Τον Ιανουάριο του 2017, ο Nick Xerakias και η σύζυγός του, Έλενα, επέστρεψαν στο σπίτι έπειτα από δύο εβδομάδες στο νοσοκομείο.
Το δωμάτιο του μωρού τους ήταν έτοιμο, στολισμένο για να τον υποδεχθεί.
Αντί όμως να τον καλωσορίσουν, ετοιμάζονταν για την κηδεία του.
Ο νεογέννητος γιος τους, Άντζελο, πέθανε σε ηλικία μόλις δύο εβδομάδων από μια νεογνική πάθηση.
«Ήμασταν σε σοκ», θυμάται ο Nick. Ένας γείτονας, που είχε χάσει επίσης ένα παιδί, τους πρότεινε να επικοινωνήσουν με τους οργανισμούς «Sands» και «Red Nose Australia».
Και οι δύο ιδρύθηκαν από γονείς που είχαν βιώσει την απώλεια ενός παιδιού, με στόχο να στηρίξουν οικογένειες που περνούν το ίδιο δράμα.
Καθώς η «Ημέρα Red Nose», γιορτάζει σήμερα 28 Αυγούστου, 37 χρόνια δράσης, ο οργανισμός συνεχίζει αδιάκοπα την αποστολή του, έχοντας πετύχει μείωση του συνδρόμου αιφνίδιου βρεφικού θανάτου (SIDS) στην Αυστραλία κατά 80% μέσω στοχευμένης εκπαίδευσης, στήριξης και περισσότερων από 18 εκατομμυρίων δολαρίων σε έρευνα που σώζει ζωές.
Ενώ η «Red Nose» παρείχε επαγγελματικές συμβουλευτικές υπηρεσίες, το μοντέλο φροντίδας της «Sands» βασιζόταν στην υποστήριξη από ανθρώπους που έχουν περάσει την ίδια εμπειρία. Οι δύο οργανισμοί συγχωνεύθηκαν αργότερα, το 2020.
«Δεν είχαμε ιδέα πώς να το διαχειριστούμε. Νομίζω πως εκείνη τη στιγμή ήμασταν απλώς μουδιασμένοι», είπε ο Nick στον «Νέο Κόσμο».
«Ναι, είχαμε στήριξη από την οικογένεια και τους φίλους, αλλά είναι πολύ διαφορετικό όταν μιλάς με κάποιον που έχει περάσει το ίδιο. Μιλάμε την ίδια “γλώσσα”. Αυτές οι ομάδες μας βοήθησαν να καταλάβουμε ότι αυτό που νιώθαμε ήταν φυσιολογικό».
Με τον καιρό, ο Nick συμμετείχε πιο ενεργά. Εντάχθηκε στο Διοικητικό Συμβούλιο της «Sands», αργότερα στο Διοικητικό Συμβούλιο της «Red Nose» τον Δεκέμβριο του 2020, και το 2023 διορίστηκε πρόεδρος.
«Το να αφιερώνω τον χρόνο μου για να βοηθήσω άλλους ανθρώπους που δυστυχώς θα ζήσουν την απώλεια ενός μωρού ή παιδιού, είναι ο δικός μου τρόπος να ανταποδώσω — όχι μόνο στη μνήμη του Άντζελο, αλλά και στη μνήμη όλων των μωρών και παιδιών που χάθηκαν, συμπεριλαμβανομένων εκείνων που δεν γεννήθηκαν ποτέ λόγω αποβολής», είπε.
Η «Red Nose» διαθέτει 24ωρη γραμμή πένθους, διαθέσιμη 365 ημέρες τον χρόνο, για γονείς σε οποιοδήποτε στάδιο του πένθους.
«Είτε είναι 2 τα ξημερώματα είτε 2 το μεσημέρι, μπορείς να καλέσεις και να μιλήσεις με κάποιον», αναφέρει ο Nick. «Και δεν έχει σημασία αν έχουν περάσει 30 χρόνια».
Σε μία από τις ομάδες υποστήριξης το 2020, υπήρχε ένας άνδρας ηλικίας 75 με 80 ετών που είχε χάσει το παιδί του πριν από 60 χρόνια και μόλις τότε ερχόταν αντιμέτωπος με τη θλίψη του.
Αυτό δείχνει ότι ο πόνος αυτός δεν φεύγει ποτέ. Ζεις με αυτόν για πάντα. Είναι ένα “κλαμπ” στο οποίο κανείς δεν θέλει να ανήκει, γιατί το να γίνεις μέλος σημαίνει ότι έχεις χάσει ένα μωρό ή παιδί».
Ο «Νέος Κόσμος» έχει συνομιλήσει στο παρελθόν με μια ακόμη ομογενή μητέρα που είχε χάσει το παιδί της και είναι μέλος της «Red Nose», τη Fotini Koklas, η οποία είχε παρατηρήσει ότι η ελληνική παροικία—ιδιαίτερα οι παλαιότερες γενιές— σπάνια μιλούν ανοιχτά για την απώλεια ενός παιδιού.
Ο Nick έχει διαπιστώσει παρόμοιες στάσεις μέσα στη δική του κοινότητα.
«Θυμάμαι πολλούς παλιούς οικογενειακούς φίλους και φίλους των γονιών μου να λένε “Δεν πειράζει, θα κάνετε άλλο μωρό”», είπε.
«Εκείνη τη στιγμή σκέφτηκα, αυτό δεν είναι κάτι που θέλω να ακούσω. Είχα ένα μωρό και τώρα δεν είναι πια μαζί μας. Μπορεί να κάνω άλλο παιδί, αλλά έχω χάσει το μωρό μου».
Κατανοεί πλέον ότι για τη γενιά των γονέων του, οι βρεφικοί θάνατοι ήταν πιο συχνοί και πολλές φορές θεωρούνταν κομμάτι της ζωής.
«Το βλέπουν διαφορετικά, γιατί είχαν αδέλφια που πέθαναν μικρά».
Το μήνυμά του προς την κοινωνία είναι ξεκάθαρο: ο πόνος δεν φεύγει ποτέ.
«Οι γονείς θέλουν να μιλούν για το μωρό που έχασαν. Εκείνο το μωρό θα είναι πάντα μέρος της ζωής τους και της οικογένειάς τους. Ακόμη κι αν έχουν άλλα παιδιά, θα έχουν πάντα και εκείνο το παιδί. Ένα από τα χειρότερα πράγματα είναι να μην αναγνωρίζεις ότι το μωρό υπήρξε. Μπορεί να μην είναι πια μαζί μας, αλλά υπήρξε».
Ο Nick προτείνει απλούς αλλά ουσιαστικούς τρόπους για να διατηρηθεί ζωντανή η μνήμη ενός μωρού:
- Να αναγνωρίζεται η ημερομηνία γέννησης ή η επέτειος θανάτου κάθε χρόνο.
- Να επικοινωνείτε με τους γονείς μήνες ή και χρόνια αργότερα, καθώς η θλίψη μπορεί να βαθαίνει με τον καιρό.
- Να κατανοείτε ότι η σιωπή δεν σημαίνει πως ο πόνος έχει φύγει.
- Να αναφέρετε συχνά το όνομα του μωρού ή του παιδιού, ώστε να παραμένει ζωντανή η μνήμη του.
- Να ενθαρρύνετε τους γονείς να εκθέτουν φωτογραφίες, όπως θα έκαναν για ένα παιδί που ζει.
- Να εμπλέκετε τα αδέλφια σε τελετές μνήμης, όπως γενέθλια ή ιδιαίτερες επετείους.
Αυτό είναι κάτι που ο Nick και η Έλενα έχουν κάνει με τα δύο παιδιά που απέκτησαν μετά τον Άντζελο, μιλώντας τους για τον μεγαλύτερο αδελφό τους και επισκεπτόμενοι μαζί τον τάφο του για να αφήσουν μικρά παιχνίδια.
Καθώς η «Ημέρα Red Nose», στις 28 Αυγούστου, γιορτάζει 37 χρόνια δράσης, ο οργανισμός συνεχίζει αδιάκοπα την αποστολή του, έχοντας πετύχει μείωση του συνδρόμου αιφνίδιου βρεφικού θανάτου (SIDS) στην Αυστραλία κατά 80% μέσω στοχευμένης εκπαίδευσης, στήριξης και περισσότερων από 18 εκατομμυρίων δολαρίων σε έρευνα που σώζει ζωές.
Ωστόσο, η δουλειά δεν έχει τελειώσει. Mία στις τέσσερις εγκυμοσύνες καταλήγει σε αποβολή, ενώ περίπου 3.000 μωρά και μικρά παιδιά εξακολουθούν να πεθαίνουν ξαφνικά και απροσδόκητα κάθε χρόνο.
Η φετινή εκστρατεία, «Red, Set, Go», καλεί τον κόσμο να περπατά ή να τρέχει 3 χιλιόμετρα κάθε μέρα του Αυγούστου για να συγκεντρώσει χρήματα. Περισσότερες πληροφορίες για την φετινή εκστρατεία και τις υπηρεσίες της «Red Nose Australia» βρίσκονται στην ιστοσελίδα του οργανισμού.
The post «Ο πόνος δεν φεύγει ποτέ…» appeared first on ΝΕΟΣ ΚΟΣΜΟΣ.