Στη θεματική συζήτηση για το μεταναστευτικό στο συνέδριο «Concordia Summit» της Νέας Υόρκης συμμετείχε ο υπουργός Ναυτιλίας και Νησιωτικής Πολιτικής, Βασίλης Κικίλιας.
Ο υπουργός έκανε σαφή διάκριση ανάμεσα στους πρόσφυγες, που ζητούν προστασία – όπως γυναίκες και ασυνόδευτα παιδιά – και φιλοξενούνται σύμφωνα με τις διεθνείς συνθήκες, και στους μετανάστες. Υπενθύμισε ότι το 2015, μέσω της Τουρκίας, σχεδόν ένα εκατομμύριο μετανάστες πέρασαν στα ελληνικά νησιά και την ενδοχώρα, αριθμός που αντιστοιχεί στο ένα δέκατο του πληθυσμού της Ελλάδας, γεγονός που, όπως τόνισε, ήταν σχεδόν αδύνατο να διαχειριστεί η χώρα σε περίοδο λιτότητας.
Ο Βασίλης Κικίλιας επισήμανε πως η Ελλάδα επιδιώκει, όπως και οι Ηνωμένες Πολιτείες, τη νόμιμη μετανάστευση. Όπως ανέφερε: «Το ίδιο θέλουμε και στην Ελλάδα: Αναζήτηση ευκαιριών εργασίας και προκοπή, με τον νόμιμο τρόπο», κάνοντας αναφορά στο παράδειγμα των Ελλήνων μεταναστών στις ΗΠΑ, οι οποίοι ταξίδευαν για εβδομάδες με καράβι και, όταν έφτασαν, εργάστηκαν, προόδευσαν και έγιναν σεβαστοί.
Τόνισε επίσης την ανάγκη για ασφάλεια, υπογραμμίζοντας ότι πρέπει «οι γυναίκες και τα παιδιά να μπορούν να περπατούν το βράδυ χωρίς πρόβλημα», και μίλησε για τη σημασία κάθε γενιάς να ζει καλύτερα από την προηγούμενη.
Παράνομη μετανάστευση και ανάγκη για ισορροπία
Αναφερόμενος στην παράνομη μετανάστευση, ο υπουργός υπογράμμισε πως «κανείς δεν μπορεί και δεν πρέπει να εισέρχεται στην Ελλάδα, την Ευρώπη ή την Αμερική χωρίς άδεια». Επεσήμανε, ακόμη, ότι η χώρα έχει ανάγκη από εργατικά χέρια σε τομείς όπως ο τουρισμός, οι κατασκευές και η γεωργία, αλλά αυτή η διαδικασία πρέπει να γίνεται με ισορροπία.
Συνοψίζοντας, ο Βασίλης Κικίλιας ανέφερε ότι οι πόλεμοι και η κλιματική κρίση δεν προβλέπεται να σταματήσουν, και πάντοτε θα υπάρχουν άνθρωποι που αναζητούν τροφή, στέγη και νερό. Υπογράμμισε ότι η ασφάλεια παραμένει θεμελιώδης ανάγκη για τις κοινωνίες και τόνισε ότι απαιτείται επανεξέταση των μέτρων και των αποφάσεων, ώστε να διατηρείται η ισορροπία. Επεσήμανε, τέλος, πως όταν η ένταξη μεταναστών δεν γίνεται ορθά, «μετά από μία ή δύο γενιές τα προβλήματα εμφανίζονται με τον χειρότερο τρόπο», αναδεικνύοντας την ανάγκη για πολιτικές που ανταποκρίνονται στις