Για τον Κυριάκο Μητσοτάκη είναι η 10η ΔΕΘ – η έβδομή του ως Πρωθυπουργού. Και μπορεί να μην είναι η μόνη δύσκολη ως τώρα, δεδομένης της περσινής παρουσίας του στο Βελλίδειο λίγους μήνες έπειτα από την απρόσμενη νεοδημοκρατική αποτυχία του 28% στην ευρωκάλπη, ωστόσο είναι η κρισιμότερη της διακυβέρνησής του. Διότι γίνεται στο μέσο της δεύτερης τετραετίας του, με τον χρόνο που έχει διανύσει να είναι πλέον λιγότερος από εκείνον που έχει καλυφθεί: άρα, με τα χρονικά περιθώρια μιας ανασύνταξης να έχουν στενέψει και με τις όποιες προσπάθειες ανατροπής του αρνητικού κλίματος και της κόπωσης της κοινωνίας να έχουν φέρει προς το παρόν μόνο μερική ή πρόσκαιρη ανάκαμψη υπό το βάρος κυβερνητικών καθυστερήσεων, λαθών, λανθασμένων πολιτικών χειρισμών. Μπροστά στην αγωνιώδη προσπάθεια ολικής επανεκκίνησης και στη μάχη επαναπροσέγγισης διαφορετικών ακροατηρίων στο δεξιό και στο κεντρώο φάσμα του πολιτικού συστήματος, ο Πρωθυπουργός σκοπεύει από το Βελλίδειο αφενός να χαράξει δύο ορίζοντες, αφετέρου να επενδύσει πολιτικά σε δύο συνθήματα, αλλά προσπαθώντας τελικά να ψιθυρίσει στα αφτιά της κοινωνίας ένα ενιαίο αφήγημα.
Αυτό θα το χτίσει μέσα από τη φορολογική μεταρρύθμιση – παρουσιάζοντάς την, προφανώς, ως «τομή» στη δεύτερη θητεία του, που μπορεί να οδηγήσει σε αύξηση του διαθέσιμου εισοδήματος για την πλειονότητα της κοινωνίας. Με το πακέτο που θα πλησιάσει το 1,7 δισ. ευρώ (οι νέες εξαγγελίες, χωρίς να συνυπολογίζονται μέτρα που έχουν ανακοινωθεί ότι θα ισχύσουν) και με μια βεντάλια παρεμβάσεων στο Φορολογικό, στο Συνταξιοδοτικό, στο Δημογραφικό και στο Στεγαστικό, το Μέγαρο Μαξίμου θα επιδιώξει να κλείσει το μάτι σε πολυπληθείς κοινωνικές ομάδες: Πρώτον, στη μεσαία τάξη. Δεύτερον, στις οικογένειες με παιδιά. Τρίτον, στους νέους. Τέταρτον, στην περιφέρεια και ιδίως στις ακριτικές περιοχές.
Δύο «ορίζοντες»
Με την κυβέρνηση να μετράει δυσκολίες στις σχέσεις της με πολλές κοινωνικές και επαγγελματικές ομάδες, ακόμα και με όσες αποτελούσαν παραδοσιακά τη ραχοκοκαλιά των ψηφοφόρων της ΝΔ, ο Μητσοτάκης θα κινηθεί σε δύο κατευθύνσεις. Ο ένας ορίζοντας είναι εκείνος του 2026, τον οποίο θα αφορούν τα οικονομικά μέτρα που θα εξαγγείλει. Ο άλλος ορίζοντας είναι εκείνος του 2030 μέσα από τον οποίο θα φωτογραφίσει και την πρόθεσή του να διεκδικήσει τρίτη θητεία, αλλά και θα επιχειρήσει επιπλέον να δώσει ξανά το σινιάλο των «μεγάλων μεταρρυθμίσεων». Στο πλαίσιο αυτό, όπως αναμένεται να πει, απαιτούνται ευρύτερες συναινέσεις.
Σε συνέχεια του πρόσφατου μότο «εδώ κάτι αλλάζει ή εδώ πολλά αλλάζουν», όπως το έστειλε μέσω TikTok, ο Μητσοτάκης αναμένεται να στείλει και δύο μηνύματα από τα παλιά. Θα προσπαθήσει, δηλαδή, να ξεθολώσει την εικόνα του επαναφέροντας ως διακυβεύματα δύο άξονες, οι οποίοι έχουν υπάρξει δυνατά σημεία του στο παρελθόν, όταν ανοιγόταν σε ευρύτερα – κεντρώα – ακροατήρια, πέραν του παραδοσιακού κοινού της ΝΔ.
«Αξιοπιστία»
Το πρώτο μήνυμα είναι εκείνο της «αξιοπιστίας»: πληροφορίες αναφέρουν ότι ο Μητσοτάκης θα κάνει, πιθανότατα ευθέως, μια παραπομπή στο 2016 – τότε που ο ίδιος έπιανε τα ηνία της ΝΔ, μιλώντας στην πρώτη του ΔΕΘ για μειώσεις φόρων και αύξηση των εισοδημάτων.
Στόχος, να σαλπίσει ξανά την προσήλωσή του στην πολιτική των φοροελαφρύνσεων, σε μια περίοδο που σύσσωμη η αντιπολίτευση κατηγορεί την κυβέρνηση ότι τα πλεονάσματα είναι τελικά αποτέλεσμα υπερφορολόγησης.
Εξού και θα μιλήσει για «υγιή πλεονάσματα» που επιτρέπουν «ουσιαστικές παρεμβάσεις» δίχως η οικονομία να απειλείται από «δημοσιονομικό εκτροχιασμό». Στο πλαίσιο αυτό προτίθεται επιπλέον να δείξει τη μεγάλη εικόνα από το 2019 έως σήμερα – σε μια επιχείρηση απολογισμού και, κυρίως, συγκρίσεων του πώς παρέλαβε την Ελλάδα από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και πού βρίσκεται η χώρα σήμερα.
«Σταθερότητα»
Το δεύτερο μήνυμα είναι εκείνο της «σταθερότητας»: προδιαγράφεται ότι ο Μητσοτάκης θα σταθεί, έστω και σύντομα, στο διεθνές περιβάλλον αβεβαιότητας και ειδικότερα στις πολιτικές κρίσεις εντός της Ευρώπης.
Στόχος, να αναδείξει ξανά τη σημασία της οικονομικής και της πολιτικής σταθερότητας, προβάλλοντας συγκεκριμένους κινδύνους που μπορεί να απειλήσουν ακόμα και ισχυρές χώρες, όπως η Γαλλία και η Ολλανδία. Με μια τέτοια σύνδεση της πολιτικής και της οικονομικής αστάθειας θα επιδιώξει να απευθυνθεί στα μετριοπαθέστερα ακροατήρια – εκείνα που ο ίδιος τα εντάσσει στο μέτωπο της «λογικής».