Συναίσθημα. Συγκίνηση. Πόνος για όσα βίωσε. Όντως, ήταν συγκινητικό το μήνυμα του Ερικ Λαμέλα για το «αντίο» του στην ενεργό δράση. Και ουδείς πρέπει να αμφισβητεί πως ο Αργεντινός, υπέροχος στη μέρα του ποδοσφαιριστής, έδωσε πολλά για το άθλημα που τόσο αγάπησε. Ωστόσο, υπάρχει και η άλλη πλευρά του φεγγαριού. Αυτή που λέει πως το ποδόσφαιρο είναι πλήρως επαγγελματικό και πρέπει να ακούς κυρίως το μυαλό και όχι μόνο την καρδιά σου. Άραγε, έκανε καλά η ΑΕΚ που συνεργάστηκε με τον Λαμέλα ή η όλη ιστορία είναι μια αλυσίδα σημαντικών αποφάσεων που ίσως δεν έπρεπε να έχουν ληφθεί; Μήπως όλα ήταν ένα λάθος, μικρό ή (το πιθανότερο) μεγάλο;
Προσέξτε τι είπε, ανάμεσα στα άλλα, ο Λαμέλα στο δακρύβρεχτο μήνυμά του:
«Για όσους δεν γνωρίζουν, αντιμετωπίζω προβλήματα στο ισχίο εδώ και 11 χρόνια. Υποβλήθηκα σε επέμβαση και στα δύο ισχία το 2017, με το αριστερό να είναι το πιο επιβαρυμένο. Ήταν μια δύσκολη χρονιά και φοβόμουν πολύ… Πίστευα ότι ίσως τότε να τελείωνε η καριέρα μου, και ήμουν μόλις 25 ετών. Μετά την επιτυχία των επεμβάσεων, μου χάρισαν τέσσερα ακόμη χρόνια “παράτασης”. Με πολλή θυσία, ατελείωτες ώρες με φυσιοθεραπευτές, ενδυνάμωση στο γυμναστήριο και αναρίθμητες ενέσεις και θεραπείες, κατάφερα να παίξω σχεδόν τα διπλάσια από όσα φανταζόμουν. Τα τελευταία πέντε χρόνια, έπαιρνα φάρμακα πριν από κάθε αγώνα για να μπορώ να βρίσκομαι σε καλή κατάσταση. Ξεκίνησα με την ελάχιστη δόση και έφτασα πρόσφατα να παίρνω τη μέγιστη, δύο ημέρες πριν από τον αγώνα, για να μπορώ να ανταγωνιστώ. Ηταν πολύ δύσκολο για μένα να παρίσταμαι σε κάθε ματς. Προπονήσεις μόνο με ποδήλατο και στο γυμναστήριο. Θα ήθελα να εκμεταλλευτώ την ευκαιρία να ευχαριστήσω δημόσια τον Ματίας Αλμέιδα που μου το επέτρεψε, όπως και τους συμπαίκτες μου που το αποδέχθηκαν. Εφέτος, τα πράγματα άλλαξαν – δεν έγινε αποδεκτός ο τρόπος που προπονούμουν, και το καταλαβαίνω απόλυτα. Γι’ αυτό και συμφώνησα με τον σύλλογο να τελειώσω την πορεία μου με τον καλύτερο δυνατό τρόπο».
Άρα, τι μας «τόνισε» ο Λαμέλα;
Πρώτον, από το 2017 είχε πρόβλημα και μάλιστα σοβαρό.
Δεύτερον, πήρε «παράταση» η όλη ιστορία για τέσσερα χρόνια, δηλαδή μέχρι το 2021 και εκεί θα έβλεπαν όλοι πού βρισκόταν, αλλά με την πορεία του στον χώρο σαφέστατα φθίνουσα.
Τρίτον, η επιδείνωση που ήταν ξεκάθαρη, δεν του επέτρεψε να αγωνίζεται από το 2020 και μετά δίχως να παίρνει φάρμακα. Στην ΑΕΚ, ας θυμηθούν όλοι, μεταγράφηκε εν χορδαίς και οργάνοις το 2024.
Τέταρτον, ο Αλμέιδα του επέτρεψε να μην προπονείται όπως οι άλλοι ποδοσφαιριστές και οι συμπαίκτες του το αποδέχθηκαν. Αυτά έως πέρυσι και προτού έρθει ο Νίκολιτς που δεν είναι συμπατριώτης του Λαμέλα.
Οι ερωτήσεις, τώρα: ο Ερικ Λαμέλα δεν θα ειπωθεί πως ήταν «πρώην ποδοσφαιριστής» όταν υπέγραψε στην ΑΕΚ, σίγουρα όμως αδυνατούσε να γυμνάζεται και να παίζει στους ρυθμούς των άλλων και με την ένταση που το σύγχρονο ποδόσφαιρο απαιτεί. Αυτό το γνώριζε η ΑΕΚ; Κι αν ναι, είχαν συμφωνήσει οι αρμόδιοι προκειμένου να κάνουν ένα μεταγραφικό «μπαμ»; Τόσο απεγνωσμένα, δηλαδή, αναζητούσε ένα ηχηρό όνομα ο Μάριος Ηλιόπουλος; Είχε ενημερώσει ο Αλμέιδα τους πάντες το πώς θα χειριστεί τον Λαμέλα; Ηταν δίκαιο όλο αυτό το σκηνικό απέναντι στους υπόλοιπους παίκτες που μοχθούσαν στις προπονήσεις; Μήπως γι’ αυτό τον λόγο είχαμε κλειστές πόρτες καθημερινά στα Σπάτα και μακριά από το προπονητήριο τον Τύπο;
Και επίσης: η ΑΕΚ πλήρωσε πάνω από 3 εκατ. για τον πρώτο χρόνο έναν παίκτη που δεν προπονείτο κανονικά. Εκανε τόσες ημέρες διαπραγματεύσεις προκειμένου να «σπάσει» το τριετές του συμβόλαιο (τι …χορηγία, αλήθεια!) και φέρεται να έδωσε και άλλα χρήματα στον ποδοσφαιριστή. Όταν όλα συμφωνήθηκαν, έπεσαν οι τίτλοι του τέλους. Με ένα «βαρύ» συμβόλαιο να φεύγει από την ομάδα, αλλά με διαφορετικούς χειρισμούς κάποιες «λεπτομέρειες» της όλης συνεργασίας θα μπορούσαν να είχαν αποφευχθεί ή να έχουν μπει εξ’ αρχής σε διαφορετική βάση.
‘Η μήπως, όχι;
Υ.Γ. Προσοχή: άλλο η συγκίνηση για τον Λαμέλα και την προσπάθειά του που αξίζει επαίνους ( όπως και το πάθος του για το ποδόσφαιρο) και εντελώς άλλο πράγμα η αλήθεια και η πραγματικότητα.