Η Εθνική μας ομάδα μπάσκετ κέρδισε το χάλκινο μετάλλιο στο Eurobasket ύστερα από 16 ολόκληρα χρόνια. Οταν στην Πολωνία είχε κάνει το ίδιο στον μικρό τελικό κόντρα στη Σλοβενία είχαν σπάσει καρδιές. Χθες με αντίπαλο τη Φινλανδία για 38 λεπτά η ομάδα του Βασίλη Σπανούλη έκανε ένα περίπατο καθώς με τον Γιάννη Αντετοκούνμπο στον γνωστό ρόλο του σούπερμαν και με τους Τάιλερ Ντόρσεϊ και Βασίλη Τολιόπουλο άξιους συμπαραστάτες είχε σταθερά και από την αρχή διαφορές ασφαλείας. Αλλά είναι οι αδυναμίες της στο τέλος του ματς, αυτές που μας θύμισαν πόσο σημαντικό είναι αυτό το μετάλλιο. Η Εθνική μας κατάφερε να κερδίσει με 92-89 έχοντας δεχτεί ένα σερί 13-1 από τους Φινλανδούς μέσα σε ένα μόλις λεπτό: αυτό εξανέμισε μια διαφορά 14 πόντων κι έκανε το ματς θρίλερ. Εντέλει όλα κρίθηκαν όταν ο Φινλανδός Γιάντουνεν, τέσσερα δευτερόλεπτα πριν από το τέλος ύστερα από ένα κερδισμένο ριμπάουντ, απέτυχε να σκοράρει και να δώσει στους Φινλανδούς ένα προβάδισμα, που δεν είχαν ποτέ από την αρχή του ματς. Το 90-89 παρέμεινε κι ο Αντετοκούνμπο έγραψε με δύο βολές το τελικό σκορ.
Μετάλλιο
Η Εθνική μας πήρε ένα μετάλλιο που το περασμένο καλοκαίρι έμοιαζε σχεδόν ανέλπιστο. Στο τέλος του ματς με τη Φινλανδία λύγισαν από την ευθύνη ακόμα και παίκτες που αυτό το μετάλλιο το περίμεναν όλα αυτά τα χρόνια. Ο αρχηγός Παπανικολάου κάνει δυο λάθη που δεν είναι της κλάσης του: ένα αντιαθλητικό του φάουλ και μάλιστα έχοντας ο ίδιος την μπάλα επέτρεψε στους Φινλανδούς να ρίξουν τη διαφορά ενάμισι λεπτό πριν από το τέλος από τους 11 πόντους στους 7 και να ξαναμπούν στο ματς κι ένα φάουλ σε σουτ τριών πόντων στον Βάλτονεν πέντε δευτερόλεπτα πριν από το τέλος, θα μπορούσε να είναι για την Εθνική μας καταδικαστικό. Ο έτερος βετεράνος Κώστας Σλούκας δεν βρήκε ένα σουτ που θα έβαζε τέλος στο ματς στα τελευταία λεπτά κι αστόχησε και στη μία από τις δύο βολές στα τελευταία δευτερόλεπτα, ενώ από τη γραμμή των βολών δεν αστοχεί ποτέ. Ηταν η κόπωση ο λόγος που οι μεγάλοι αυτοί παίκτες ήταν τόσο νευρικοί στα κρίσιμα τελευταία λεπτά; Οχι. Ηταν η αναμονή για το μετάλλιο κι ο φόβος ότι κάτι κακό μπορεί να γίνει.
Ολα
Ο Σλούκας και ο Παπανικολάου ως νέοι κι έφηβοι τα κέρδισαν με την Εθνική ομάδα όλα. Η γενιά τους έπρεπε να δώσει συνέχεια στις επιτυχίες που είχε η Εθνική μας τον καιρό του Σπανούλη, του Διαμαντίδη, του Παπαλουκά, του Ντικούδη, του Σχορτσιανίτη, του Νίκου Ζήση. Αντί αυτό να συμβεί η Εθνική μας βρέθηκε σε μια μαύρη τρύπα: οι δυο τους είχαν χθες στη Ρίγα μια τελευταία ευκαιρία για ένα μετάλλιο. Η πίεση ακόμα και για αυτούς τους σούπερ αθλητές ήταν κάτι αφόρητο. Μετά μάλιστα την ήττα από την Τουρκία που έβγαλε θεαματικά στο φως όλες τις αδυναμίες που η ομάδα αυτή μασκάρεψε σε ένα ολόκληρο τουρνουά χάρη στις ιδέες, την τόλμη και την πίστη του προπονητή της η πίεση μεγάλωσε.
Το ήθελε
Ευτυχώς ο Γιάννης Αντετοκούνμπο είχε καθαρό μυαλό στο φινάλε. Ενα δικό του καλάθι και μια συμπληρωματική εύστοχη βολή από το φάουλ που κέρδισε και δυο εύστοχες βολές του, όταν η μπάλα έκαιγε, έδωσαν στην Εθνική τη μεγάλη ανάσα μετά το 13-1 των Φινλανδών εξαιτίας του οποίου ένα τελειωμένο παιχνίδι δυο λεπτά πριν από το τέλος έγινε ψυχόδραμα. Ο Γιάννης έκλαψε αγκαλιά με τα πιτσιρίκια του στο τέλος. Εκανε ένα καταπληκτικό τουρνουά οδηγώντας στο μετάλλιο μια ομάδα που έμαθε να παίζει με αυτόν και για αυτόν. Χθες είχε 30 πόντους, 17 ριμπάουντ, 6 ασίστ και 2 μπλοκ: και από αυτά τα εντυπωσιακά επιτεύγματα καταλαβαίνεις πόσο ήθελε το μετάλλιο.
Μοναδικό
Εντυπωσιακές και οι δηλώσεις του στο τέλος. Αφού υπενθύμισε σε όσους όλο το καλοκαίρι δεν έκαναν άλλο από το να διαδίδουν φήμες πως δεν θα δώσει το «παρών» στην Εθνική θυμίζοντας πως έχει αγωνιστεί σε εννέα διοργανώσεις με την Εθνική ομάδα, δήλωσε πως φέτος ήταν δίπλα στην ομάδα από την πρώτη στιγμή. «Ημουν εκεί από την πρώτη μέρα, είχαμε τα πάνω και τα κάτω μας. Σήμερα ήταν η μέρα! Τους αγαπάω όλους, τους ευχαριστώ όλους για τη στήριξη, γιατί χωρίς αυτήν δεν θα ήταν τίποτα δυνατό. Είναι το μεγαλύτερο επίτευγμά μου» είπε και το να το ακούς αυτό από κάποιον που έχει κερδίσει πρωτάθλημα στο ΝΒΑ προκαλεί ανατριχίλα. Και πριν μας δώσει την είδηση ότι θα αγωνίζεται στην Εθνική όσο προπονητής της είναι ο Σπανούλης πρόσθεσε: «Εχω ζήσει τα πάντα στη ζωή μου, δεν μιλάω πολύ, μου αρέσει να μιλούν οι πράξεις μου. Δεν είμαι ψεύτικος, δεν μου αρέσει να είμαι διάσημος, μου αρέσει το μπάσκετ και ο κόσμος. Για μένα είναι μια ανακούφιση γιατί για μένα ήταν μια νίκη για τη χώρα μου, την ομάδα και επιτέλους τα κατάφερα». Μεταξύ μας θα ήταν η πιο μεγάλη αδικία στην ιστορία του μπάσκετ ένας τέτοιος μοναδικός παίκτης να μην πάρει ένα μετάλλιο.
Φόβος
Πολλοί φοβόντουσαν μετά τη σκληρή ήττα από την Τουρκία ότι ο Γιάννης θα άδειαζε, ότι δεν θα ήταν στον μικρό τελικό όσο σκληρός και συγκεντρωμένος απαιτούσε η περίσταση γιατί ήθελε πιο πολύ από όλους να φτάσει στον τελικό. Αλλά η ήττα από την Τουρκία την περασμένη Παρασκευή ήταν τόσο καθαρή που εν τέλει δεν προκάλεσε το είδος της απογοήτευσης που κάνει έναν αθλητή σαν τον Γιάννη να αδειάσει και να παίξει στον μικρό τελικό χωρίς ένταση. Ο Αταμάν απέναντι στην Εθνική μας κέρδισε το ματς με τρεις απλές κινήσεις: πίεσε τους περιφερειακούς μας οι οποίοι δεν είναι σκληρά παιδιά, έκλεισε τις πάσες στον Γιάννη Αντετοκούνμπο αναγκάζοντάς τον να βγαίνει μακριά και στην επίθεση έδωσε εντολή στον Σενγκούν να πασάρει στον Οσμάνι γνωρίζοντας ότι η Εθνική μας για να κλείσει τους άλλους θα τον αφήσει να σουτάρει: αυτός έβαλε σουτ αμαρκάριστα. Κάπως έτσι η ήττα ήρθε εύκολα και σε αυτές τις περιπτώσεις οι μεγάλοι παίκτες θέλουν να αντιδράσουν και να τη σβήσουν. Ετσι είχε γίνει και το 2009 όταν η Εθνική μας πριν κερδίσει τους Σλοβένους και πάρει και τότε το χάλκινο μετάλλιο είχε γνωρίσει μια βαριά ήττα από τους Ισπανούς. Την οποία κανείς δεν θυμάται.