρώτος.
Δεν θα απαντήσει ωστόσο για την χρονική διάρκεια του εγχειρήματος.
Κυρίως όμως, πόση έκταση καταλάμβαναν τα συντρίμμια του γκρεμίσματος της σύμπραξης μόλις δυο χρόνια μετά και πόσος καιρός χρειάστηκε για να αρχίσει να συνέρχεται η ομάδα από τις παρενέργειές αυτής.
«Μπάκος-Καϋμενάκης» θα σπεύσει να απαντήσει ασθμαίνοντας ο επόμενος, με την διαφορά ότι ο συνασπισμός των εν λόγω, δεν ήταν ποτέ ποδοσφαιρικός.
140 επιχειρήσεις έχουν συνεταιρικά, μοιάζουν με σιαμαίους επιχειρηματίες.
Κάπου μέσα στις 140 χώρεσαν και μια ΠΑΕ η οποία έχει μεν καταξιωθεί στα μεγάλα σαλόνια, αλλά ούτε έριδες προκαλεί, ούτε διχάζει, ούτε έχει απαιτητικό κοινό που ζητάει ολοένα και περισσότερα.
Στην πραγματικότητα Μπάκος-Καϋμενάκης χρηματοδοτούν τον Αστέρα, οι διοικητικές ανάγκες δεν έχουν σχέση με τον όγκο ομάδας των big4.
Μπορείτε να φανταστείτε άραγε τον Μελισσανίδη με τον Ηλιόπουλο, που σημειωτέον έχουν κάτσει ήδη στο ίδιο τραπέζι ολοκληρώνοντας μια συμφωνία, να συνδιοικούν την ΑΕΚ;
Ξεκινώντας από τα βασικά, ποιος θα καθόταν στον πάγκο όταν ο Μελισσανίδης ήταν ερωτευμένος με τον Αλμέιδα κι ο Ηλιόπουλος δεν ήθελε να τον βλέπει ούτε ζωγραφιστό;
Άθελα μας περάσαμε στην επόμενη πρόκληση λοιπόν.
Αφού γίνεται να συνδιοικήσουν δυο ισχυροί επιχειρηματίες την ίδια ομάδα, αυτή μπορεί να έχει και δυο προπονητές. Ο επιθετικογενής Αλμέιδα να δίνει οδηγίες όταν επιτίθεται κι όταν αμύνεται να κάθεται στ΄αυγά του και να σηκώνεται ο Νίκολιτς.
Όπως γίνεται αντιληπτό, σενάρια σαν αυτά αφορούν μόνο ταινίες, όπου το happy end είναι προδιαγεγραμμένο ώστε οι θεατές να νοιώσουν ευχάριστα.
Ακόμα κι αν κατασκευαζόταν σενάριο ώστε να το επιβάλλεις με το ζόρι στην πραγματική ζωή, ειδικά στην περίπτωση ΠΑΟΚ δεν θα υπήρχε frame έστω για το ξεκίνημα.
Ο Μελισσανίδης κι ο Ηλιόπουλος που προαναφέραμε δεν ήταν ποτέ εχθροί, ίσα ίσα είχαν καλές σχέσεις.
Σαββίδης – Μυστακίδης όχι, όλα ξεκίνησαν με μπάσιμο Μυστακίδη από την πίσω πόρτα, κάτι που Ιβάν δεν πρόκειται ούτε να ξεχάσει ούτε να συγχωρήσει ποτέ.
Το ίδιο θα έκανε, όποιος βρισκόταν στη θέση του.
Όπως γίνεται αντιληπτό, όχι μόνο δεν υπάρχει περιθώριο συνδιοίκησης, αλλά ούτε ανακωχής.
Με τον τρόπο που έχουν εξελιχθεί τα πράγματα, κανένας δεν πρόκειται να κάνει πίσω.
Ο καθένας έχει τα χαρτιά του κι αυτά βρίσκονται στο τραπέζι.
Ο Ιβάν Σαββίδης είναι ιδιοκτήτης της ΠΑΕ κι ο Μυστακίδης είναι διαχειριστής της Νέας Τούμπας με τις ευλογίες του ΑΣ φυσικά, που είναι ο ιδιοκτήτης.
Οι γεωπολιτικές εξελίξεις σε ολόκληρο τον πλανήτη, δείχνουν πως βρισκόμαστε στα πρόθυρα του Γ Παγκοσμίου Πολέμου.
Ως μέλη της ανθρωπότητας κι εμείς στον ΠΑΟΚ, θα τον ζήσουμε πακέτο με την κορύφωση του πολέμου Σαββίδη – Μυστακίδη και δεν ξέρουμε από ποιον να πρωτοφυλαχτούμε…