Ο Σεπτέμβριος σηματοδοτεί τον Μήνα Ευαισθητοποίησης για τον Καρκίνο του Αίματος, υπενθυμίζοντας ότι λευχαιμίες, λεμφώματα και μυέλωμα επηρεάζουν χιλιάδες οικογένειες κάθε χρόνο.
Η πρόγνωση διαφέρει ανάλογα με τον τύπο της ασθένειας και την ηλικία, αλλά πίσω από κάθε διάγνωση υπάρχει μια προσωπική ιστορία. Για τον 19χρονο Τζέιμς (Δημήτρη) Μπάτση, που διαγνώστηκε με λέμφωμα σε ηλικία 16 ετών, το ταξίδι ήταν απαιτητικό αλλά μεταμορφωτικό. Σήμερα μοιράζεται την εμπειρία του μαζί μας, για να προσφέρει ελπίδα, να σπάσει τα ταμπού και να αναδείξει τον ρόλο της οικογένειας, της πίστης και της κοινότητας.
Η ΔΙΑΓΝΩΣΗ
Όλα ξεκίνησαν ένα συνηθισμένο Σάββατο τον Ιούνιο του 2021, όταν ο 16χρονος Τζέιμς ένιωσε έντονο πόνο στην πλάτη και το στήθος, με αποτέλεσμα η μητέρα του να τον μεταφέρει εσπευσμένα στο Τμήμα Επειγόντων Περιστατικών του Monash Health.
«Ο πρώτος γιατρός παρατήρησε μόνο κάποια φλεγμονή στον λαιμό μου», θυμάται ο Τζέιμς.
«Μετά ήρθε ένας ακτινολόγος με το υπερηχογράφημα. Μόλις σάρωσε το στήθος μου, η αίθουσα σιώπησε. Είπε: “Φαίνεται ότι υπάρχει μια μάζα στο στήθος σου”. Εκεί κατάλαβα ότι κάτι σοβαρό συνέβαινε».
Μέχρι την Κυριακή, οι χειρουργοί είχαν τοποθετήσει έναν ειδικό καθετήρα στο χέρι του, ώστε να μπορέσει να ξεκινήσει η θεραπεία. Τη Δευτέρα άρχισε η χορήγηση στεροειδών. Περισσότερες εξετάσεις επιβεβαίωσαν τη διάγνωση: λέμφωμα. Ο Τζέιμς έσφιξε δυνατά τον σταυρό του, προετοιμαζόμενος για τη μάχη που ακολουθούσε.
ΟΙ ΘΕΡΑΠΕΙΕΣ
Ο κόσμος του κατέρρευσε σχεδόν μέσα σε μία νύχτα. Έχασε 16 κιλά σε ένα μήνα, η καρδιά του χτυπούσε 180 φορές ανά λεπτό σε ηρεμία και για τρεις μήνες δεν μπορούσε να φύγει από το νοσοκομείο. Στο σπίτι, κινούνταν με αναπηρικό καροτσάκι.
«Η καθημερινότητά μου καταστράφηκε ολοκληρωτικά», λέει.
Όμως δεν εγκατέλειψε το σχολείο. Η μητέρα του, πάντα στο πλευρό του, τον ενθάρρυνε να συνεχίσει. Οι καθηγητές προσαρμόστηκαν, οι συμμαθητές του κράτησαν επαφή και ο Τζέιμς παρακολουθούσε τα μαθήματα διαδικτυακά από το κρεβάτι του νοσοκομείου. Έτσι ολοκλήρωσε την 11η τάξη εξ αποστάσεως, ενώ το σχολείο φρόντισε η 12η να μοιραστεί σε δύο χρόνια.
«Στην αρχή νόμιζα ότι η νομική σχολή ήταν απρόσιτη», παραδέχεται. Όταν όμως ολοκληρώθηκε η χημειοθεραπεία, η δύναμη και η διαύγεια επέστρεψαν σιγά-σιγά. Έξι μήνες αργότερα, οι παρενέργειες μειώθηκαν, οι βαθμοί ανέβηκαν και το όνειρο επανήλθε στο προσκήνιο. Σήμερα, είναι φοιτητής νομικής στο Πανεπιστήμιο Monash.
ΣΥΣΤΗΜΑΤΑ ΣΤΗΡΙΞΗΣ
Πέρα από την ιατρική φροντίδα, καθοριστική ήταν η υποστήριξη που είχε. Η μητέρα του δεν άφησε στιγμή το πλευρό του. Οι παππούδες φρόντιζαν το σπίτι. Οι φίλοι ήταν συνεχώς σε επαφή.
Η στήριξη της παροικίας είχε επίσης σημασία. «Ο πατήρ Γεώργιος και ο ιεροψάλτης Κώστας ήταν καταπληκτικοί», λέει ο Τζέιμς.
«Ο πατήρ Γεώργιος μάλιστα μου έφερε και ένα σουβλάκι ενώ υποβαλλόμουν σε θεραπεία».
Ρωτήθηκε αν του έλειψε κάτι και η απάντηση ήταν ξεκάθαρη: «Όχι. Βίωσα τη στήριξη των ανθρώπων γύρω μου και του ίδιου του ιατρικού συστήματος».
ΣΤΙΓΜΑ ΚΑΙ ΑΝΘΕΚΤΙΚΟΤΗΤΑ
Ο Τζέιμς πιστεύει ότι οι αντιλήψεις για τον καρκίνο έχουν αλλάξει. «Σε σύγκριση με το παρελθόν, ο καρκίνος είναι λιγότερο ταμπού. Κάποιοι επιλέγουν να το κρατήσουν για τον εαυτό τους για να νιώθουν φυσιολογικοί, αλλά εγώ ποτέ δεν ένιωσα στιγματισμένος».
Αποδίδει την ανθεκτικότητά του στην ελληνική του ανατροφή. «Το να βρίσκω κέφι, αυτή τη σπίθα χαράς, με κράτησε ζωντανό. Παρακολουθούσα μαθήματα, άκουγα ελληνική μουσική και παρακολουθούσα λειτουργίες διαδικτυακά. Μου έδινε δύναμη».
Ελπίζει ότι η Ελληνική Ορθόδοξη Αρχιεπισκοπή Αυστραλίας θα ενθαρρύνει τις ενορίες να μεταδίδουν τις λειτουργίες της Κυριακής σε livestream.
«Οι άνθρωποι που είναι άρρωστοι το χρειάζονται περισσότερο. Δεν μπορούν πάντα να πάνε στην εκκλησία, αλλά έχουν περισσότερο ανάγκη τον Θεό».
ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΟΥ ΤΖΕΪΜΣ
Η συμβουλή του είναι απλή αλλά βαθιά.
«Σε όποιον διαγνωστεί τώρα: πάρτε πρώτα μια βαθιά αναπνοή. Δεν χρειάζεται να κουβαλήσετε όλα τα βάρη μόνοι σας. Αφήστε τους γιατρούς να ασχοληθούν με τα κλινικά αποτελέσματα και τη θεραπεία. Εστιάστε σε μικρές καθημερινές χαρές – ακόμη και ο χορός με ελληνική μουσική βοηθά να ξεχνάς τις παρενέργειες».
«Στην κοινότητά μας: να είστε παρόντες χωρίς πίεση. Προσφέρετε υποστήριξη, παρέα και απλά μηνύματα χωρίς προσδοκία απάντησης. Αυτή η αίσθηση φυσιολογικότητας φέρνει ελπίδα».
Ο Τζέιμς επιθυμεί καλύτερη στήριξη για τους ασθενείς στο μέλλον, από ευέλικτη εκπαίδευση κατά τη διάρκεια θεραπείας, έως φυσιοθεραπεία στο σπίτι και εξατομικευμένη διατροφική καθοδήγηση.
«Η φιλανθρωπική οργάνωση Room Children’s Cancer Charity χρηματοδότησε τη φυσιοθεραπεία στο σπίτι», λέει.
«Με βοήθησαν να ξανασταθώ στα πόδια μου».
ΚΟΙΤΑΖΟΝΤΑΣ ΜΠΡΟΣΤΑ
Σήμερα, ο Τζέιμς ξαναπαίζει μπουζούκι, σπουδάζει νομική και ονειρεύεται να συμβάλει στον κόσμο με την ίδια ανθεκτικότητα που τον βοήθησε να νικήσει τον καρκίνο.
«Δεν θα ευχόμουν σε κανέναν αυτή τη διαδρομή», λέει, «αλλά μπορώ να πω: μπορείς να τα καταφέρεις».
The post Το Ελληνόπουλο που νίκησε τον καρκίνο: Η ιστορία του Τζέιμς Μπάτση που δίνει ελπίδα στους καρκινοπαθείς appeared first on ΝΕΟΣ ΚΟΣΜΟΣ.