Ένα από τα πράγματα που μισώ στη δημοσιογραφία, είναι αυτή η κομπορρημοσύνη που διακρίνει πολλούς εκ των συναδέλφων μου, προκειμένου περί των αποκλειστικών, ήτοι του ποιος αποκάλυψε πρώτος, κάτι. Μισώ επίσης και την αντιγραφή, το «κόπι πάστε» που έλεγε κάποτε κι αυτός ο γίγαντας της πολιτικής σκέψης, ο Πολάκης. Τούτων δοθέντων δεν θα μεμψιμοιρήσω, για το πόσες, εκατοντάδες πρέπει να είναι πια, φορές αντιγράφηκαν από άλλους αποκαλύψεις της στήλης, σχετικά με τα… μελλούμενα.
«Αυτοί που σε διαβάζουν, ξέρουν», μου είχε πει κάποτε, σχετικά, ο αείμνηστος Λέων Καραπαναγιώτης. Ως εκ τούτου δεν πρόκειται να πανηγυρίσω εγώ, διότι το περιοδικό Politico επιβεβαίωσε δημοσίευμα της στήλης, ήδη από τις 23 Ιουλίου, ότι η Ευρωπαϊκή Εισαγγελία διεξάγει κατεπείγουσα δικαστική έρευνα για τα… τροφαντά «σπιτάκια» της ανακύκλωσης. Θα αναφέρω απλώς, ότι η ανάκριση έχει προχωρήσει σημαντικά, και ήδη έχουν κληθεί πρόσωπα που ενέχονται στην υπόθεση, για να καταθέσουν ενώπιον του ελληνικού παραρτήματος της Ευρωπαϊκής Εισαγγελίας. Κλήθηκαν δε εν μέσω θέρους, θα προσθέσω, όπως επίσης είμαι σε θέση να γνωρίζω…
Πού πήγαν τα λεφτά
Κι επειδή έχει δημιουργηθεί μια σύγχυσις σχετικά με το ποσό που διερευνά η Ευρωπαϊκή Εισαγγελία, έχω να πω, ότι τα 11,9 εκατ. ευρώ των ευρωπαϊκών επιδοτήσεων που ερευνώνται τώρα πού πήγαν, αφορούν ένα τμήμα, το πρώτο, της χρηματοδότησης. Θα ακολουθήσει και άλλη (ή άλλες) έρευνες, καθότι τα ευρωπαϊκά κονδύλια που δόθηκαν για το project της ανακύκλωσης ανέρχονται σε τουλάχιστον 60 εκατομμύρια (κατ’ άλλους μπορεί να φτάνουν τα 80!).
Κι αυτή μεν είναι η έρευνα της Ευρωπαϊκής Εισαγγελίας. Οι ελληνικές δικαστικές Αρχές, πότε θα ασχοληθούν με το θέμα; Για το έργο «ανακύκλωση» έχουν δοθεί από τον κρατικό προϋπολογισμό, υπό μορφή επιχορηγήσεων, κάπου 220 με 250 εκατομμύρια ευρώ!
Σκάνδαλο
Αν ισχύουν όσα υποστηρίζει η Ευρωπαϊκή Εισαγγελία, και εξ αυτού του λόγου έχει διατάξει ανάκριση, ότι δηλαδή τα «σπιτάκια» της ανακύκλωσης που αλλού κοστίζουν περί τις 50.000–60.000 ευρώ, στην Ελλάδα «χρεώθηκαν» πέντε ή έξι φορές ακριβότερα, αυτό δεν είναι ένα θέμα που πρέπει να απασχολήσει τις αρμόδιες Αρχές; Λ.χ. την Εισαγγελία του Αρείου Πάγου; Υπουργοί έβαλαν την υπογραφή τους γι’ αυτές τις χορηγήσεις. Ο ίδιος ο Πρωθυπουργός παρέστη στα εγκαίνια ενός τέτοιου «σπιτιού». Η Δικαιοσύνη δεν πρέπει λοιπόν να διατάξει μια αυτεπάγγελτη έρευνα; Αφού η Ευρωπαϊκή Εισαγγελία διερευνά ως σκάνδαλο τα σχετικά με τη διάθεση των ευρωπαϊκών κονδυλίων, η Εισαγγελία του Αρείου Πάγου δεν πρέπει να αναζητήσει αν το σκάνδαλο αυτό επεκτείνεται και στις κρατικές επιχορηγήσεις για την ανακύκλωση; Εγώ νομίζω πως πρέπει, κύριε Τζαβέλλα μου…
Χτυπάνε καμπάνες
Από την πρόσφατη δημοσκόπηση της εταιρείας Interview (για λογαριασμό της εφημερίδας Political), η οποία καταγράφει την κατρακύλα της κυβέρνησης (κανένας φυσικά δεν πρόκειται να κλάψει γι’ αυτό…), συγκρατώ το 21,4% στην πρόθεση ψήφου, και την out of the blue συμπερίληψη του Αλ. Τσίπρα στον γνωστό κατάλογο περί «ακαταλληλότητας» πρωθυπουργού. Για το ποσοστό 21,4% το μόνο που έχω να πω, είναι ότι υπό προϋποθέσεις, μπορεί σύντομα να έχει και το… 1, μπροστά. Να πέσει δηλαδή η εκλογική απήχηση του κυβερνώντος κόμματος, ακόμη και κάτω από το 20%. Είναι κοινό μυστικό, ότι εκεί στα μέσα Ιουλίου, με τον ΟΠΕΚΕΠΕ και τις αλχημείες του Μεγάρου Μαξίμου για να μπαζωθεί το σκάνδαλο, υπήρχαν μετρήσεις που έδιναν στην κυβέρνηση 19%, και κάτι ψιλά. Με αυτό το δεδομένο, είναι μάλλον καλά ότι στα τέλη Αυγούστου, η κυβέρνηση εμφανίζεται να κερδίζει κάπου 2 μονάδες. Αλλά ακόμη και αυτό το «κέρδος» δύσκολα μπορεί να αποκρύψει το σημαντικότερο στοιχείο: ότι μέσα σε δύο χρόνια, από τον Ιούνιο του 2023, τότε που η ΝουΔου έπιασε χαλαρά το 41%, το να χάνει 20 ολόκληρες μονάδες δεν προοιωνίζεται τίποτε θετικό για το μέλλον…
Αντίθετα χτυπάει καμπανάκια (Καμπανάκια; Καμπάνες, θεόρατες!) στο κεφάλι του Κυριάκου, και μια φωνή ουρλιάζει στο αφτί του, «πάρ’ το αλλιώς, θα βρεις στον τοίχο»…
Αυτοκριτική
Προανέφερα ότι συγκράτησα δύο στοιχεία. Το ένα είναι το λυμφατικό, μέχρις απίσχνασης, ποσοστό εκλογικής απήχησης της ΝουΔου. Το δεύτερο είναι η καταλληλότητα για την πρωθυπουργία. Πόσο ικανοποιημένος μπορεί να νιώθει ο πρόεδρος Κυριάκος με τον εαυτό του, όταν ηγείται μεν του σχετικού καταλόγου με 31%, αλλά δεύτερος μόλις πέντε μονάδες πίσω του, με 26% εμφανίζεται εκείνος που προ διετίας είχε διαλύσει, και εξαιτίας αυτής του της τεράστιας νίκης, ο βασικός του αντίπαλος Τσίπρας είχε εξαναγκαστεί να παραιτηθεί από αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ; Εγώ λέω, ότι αυτό θα έπρεπε να τον οδηγήσει σε μια ενδοσκόπηση. Σε μια κατά μόνας αυτοκριτική – αν μπορεί λόγω χαρακτήρα να προχωρήσει σε κάτι τέτοιο (που δεν μπορεί). Να εντοπίσει τι έφταιξε, και ένα σημαντικό τμήμα του εκλογικού σώματος είναι τόσο απελπισμένο που θα μπορούσε να δεχθεί ακόμη και έναν καταστροφικό πρωθυπουργό όπως ο Τσίπρας, στη θέση του. Κι αφού εντοπίσει τις αιτίες (μία, ας πούμε, είναι η πανθομολογούμενη διάχυτη αλαζονεία του), να τις διορθώσει, μήπως και καταφέρει να αποκαταστήσει και πάλι τη σχέση του με την κοινωνία. Δεν είμαι αισιόδοξος ότι θα το κάνει. Χρειάζονται πολλά guts…
Μέγας χορηγός
Κάτι το συγκεκριμένο εύρημα της δημοσκόπησης, κάτι η αλόγιστη, και χωρίς φανερή αιτία, επίθεση του κυβερνητικού εκπροσώπου στον απόμαχο πρόεδρο Αλέξη, συν τα συνεχή και αλληλοτροφοδοτούμενα δημοσιεύματα του φιλοκυβερνητικού Τύπου, έντυπου και ηλεκτρονικού, περί τις αποφάσεις Τσίπρα για τη δημιουργία νέου πολιτικού φορέα, χτίζουν πετραδάκι-πετραδάκι το αφήγημα για την επάνοδό του στο προσκήνιο. Βλακωδώς, πιστεύω, το Μέγαρο Μαξίμου επενδύει στην ιδέα ότι ο Τσίπρας είναι ευκολότερος αντίπαλος για τον Μητσοτάκη, επειδή λέει, η σύγκριση είναι καταλυτική – υπέρ του σημερινού Πρωθυπουργού.
Αλλοι πάλι υποστηρίζουν ότι το Μέγαρο Μαξίμου είναι πεπεισμένο ότι ο πρόεδρος Αλέξης ο βετεράνος, θα διαλύσει την αντιπολίτευση και θα εξανεμίσει κάθε ελπίδα για μια αξιόπιστη εναλλακτική πρόταση εξουσίας.
Ο,τι και να εκτιμούν πάντως, η ουσία είναι μία: πως ο Κυριάκος αναδεικνύεται ο μεγαλύτερος «χορηγός», «πλατινένιος» χορηγός, της επανανάκαμψης στην κεντρική πολιτική σκηνή, του Αλ. Τσίπρα. Και αυτό φαίνεται. Το θέμα είναι ότι συχνά οι ασκήσεις επί χάρτου αποδεικνύονται καταστροφικές κατά τη φάση της υλοποίησης…
Επιτυχία
Να μου επιτραπεί τώρα, να αναφερθώ σε μια σημαντική επιτυχία που κατέγραψε η χώρα, διά ενός προσωπικού μου φίλου, του καθηγητή της Νομικής Σχολής του ΕΚΠΑ στο Ιδιωτικό Διεθνές Δίκαιο και το Δίκαιο Διεθνών Συναλλαγών, Χάρη Παμπούκη. Ο Χάρης, που με τιμάει με τη φιλία του από πολλών ετών, εξελέγη στο Ινστιτούτο Διεθνούς Δικαίου, ένα όργανο παγκόσμιας εμβέλειας, στο οποίο μετέχουν επιφανείς διεθνολόγοι από όλη την υφήλιο. Είχαμε συνομιλήσει προ ημερών, και μου είχε αναφέρει πόσο σημαντική είναι η σύνοδος του Ινστιτούτου στο Μαρόκο, κατά την οποία θα πραγματοποιούνταν εκλογή νέων μελών. Εξελέγη από τον πρώτο γύρο της ψηφοφορίας, δείγμα, και κορυφαία απόδειξη, της αποδοχής που έχει τόσο ο ίδιος όσο και το επιστημονικό του έργο, παγκοσμίως. Το «εύγε» στον καθηγητή Παμπούκη, είναι νομίζω λίγο.