Το τελευταίο διάστημα, όλο και περισσότερα άγρια ζώα εμφανίζονται μέσα στον αστικό και ημιαστικό ιστό της Ελλάδας. Αλεπούδες στην Κυψέλη, τσακάλια σε προάστια της Καλαμάτας, λύκοι στη Χαλκιδική – και πρόσφατα, μια αρκούδα που επιτέθηκε σε ηλικιωμένο στη Δολιανή Ζαγορίου, τραυματίζοντάς τον σοβαρά, αναζητώντας φρούτα στην αυλή του.
Δεν πρόκειται για «απόβαση» της φύσης στον ανθρώπινο χώρο. Είναι η αντίθετη πλευρά: ο άνθρωπος έχει ήδη εισβάλει στα φυσικά οικοσυστήματα. Οι πυρκαγιές, η εντατική γεωργία, η ασυλλόγιστη αστικοποίηση και η καταστροφή φωλιών αναγκάζουν τα άγρια ζώα να ψάξουν για επιβίωση σε περιοχές που δεν θα διαλέγαμε εμείς – κοντά μας.
Η ανθρώπινη αντίδραση συχνά εκφράζεται με φόβο, εκδίκηση και προσπάθεια εξάλειψης του προβλήματος. Όμως ο λύκος, η αρκούδα ή τα τσακάλια δεν είναι οι εχθροί μας – είναι υπενθυμίσεις για την αποτυχία μας να ζήσουμε αρμονικά με τη φύση. Κάθε επίθεση ή ζημιά δεν είναι μόνο απειλή, αλλά και προειδοποίηση: αν δεν μάθουμε να συμβιώνουμε, η φύση θα επιβληθεί.
Το περιστατικό στη Δολιανή Ζαγορίου, αν και πρωτόγνωρο για τους κατοίκους, αναδεικνύει μια πραγματικότητα που θα γίνει όλο και πιο συχνή. Η παρουσία αρκούδων και άλλων άγριων ζώων στα ορεινά χωριά αυξάνεται, και με την κλιματική αλλαγή και την πίεση στα οικοσυστήματα, οι συγκρούσεις ανθρώπου–ζώου πιθανόν να πολλαπλασιαστούν.
Υπάρχει επιλογή: σεβασμός και κατανόηση των φυσικών οικοσυστημάτων, προσαρμογή της ανθρώπινης συμπεριφοράς και μέτρα πρόληψης για την ασφάλεια ανθρώπων και ζώων. Αν δεν το κάνουμε, η φύση θα μας υπενθυμίσει την ισχύ της – με τρόπους που δεν μπορούμε πάντα να ελέγξουμε.