H Kυψέλη, ο Αντετοκούνμπο και ο Ανδρέας. Ο Τέτε. Στην καρδιά της Κυψέλης, μεγάλωσε ο Ανδρέας Τέτε. Ο ποδοσφαιρικός ήρωας της Κηφισιάς. Το παλικάρι που αναστάτωσε τους ακριβοπληρωμένους σταρ του Παναθηναϊκού την περασμένη Κυριακή και οδήγησε την ομάδα του σε μια ιστορική νίκη.
Παιδί μιας μάνας από τη Σιέρα Λεόνε που δούλευε ατελείωτες ώρες σ’ ένα μικρό κομμωτήριο στην Πλατεία Αμερικής και ενός πατέρα από την Γκάνα που χάθηκε νωρίς στα καράβια, έμαθε από μικρός τι θα πει να παλεύεις. Στο σπίτι με τα δύο δωμάτια, με τα αδέλφια να μοιράζονται τα όνειρα και τη φτώχεια τους, το ποδόσφαιρο ήταν η ανάσα του.
Ετρεχε από το μάθημα στις προπονήσεις του Ατλαντα Κυψέλης και μετά στον ΠΑΟ Ρουφ, φεύγοντας μία ώρα νωρίτερα από το σχολείο για να προλάβει. Η μητέρα του, άλλοτε να φροντίζει ηλικιωμένους, άλλοτε να κουρεύει, του έμαθε τι σημαίνει υπομονή. Εκείνος της υποσχέθηκε ότι μια μέρα θα την κάνει περήφανη. Και η μαμά Τέτε μάλλον θα καμάρωνε εκεί στη γειτονιά της στην Κυψέλη, μετά το σόου του γιόκα της στον Βόλο.
Η ζωή του Ανδρέα έχει κάποιες ομοιότητες με αυτή του Γιάννη Αντετοκούνμπο. Αν και κανένας δεν πρόκειται ποτέ να ξεπεράσει αυτό το super star story του ηγέτη της Εθνικής και των Μπακς. Και δείτε πως οι Μοίρες πλέκουν το κουβάρι τους… Οι δυο τους γνωρίζονται από τα παιδικά τους χρόνια, καθώς η μητέρα του σταρ του ΝΒΑ επισκεπτόταν το κομμωτήριο της δικής του μητέρας.
Για κάθε παιδί μεταναστών, ο Γιάννης είναι το παράδειγμα. Ο φάρος. Η έμπνευση. Η ζωντανή απόδειξη πως ο δρόμος για την κορυφή δεν είναι απαγορευμένος για ένα παιδί που κατάγεται από τη Νιγηρία, τη Σιέρα Λεόνε, την Γκάνα ή το Καμερούν.
Ο Ανδρέας Τέτε δεν θα γίνει ποτέ ο «Αντετοκούνμπο του ποδοσφαίρου». Κάποιοι του έχουν κολλήσει και αυτό το παρατσούκλι, εξαιτίας της αφρικανικής του καταγωγής. Ομως ο Ανδρέας Τέτε έχει ακολουθήσει το δικό του μονοπάτι.
Κοινό όνειρο το εθνόσημο
Ενα παιδί ξενιτεμένων από την Αφρική, που γεννήθηκε στην Ελλάδα, μεγάλωσε στην Ελλάδα, πήγε σχολείο στην Ελλάδα, παίζει ποδόσφαιρο στην Ελλάδα και ονειρεύεται κάποια στιγμή να παίξει για την Ελλάδα. Στην Εθνική. Με το εθνόσημο στο στήθος. Γιατί ο Ανδρέας είναι Ελληνας. Και τυπικά από το 2022. Και ας περίμενε κάποια χρόνια. Και ας βασανίστηκε μέχρι να αποκτήσει την υπηκοότητα. Και αν στην περίπτωσή του, ο ιδιοκτήτης της Κηφισιάς, Χρήστος Πρίτσας, ήταν αυτός που τον βοήθησε για το… αυτονόητο, άλλα αγόρια και κοπελιές περιμένουν και αγωνιούν για χρόνια και προσμένουν την ελληνική ταυτότητα και ένα διαβατήριο. Στη χώρα που είδαν το πρώτο φως και ανατράφηκαν.
Ιστορία όμορφα φτιαγμένη είναι αυτή του Ανδρέα Τέτε (Τετέι τον φώναζαν από μικρό, Τεττέη γράφει η ταυτότητα). Και υπάρχουν κι άλλες μπόλικες που θα δούμε στο κοντινό μέλλον. Πριν από 35 χρόνια, ήταν οι πρόσφυγες και οι μετανάστες από την Αλβανία που ήρθαν, ρίζωσαν στην Ελλάδα και τα παιδιά τους και τα εγγόνια τους έπαιξαν ποδόσφαιρο στη χώρα μας. Και φόρεσαν και τα γαλανόλευκα. Μετά την Gen Z, ακολουθεί η Generation Alpha. Παιδιά που έχουν γεννηθεί από το 2010 και μετά, γιοι και κόρες προσφύγων από χώρες της Μέσης Ανατολής (Συρία, Παλαιστίνη), της Ασίας (Αφγανιστάν) και της Αφρικής (Σουδάν, Καμερούν, Σομαλία). Στον αθλητισμό κάποιοι και κάποιες βρήκαν το «οξυγόνο» τους, τη διέξοδό τους από τη δύσκολη καθημερινότητα. Και με τα μεγάλα και λαμπερά τους μάτια, βλέπουν τον Γιάννη και τον Ανδρέα και ποθούν ότι κάποια στιγμή θα γίνουν και αυτοί σπουδαίοι και τρανοί. Ισως και να μην τα καταφέρουν, ωστόσο κανένας δεν θα τους στερήσει το όνειρο.