Στις 12 Μαρτίου 1994 ο Παναθηναϊκός υποχρεώθηκε σε λευκή ισοπαλία από τον Απόλλωνα, ένα αποτέλεσμα που αποδείχτηκε η τελευταία σταγόνα που έπεφτε στο ποτήρι της υπομονής του Τριφυλλιού. Είχαν προηγηθεί η ήττα από την Ξάνθη και η ισοπαλία με τον ΟΦΗ. Επτά χαμένοι βαθμοί που ουσιαστικά του στερούσαν τον τίτλο. Ο Γιώργος Βαρδινογιάννης έλαβε τότε τη σκληρή απόφαση να λύσει τη συνεργασία του με τον σπουδαίο Ιβιτσα Οσιμ κι ενώ απέμεναν έξι αγωνιστικές για να πέσει η αυλαία του πρωταθλήματος.
Ως λύση ανάγκης κλήθηκε μια παλιά δόξα της ομάδας, ο Χουάν Ραμόν Ρότσα ο οποίος δεν διέθετε προπονητικές περγαμηνές παρά μόνο εμπειρίες από μικρομεσαίες ομάδες όπως ο Πανηλειακός, ο Ηλυσιακός, η Καλαμάτα και η Ξάνθη.
Οι θαυμαστές του Οσιμ – ανάμεσα τους υπήρχαν και πολλοί δημοσιογράφοι- ειρωνεύτηκαν την επιλογή του Ρότσα και τον έθεσαν σε σύγκριση με τον Βόσνιο. Η φαντασία και η μικροψυχία τους δεν τους επέτρεπε να φανταστούν τη συνέχεια της ιστορίας. Υπό την ηγεσία του Ελληνοαργεντινού ο Παναθηναϊκός νίκησε στα πέντε από τα έξι παιχνίδια πρωταθλήματος με συνολικό σκορ 18-1 και κατέκτησε το Κύπελλο νικώντας την ΑΕΚ σε έναν δραματικό τελικό που κρίθηκε στα πέναλτι.
Ο Ρότσα ήταν μια περίπτωση Κόντη, ο οποίος επίσης έχει κατακτήσει το Κύπελλο με τους Πράσινους ως υπηρεσιακός, ενώ παραμένει αήττητος σε δύο ντέρμπι με τον Ολυμπιακό. Η τότε ηγεσία του Παναθηναϊκού είχε το θάρρος να εμπιστευτεί την ομάδα στον Ρότσα και τα αποτελέσματα ήταν εντυπωσιακά.
Συνολικά δύο πρωταθλήματα, δύο κύπελλα, ένα σούπερ καπ και συμμετοχή στα ημιτελικά του Τσάμπιονς Λιγκ του 1996 νικώντας στο πρώτο παιχνίδι τον Αγιαξ (0-1) στο αποχαιρετιστήριο παιχνίδι του Αίαντα στο Ολυμπιακό Στάδιο του Αμστερνταμ.
Οι φίλοι του Οσιμ έλεγαν τότε πως ο Ρότσα έδρεψε τους καρπούς της σποράς του Βόσνιου. Τέτοιες καλοσύνες.
Ο Χρήστος Κόντης απέδειξε στην όμορφη Βέρνη πως αξίζει μια ευκαιρία όμοια με αυτή που δόθηκε κάποτε στον Ρότσα. Όχι μόνο για το εντυπωσιακό 1-4 επί της Γιουνγκ Μπόις, αλλά για τον τρόπο που κοουτσάρισε την ομάδα, τις επιτυχημένες επιλογές του στις αλλαγές, το πολύ καλό διάβασμα του αντιπάλου και τον σεβασμό που απολαμβάνει από τους παίκτες. Υπέρ της παραμονής του Κόντη τάσσεται εμμέσως αλλά σαφέστατα και ο Τάσος Μπακασέτας με την ατάκα του «παρά τις λίγες ημέρες μας έχει βοηθήσει σε πολλά επίπεδα. Γίνεται πολύ καλή δουλειά και με την εμπειρία που έχω μπορώ να καταλάβω κάποια πράγματα».
Ας δώσει λοιπόν ο Παναθηναϊκός την ευκαιρία στον Κόντη, αφού αποδεδειγμένα δεν υπάρχει προπονητής, όσο μεγάλο όνομα κι αν είναι, που να μπορεί να εγγυηθεί την επιτυχία. Τουλάχιστον δεν θα υπάρχουν αναπάντητα «αν» για το που θα μπορούσε να φτάσει ο Κόντης. Αλλωστε οι λεγεωνάριοι προπονητές πάντοτε θα είναι πρόθυμοι για μια αρπαχτή.