Ο Chris Sikavitsas κληρονόμησε τον «ιό» της αγάπης για τα αυτοκίνητα και τις μηχανές, από τον πατέρα του.
«Ήταν περισσότερο σαν μια ‘μόλυνση’ που ξεκίνησε από τον πατέρα μου, ο οποίος ήταν φανατικός με τα αυτοκίνητα και τις μοτοσικλέτες», δηλώνει ο συμπάροικος στον «Νέο Κόσμο», αναφερόμενος στην έμπνευση που τον ώθησε να ξεκινήσει την ευρεία συλλογή οχημάτων του, την οποία διατηρεί σε μια αποθήκη στη Μελβούρνη.
Ο ίδιος αναφέρει ότι πάντα τον γοήτευαν τα αμερικανικά αυτοκίνητα, τα οποία έβλεπε στη μεγάλη οθόνη όταν βρισκόταν στην Ελλάδα, και ότι «πάντα ήθελε να αποκτήσει ένα».
«Με τον μπαμπά να είναι φανατικός με τα αυτοκίνητα και ένας τυχερός μηχανικός που αγαπούσε οτιδήποτε μηχανικής φύσης, ο αδελφός μου κι εγώ απλώς ‘κολλήσαμε’», συμπληρώνει, ο διευθυντής εταιρείας και χειριστής πλυντηρίου αυτοκινήτων.
Ο πατέρας του Chris, ο αείμνηστος επιχειρηματίας της παροικίας μας, Nicholas Sikavitsas, μαζί με την οικογένεια Spyrou ίδρυσαν την εταιρεία λεωφορείων Kastoria Bus Lines και, αργότερα, ο ίδιος δημιούργησε την Tullamarine Bus Lines.
«Δουλεύοντας στη βιομηχανία των λεωφορείων, περιβαλλόμασταν από μηχανικά αντικείμενα, αναπτύξαμε ένα πάθος για την οδήγηση, τη φροντίδα, τη συντήρηση και την εργασία πάνω στα αυτοκίνητα, και κάπως έτσι ξεκίνησε», εξηγεί ο Chris, ο οποίος είναι επίσης μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου της Ελληνικής Κοινότητας Μελβούρνης.
Όταν τον ρωτούν τι τον ελκύει στη συλλογή του, απαντά ότι απολαμβάνει να παρατηρεί τα αυτοκίνητα, και φυσικά, να τα οδηγεί.
Πιο βαθιά, όμως, πιστεύει ότι κάθε αυτοκίνητο έχει ψυχή, καθώς σύμφωνα με τον ίδιο, «κάθε όχημα κρύβει τη δική του ιστορία».
«Η ιστορία πίσω από το Mini, είναι ότι είχαμε ένα όταν ήμασταν πολύ νέοι και μεγαλώσαμε μαθαίνοντας να οδηγούμε με αυτό», μοιράζεται ο Chris.
«Πολύ αργότερα ανακάλυψα ότι το Mini το σχεδίασε ένας Έλληνας, ο Δρ Alec Issigonis».
Έτσι, ο Δρ Alec Issigonis θεωρείται ο «πατέρας» του Mini, σύμφωνα με τον Chris.
«Είναι αστείο ότι έχουμε δύο Minis, τα οποία, στην πραγματικότητα, έχουν ελληνικές ρίζες. Είναι πολύ όμορφο», προσθέτει.
Ένα από τα αυτοκίνητα της συλλογής του είναι ένα ασημί Chevrolet Chevelle SS 454 του 1970 – το αυτοκίνητο των ονείρων του όταν ήταν παιδί, που κατάφερε να αποκτήσει πριν από πέντε ή έξι χρόνια.
Ένα άλλο είναι ένα ιστορικό όχημα που παραμένει στην οικογένειά του για 56 χρόνια και πλέον ανήκει στον αδερφό του, Jim: ένα Chevrolet Chevelle SS 396 του 1966.
Ήταν το όνειρο του πατέρα του και για χρόνια χρησίμευε ως το αυτοκίνητο της οικογένειας για καθημερινές μετακινήσεις.
Το εν λόγω όχημα απέσπασε μάλιστα το βραβείο «Best Convertible» στο φεστιβάλ Summernats 15 το 2002.
Το νεότερο «μέλος» της συλλογής είναι μια Mercedes.
Αν και δεν πρόκειται για κλασικό αυτοκίνητο, κατέχει ξεχωριστή θέση στην καρδιά του Chris, καθώς απολαμβάνει να το οδηγεί μαζί με τη σύντροφό του, Penny Tomaras.
«Μέχρι που γνώρισα την Penny και μπήκαμε στη Mercedes, δεν είχα καταλάβει πόσο της αρέσουν τα σπορ αυτοκίνητα», μοιράζεται ο Chris για τη σύντροφό του η οποία παρακολουθεί μαθήματα οδήγησης σε αυτοκίνητο υψηλών ταχυτήτων σε αγωνιστικές πίστες, όπως το Sandown Raceway.
«Πάντα αγαπούσα τα γρήγορα αυτοκίνητα, αλλά ποτέ δεν είχα οδηγήσει (γρήγορο αυτοκίνητο) πριν γνωρίσω τον Chris», αναφέρει η Penny στον «Νέο Κόσμο», συμπληρώνοντας:
«Πάντα όμως είχα πάθος γι’ αυτά. Μου αρέσει ο ήχος τους. Πηγαίναμε στη Formula One και καθόμουν έξω για να ακούω τα αυτοκίνητα. Δεν πήγαινα μέσα στην πίστα, απλώς καθόμουν έξω και λάτρευα τον ήχο τους».
Ωστόσο, η συλλογή δεν περιορίζεται μόνο σε αυτοκίνητα, αλλά περιλαμβάνει και μοτοσικλέτες.
Ο Chris και ο Jim αγαπούσαν τις μηχανές από παιδιά, όπως και ο πατέρας τους, ο οποίος ωστόσο τους επέτρεπε να τις θαυμάζουν μόνο… από μακριά.
Θυμάται μάλιστα τον Jim να αγοράζει μία, και τον πατέρα τους να του λέει: «Έχεις μία εβδομάδα να τη ξεφορτωθείς πριν τη κάψω».
«Φοβόταν απλώς τι θα μπορούσε να συμβεί», λέει ο Chris.
«Νομίζω ότι ήταν χρήσιμο να είσαι λίγο μεγαλύτερος για να απολαύσεις πραγματικά την οδήγηση μοτοσικλέτας, γιατί είσαι πιο ώριμος, πιο συνετός, πιο σοφός».
«Οδηγούμε επειδή το απολαμβάνουμε, και θέλουμε να είμαστε ζωντανοί για να μπορούμε να απολαμβάνουμε ξανά και ξανά τέτοιες στιγμές».
Επί του παρόντος ο Jim βρίσκεται εν μέσω διαδικασίας κατασκευής μιας μοτοσικλέτας.
Από τα παιδιά του, οι δύο γιοι δεν επιδεικνύουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τέτοιου είδους μηχανικά projects, σε αντίθεση με την κόρη του που συμμετέχει ενεργά και βοηθά τον πατέρα της στη διαδικασία.
«Είναι εκείνη που έχει φωτογραφίσει την πορεία της ιστορίας μεταξύ εμού, του αδερφού μου και των αυτοκινήτων μας, και ενδιαφέρεται πραγματικά … Σημειώνει μάλιστα και λεπτομέρειες ώστε να μην χαθεί η ιστορία», μοιράζεται ο Chris.
Μία από τις μοτοσικλέτες της συλλογής του είναι επίσης μια BMW που ανήκε προηγουμένως στον ιστορικό πολιτισμού, συγγραφέα και εξωτερικό συνεργάτη του «Νέου Κόσμου», Νίκο Παπαστεργιάδη.
Ο Chris του ζήτησε ότι, όταν γράψει κάποια μέρα τα απομνημονεύματά του —τα οποία θα περιλαμβάνουν και την ιστορία της μοτοσικλέτας— να του δώσει ένα αντίγραφο για να το κρατήσει μαζί με τη μοτοσικλέτα.
«Νομίζω ότι ανήκει στη μοτοσικλέτα. Όποιος αποκτήσει τη μοτοσικλέτα στο μέλλον θα είναι και ο φύλακας αυτής της ιστορίας», εξηγεί.
Παρόμοιο είναι το παράδειγμα με μια Lamborghini Countach 25th Anniversary που είχε ο πατέρας του.
Το αυτοκίνητο κατασκευάστηκε για να έρθει στην Αυστραλία, παραλήφθηκε στην Ιταλία, οδηγήθηκε στην Ελλάδα και καταχωρήθηκε στην Ελβετία.
«Ο πατέρας μου λάτρευε να οδηγεί αυτό το αυτοκίνητο. Ποτέ δεν άκουγε μουσική μέσα σε αυτό, απλώς απολάμβανε τον ήχο του κινητήρα», λέει ο Chris.
«Ήμασταν πολύ τυχεροί γιατί μας εμπιστευόταν να το οδηγούμε. Μας άφηνε ακόμη και να το οδηγήσουμε στην πίστα του Sandown αρκετές φορές».
Η Lamborghini είχε επίσης μια πλακέτα που ανέφερε ότι κατασκευάστηκε για τον κ. N. Sikavitsas.
Όταν το πούλησε, ο νέος ιδιοκτήτης είπε: «Όχι, η πλακέτα μένει με το αυτοκίνητο. Αυτή είναι η ιστορία του. Μπορεί να είναι δικό μου, αλλά θα είναι πάντα δικό σου».
Σήμερα, ο ανιψιός του Chris, ο Niko, γιος του Jim, έχει πει στην οικογένεια ότι μια μέρα θα αγοράσει πίσω το αυτοκίνητο του παππού του.
«Ελπίζω πραγματικά το παιδί να τα καταφέρει, και μάλιστα στο εγγύς μέλλον, ώστε να το αποκτήσει και να μπορέσω κάποια στιγμή να το οδηγήσω ξανά», λέει ο Chris.
The post «Κάθε όχημα κρύβει τη δική του ιστορία» appeared first on ΝΕΟΣ ΚΟΣΜΟΣ.