Πρότυπο Ελληνίδας μάννας και συζύγου στη απέραντη και πολυσχιδή από την άποψη των δραστηριοτήτων παγκόσμια ελληνική Διασπορά υπήρξε η συμπολίτισσά μας Αγγελική Πατιστέα (1937-2025). Στο διάστημα της ζωής που ευτύχησε να ζήσει της έμελλε να ζήσει το οδοιπορικό του ξεριζωμού από τις πατρογονικές της εστίες, να επιβιώσει με την οικογένειά της δύσκολα χρόνια της επιβίωσης και εγκατάστασης, να οικοδομήσει ως μητέρα και συμβία, ενός εξαιρετικά καλόγνωμου και χαρισματικού συζύγου, του γνωστού στην Ομογένεια της Αυστραλίας επιχειρηματία, αλλά κυρίως γενναιόδωρου συνανθρώπου και ευεργέτη, Πέτρου Πατιστέα, ΟΑΜ. Να φέρουν στον κακοτράχαλο αλλά ταυτόχρονα τόσο σημαντικό αυτόν κόσμο τα παιδιά τους και να ευτυχήσουν να δουν και να ζήσουν τα εγγόνια τους.
Η ζωή του Ελληνισμού στην Αυστραλία τα πρώτα χρόνια της εγκατάστασης δεν ήταν ζωή εύκολη και βατή. Η αείμνηστη συμπάροικος Αγγελική, όπως όλες οι αφοσιωμένες Ελληνίδες μητέρες της, έπρεπε να συνδυάσει τη θυσία της αφοσίωσης στην οικογένεια και τις βασικές οικογενειακές αξίες, στο τράνεμα των παιδιών τους, στην ανατροφή τους, με στιγμές αρμονίας και ξεκούρασης που της χάριζε ψυχική ευεξία και αρμονία στο περιβάλλον όπου έζησε. Η Αγγελική είτε ακολούθησε είτε πρωτοστάτησε είτε συναίνεσε στη επιχειρηματική δραστηριότητα του συζύγου της, είτε συμμετείχε αθόρυβα αλλά δυναμικά στις κοινωνικές και κοινοτικές συνάξεις του Ελληνισμού και της μείζονος αυστραλιανής κοινωνίας. Υπήρξε κατά την άποψή μου, το αυθεντικό, το γνήσιο μοντέλο της Ελληνίδας γυναίκας στη Διασπορά, χωρίς όμως δημοσιεύματα και φανφάρες, χωρίς ξόμπλια, χωρίς προβολή και φαντασιώσεις, και το κυριότερο χωρίς ίδιον συμφέρον, χωρίς ιδιοτέλεια.
Η ευαισθησία της και η συμμετοχή της στα κοινοτικά δρώμενα, μέσα από την ΑΧΕΠΑ, μέσα από ομογενειακές εκδηλώσεις, μέσα από τη φιλανθρωπία ήταν αυτούσια, χωρίς να επιδιώκει την αναγνώριση. Ήταν η συμμετοχική Ελληνίδα, η ευαίσθητη πολίτισσα που προσέφερε από το περίσσευμα της καρδιάς της χωρίς να διεκδικεί αντιπαροχή και αντίδωρα. Ήταν η Ελληνίδα γυναίκα η αδικημένη, που έζησε όλα της τα παιδικά χρόνια, όπως όλες οι Ελληνίδες της γενιάς της, μέσα στην οδύνη των πολέμων, την κλαγγή των όπλων, τον θρήνο των μαννάδων που έχαναν τα παιδιά τους και τους άντρες τους στο πόλεμο. Όταν μπήκε στην εφηβεία, τότε σταμάτησε η θηριωδία των πολέμων, για να ακολουθήσει η έξοδος από τα πάτρια εδάφη, η μετανάστευση και ο αγώνας για επιβίωση και ωρίμανση. Τα δύσκολα αυτά χρόνια όμως τα αντιμετώπισε με ένα χαμόγελο στοργικό, με μια φωνή απαλή που σε προσκαλούσε να την αποδεχτείς και να την αγαπήσεις. Ήταν η πάντα φιλική της έκφραση που σε καλωσόριζε και σου άνοιγε διάπλατα τα φύλλα της καρδιάς της, μέσα στο σπίτι της, σε συγκεντρώσεις, σε κοινωνικές συνάξεις του Ελληνισμού. Για γυναίκες του τύπου της Αγγελικής δεν υπάρχει ο αγώνας για διάκριση και προβολή, υπάρχει μόνον η γνήσια αγάπη της προσφοράς, η Ελληνίδα μετανάστρια και έποικος που δεν διεκδίκησε αλλά απέσπασε τον σεβασμό και την αναγνώριση. Ο σύζυγος, τα παιδιά και τα εγγόνια της κι όλοι εμείς θα θυμόμαστε το χαμόγελο και την ταπεινή και γνήσια αγάπη της και το παράδειγμά της ας φωτίζει τον σωστό δρόμο στις μητέρες που μεγαλώνουν τα παιδιά τους, μέσα από την καρτερικότητα, την αντοχή και τον σεβασμό προς τον συνάνθρωπο. Θα τη θυμόμαστε.
The post “Έφυγε” και η συμπάροικος, πρότυπο Ελληνίδας μάνας και συζύγου, Αγγελική Πατιστέα appeared first on ΝΕΟΣ ΚΟΣΜΟΣ.