Οι ιστορίες αυτών των γυναικών συγκλονίζουν: η Ερατώ, η Δώρα, η Σοφία, η Κυριακή, η Ελένη, η Ντόρα. Πρόκειται για γυναίκες που υπήρξαν θύματα γυναικοκτονίας, αφήνοντας πίσω τους παιδιά, οικογένειες και σπαρακτικές φωνές αγωνίας και καταγγελίες που δεν βρήκαν καμία απάντηση. Οι συγγενείς τους μιλάνε στην κάμερα του mega.
Ένα χαμόγελο που χάθηκε βίαια, ένα παιδί που μεγάλωνε με τη μητέρα του και ξαφνικά έμεινε μόνο, μια γυναίκα που είχε το θάρρος να πει «ως εδώ», μα δεν πρόλαβε να δικαιωθεί. Η γυναικοκτονία αποτελεί το τελικό στάδιο μιας μακράς ιστορίας βίας, στην οποία υπήρχαν εμφανή σημάδια: φόβος που φαινόταν στα μάτια, σιωπές στις τηλεφωνικές συνομιλίες, φίλες που ένιωθαν ανησυχία, καταγγελίες που ποτέ δεν βρήκαν ανταπόκριση. Πρόκειται για σημάδια που είτε η κοινωνία δεν πρόσεξε είτε αρνήθηκε να αντικρίσει.
Ελένη Κρεμαστιώτη: Η φωνή της Ερατούς, της οποίας η ζωή αφαιρέθηκε από τον πρώην σύζυγό της, ο οποίος την πυροβόλησε στο διπλανό δωμάτιο όπου κοιμόταν η μικρή τους κόρη. Η 24χρονη γυναίκα είχε κάνει προσπάθειες να αλλάξει τη ζωή της. «Με ποιο δικαίωμα να ζητήσει, με τι μούτρα να ζητήσει κάτι για το παιδί ή από το παιδί . Όταν σκοτώνει τη μάνα του κι αυτό κοιμότανε δύο χρονών κοριτσάκι στο διπλανό δωμάτιο σκέφτηκε αυτό το παιδί; Όχι! Το κράτος που είναι οι νομοθέτες που είναι μετά από 12-,13 χρόνια πόσα χρόνια θα πάρουν τις εξόδους τους.»
Γιάννης Τοπαλούδης: Μιλά για την κόρη του, την 19χρονη Ελένη, η οποία βιάστηκε και δολοφονήθηκε στη Ρόδο επειδή αρνήθηκε. Η ιστορία της έγινε σύμβολο του αγώνα για όλες τις γυναίκες που διεκδικούν να ζουν χωρίς φόβο και με ελευθερία. «Προσπαθούν να επικαλεστούν συνήθως ψυχιατρικής υφής προβλήματα και κατόπιν επικαλεστούν διάφορα άλλα παραθυράκια για να έχουν ελαφρύνσεις τις ποινές.»
Σάκης Γρίβας: Αναφέρεται στην 28χρονη Κυριακή, που είπε «ως εδώ» και έφυγε από τη βία, βρίσκοντας νέο σπίτι και προσπαθώντας να χτίσει από την αρχή τη ζωή της. Έφτασε μέχρι την πόρτα του Αστυνομικού Τμήματος Αγίων Ανάργυρων, ζητώντας επίμονα προστασία. Είχε αντιληφθεί τον κίνδυνο, είδε τα σημάδια και φοβόταν. Παρ’ όλα αυτά, ο πρώην σύντροφός της τη μαχαίρωσε μέχρι θανάτου ακριβώς στην είσοδο του τμήματος. «Ας σταματήσει επιτέλους αυτή η καραμέλα γιατί εγώ παιδιά, κλαίω την κόρη μου ακόμα. Με επιλεκτικές μνήμες και δήθεν ψεύτικα ψυχιατρικά προβλήματα του δολοφόνου της. Ας δουν τις ποινές και ας γίνουν πιο αυστηρές για να σταματήσουν οι γυναικοκτονίες.»
Κατερίνα Κωτή: Μητέρα της Ντόρας, η οποία είχε εντοπίσει τα προειδοποιητικά σημάδια και προσπάθησε να ξεφύγει. Όμως ο δράστης την περίμενε έξω από το σπίτι της και τη σκότωσε. «Σκο-τώ-σα-νε! κάνανε δολοφονία αφαίρεσαν μια ζωή. Ξέρετε τι είναι αυτό; Δεν τους ενδιαφέρει όμως γιατί έτσι τους την έδωσε ,γιατί χάλασε κάποια φάση. Και μετά το παίζουν και τρελίτσα. Ε όχι ρε παιδιά!»
Ρόζα Φωτιάδου: Μιλά για τη Σοφία, την οποία ο δράστης εκτέλεσε με 13 σφαίρες, γιατί στεκόταν στο πλευρό της πρώην συζύγου του, από την οποία ήθελε να εκδικηθεί. «Ποιος πατέρας σκοτώνει τη μάνα των παιδιών του καταρχήν και επικαλείται την λέξη αγάπη. Απαγορεύεται για μένα να λένε αυτές τις λέξεις. Δε γνωρίζουν ποια είναι η αγάπη πάνε στο δικαστήριο και λένε την αγαπώ και την αγαπάω ακόμα έτσι έλεγε ο δικός μας.»
Αυτές οι γυναίκες δεν είναι απλοί αριθμοί σε στατιστικές. Είναι φωνές που συνεχίζουν να κραυγάζουν: να μην αποστρέφουμε το βλέμμα, να μη σωπαίνουμε.