Εκβαση
Τι ανησυχεί πιο πολύ τους Ευρωπαίους τώρα; Σύμφωνα με τις επίσημες δηλώσεις τους να μην αποφασιστεί το μέλλον της Ουκρανίας χωρίς την Ουκρανία. Σύμφωνα με τις πληροφορίες που διακινούνται από γνώστες των παρασκηνίων ανώνυμα, πάλι, αγωνιούν πώς θα εξελιχθεί το ραντεβού του Ζελένσκι με τον Τραμπ στο Οβάλ Γραφείο σήμερα. Την τελευταία φορά δεν είχε πάει καλά. Ο αντιπρόεδρος των ΗΠΑ ανέλαβε να τον σωφρονίσει ον κάμερα κι ο πρόεδρος κατέστησε σαφές πως ακούει μόνο όσους κολακεύουν τον εφηβικό του εγωισμό. Εύλογα, λοιπόν, φοβούνται μήπως μετά το σόου με το κόκκινο χαλί και τις φιλοφρονήσεις στην Αλάσκα σκηνοθετήσει μια παράσταση για να δείξει στον ουκρανό ομόλογό του ποιος βρίσκεται σε μειονεκτική θέση – χρησιμοποιώντας ενδεχομένως ξανά ιδιωματισμούς από τη γλώσσα της χαρτοπαιξίας. Αλλωστε, ο ίδιος ο πλανητάρχης δεν παρέλειψε να αναφέρει στους δημοσιογράφους μέσα στο Air Force One πως «η Ρωσία είναι μια πολύ μεγάλη δύναμη, κι αυτοί (σ.σ. οι Ουκρανοί) δεν είναι». Ενα απ’ τα πολλά ερωτήματα του ενός εκατομμυρίου για τη συνάντηση είναι κατά πόσο η Ευρώπη έχει τη δυνατότητα να επηρεάσει την έκβασή της. H πρόεδρος της Κομισιόν θα είναι μέσα στον Λευκό Οίκο.
Επιρροή
Το ίδιο και ηγέτες με σημαίνουσα θέση στη συμμαχία των προθύμων ή προνομιακή σχέση με τον Τραμπ, ενώ πριν ο τελευταίος υποδεχτεί τον Πούτιν στο Ανκορατζ – αλλά και μετά –, μίλησε αρκετά με Ευρωπαίους. Για την ακρίβεια, τους συμβουλεύτηκε περισσότερο απ’ όσο συνηθίζει. Παρ’ όλα αυτά, η συχνή τους επαφή δεν έφερε τα αποτελέσματα που εκείνοι προσδοκούσαν. Ναι μεν η Ουάσιγκτον δεν έκλεισε κάποιο ντιλ με τη Μόσχα για το Ουκρανικό. Αλλά, και η απειλή των δευτερογενών κυρώσεων στο ρωσικό πετρέλαιο πάγωσε. Από εκεί που διακήρυττε ότι θέλει κατάπαυση του πυρός (κι αυτοί νόμιζαν ότι τον είχαν στ’ αλήθεια πείσει πως είναι απαραίτητη προϋπόθεση προκειμένου να αρχίσουν ειλικρινείς συνομιλίες των εμπόλεμων), αποφάνθηκε πως η πουτινική άποψη για μια συνολική ειρηνευτική συμφωνία είναι «ο καλύτερος τρόπος για να τερματιστεί ο φρικτός πόλεμος». Υπάρχουν πια περισσότεροι δίαυλοι επικοινωνίας σε σχέση με τις πρώτες 100 μέρες της δεύτερης θητείας του αμερικανού προέδρου – και ανοίγουν ευκολότερα. Ωστόσο, η πραγματική ευρωπαϊκή επιρροή πάνω του παραμένει περιορισμένη. Εκείνος δεν έχει βάλει σε κανέναν από την ΕΕ «10 με άριστα το 10», όπως βαθμολόγησε τον επικεφαλής του Κρεμλίνου. Αναμενόμενο. Μέχρι τώρα, σε οποιαδήποτε διαπραγμάτευση μαζί του, η Ευρώπη δεν συμπεριφέρεται ως ισότιμος εταίρος του.