Ο Στέφανος Ντούσκος, εθνικός μας κωπηλάτης και ήρωάς μας και γιατί μας θυμίζει πως στην Ελλάδα χρειάζεται πολύ κουπί για να τα καταφέρεις, είχε ολυμπιακό χρυσό μετάλλιο αλλά όχι μετάλλιο σε Παγκόσμιο Πρωτάθλημα. Το ιστορικό παράδοξο αποκαταστάθηκε. Ο Ηπειρώτης πήρε το χρυσό. Και περνά στο πάνθεον των πολύ μεγάλων ελλήνων αθλητών με το σπαθί του. Λάθος. Με τα κουπιά του.
Ανακοίνωση
Η χθεσινή ανακοίνωση της ΚΕΔ σχετικά με το δεύτερο γκολ του Λεβαδειακού στο Καραϊσκάκη στο ματς με τον Ολυμπιακό ξεκαθάρισε γρήγορα το ποιος ευνοήθηκε από το γεγονός ότι το VAR σταμάτησε να λειτουργεί: αν ο ηλεκτρονικός βοηθός του διαιτητή δούλευε κανονικά, το γκολ της προσωρινής ισοφάρισης του φιλοξενούμενου δεν θα μετρούσε. Το πρόβλημα του VAR χάρισε στον Λεβαδειακό ένα γκολ: για το ότι αυτό δεν του έδωσε βαθμούς υπεύθυνος είναι ο Τσικίνιο που με το δεύτερο γκολ του έγραψε στις καθυστερήσεις το τελικό 3-2. Ο,τι συνέβη ωστόσο έδωσε και σε μας τη δυνατότητα να δούμε πόσο λείπει το VAR από τους διαιτητές όταν δεν λειτουργεί. Χωρίς αυτό δεν μπορούν.
Κρίση
Οι εκφράσεις του διαιτητή Κατσικογιάννη όταν διαπιστώνει πως δεν μπορεί να υπάρχει κρίση της δύσκολης αυτής φάσης από την ομάδα του VAR θα μείνουν αξέχαστες. Μιλάει με όλους διαρκώς, χειρονομεί, προσπαθεί να εξηγήσει τι συμβαίνει αλλά και να βρει κατανόηση για το κακό που τον βρήκε. Ο δε επόπτης που θα πρέπει να κρίνει τη φάση λειτουργεί σαν το VAR να υπάρχει, μολονότι όλοι γνωρίζουν ήδη από το πρώτο ημίχρονο ότι υπάρχει με αυτό πρόβλημα: μένει στη θέση του περιμένοντας ότι με κάποιο μαγικό τρόπο το μηχάνημα θα λειτουργήσει. Οτι στο τέλος όλοι αυτοί παίρνουν τη λάθος απόφαση δεν είναι παράξενο: δεν είναι «άρχοντες του αγώνα», όπως κάποτε οι διαιτητές, αλλά κάτι τηλεκατευθυνόμενοι τύποι που περιμένουν να τους πουν στο αφτί τι συμβαίνει όπως οι «τηλεγλάστρες» τον τηλεσκηνοθέτη. Η όλη σκηνή μου θυμίζει την ιστορική φράση του Φάμπιο Καπέλο που όταν θεσμοθετήθηκε το VAR είπε πως πλέον η δουλειά του διαιτητή θα είναι «να ακούει και να βλέπει τηλεόραση». Υπήρξε μάλιστα το Σάββατο και μια παραίνεση στον διαιτητή από τον πάγκο του Λεβαδειακού να δει τη φάση σε ένα ipad που είχαν μαζί τους. Κακώς δίστασε ο Κατσικογιάννης. Αν το έκανε θα έγραφε πραγματικά ιστορία.
Θυμώνουν
Από την άλλη καταλάβαμε κι όλοι μας πόσο χρήσιμο είναι το VAR. Μπορεί κάποιοι να θυμώνουν επειδή όμορφα γκολ ακυρώνονται για ελάχιστα εκατοστά, ή γιατί για μια κρίση καθυστερεί η επανέναρξη του αγώνα. Αλλά, όταν το Σάββατο σκόραρε ο Γκούμας άρχισαν όλοι στο Καραϊσκάκη να κοιτάζουν στα κινητά τι έγινε! Ετσι καταλάβαινες πως όλοι – κι όχι μόνο ο Κατσικογιάννης και οι βοηθοί του – θα ήθελαν να λειτουργήσει ως διά μαγείας το μηχάνημα για να λυθεί η απορία που κυριαρχούσε. Η φάση είναι από αυτές που καταλαβαίνεις πόσο το VAR έχει γίνει απαραίτητο σε όλους (μας), όχι όμως και στο ίδιο το ποδόσφαιρο. Διότι το ποδόσφαιρο δεν είναι ένα σπορ που υπάρχει για να προκύπτουν φάσεις και να εξετάζονται από το VAR: είναι ένα σπορ που πρέπει να παίζεις καλά για να βάζεις γκολ και να κερδίζεις. Το γκολ του Τσικίνιο, αμέσως μετά την ατελείωτη διακοπή, δείχνει σε όποιον καταλαβαίνει ότι το VAR, οι διαιτητές, οι λάθος αποφάσεις τους κ.λπ. δεν είναι το σημαντικό: το σημαντικό παραμένει να ξέρεις να κερδίζεις. Λέω να ξέρεις να κερδίζεις γιατί για αυτό κέρδισε ο Ολυμπιακός: δεν ήταν πολύ καλός αλλά είχε καθαρό μυαλό, δεν στάθηκε στον χαμό που έγινε, έβαλε την μπάλα κάτω και βρήκε αμέσως γκολ. Και δεν ήταν τυχαίο αυτό διότι το ίδιο έκανε και όταν ο Λεβαδειακός ισοφάρισε με τον Παλάσιος για πρώτη φορά στο ματς σε 1-1.
Μαρτυρά
Το τελικό 3-2 μαρτυρά όλη τη θέληση και τη διάθεση του Ολυμπιακού αλλά και τα προβλήματά του. Είναι μια μεγάλη νίκη (διότι σε μια στιγμή που το πρόγραμμα του Ολυμπιακού δυσκολεύει ένα στραβοπάτημα θα μπορούσε να τον βάλει στην ανάγκη να κυνηγά άλλους πρωτοπόρους) και την ίδια στιγμή είναι και καμπανάκι συναγερμού ενόψει του ματς με την Άρσεναλ. Το ότι ο Ολυμπιακός δέχεται γκολ στα τρία τελευταία ματς και το ότι χθες δέχτηκε δύο (σε πέντε φάσεις του Λεβαδειακού) δείχνει ότι κάποιοι στα μετόπισθεν πρέπει να είναι πιο προσεκτικοί: ειδικά η απόδοση των ακραίων μπακ δεν επιτρέπεται να είναι στο Εμιρεϊτς αυτή που είδαμε το Σάββατο. Οπως σαφώς είναι και λόγος προβληματισμού ότι ο Λεβαδειακός έκανε μεγαλύτερη κατοχή μπάλας από τον Ολυμπιακό στο Καραϊσκάκη – γεγονός που δεν τιμάει την κάπως φλύαρη μεσαία γραμμή του Ολυμπιακού.
Αξιοπρεπής
Ο Λεβαδειακός είχε μια αξιοπρεπέστατη παρουσία στο Καραϊσκάκη. Είναι φανερά μια ομάδα φτιαγμένη από ανθρώπους που ξέρουν από ποδόσφαιρο. Το ότι δόθηκαν ευκαιρίες σε παίκτες που έχουν περάσει από μεγάλες ομάδες για να πάρουν τις προσωπικές τους ρεβάνς είναι κάτι που αποδείχτηκε έξυπνο: ο Λεβαδειακός έχει τον Τσοκάι, τον Παλάσιος, τον απόντα από το θρίλερ του Καραϊσκάκη Βέρμπιτς, που νιώθουν ότι αδικήθηκαν από τον ΠΑΟ και τον Κωστή και τον Μανθάτη που ο Ολυμπιακός άφησε στην άκρη γρήγορα – ο Λοντίγκιν έχει παίξει και στους δύο. Ο κόουτς Νίκος Παπαδόπουλος αντικατέστησε γρήγορα και εύκολα τρεις από τους περσινούς του πρωταγωνιστές (τον Ζίνι, τον Γιαννιώτα και τον τραυματία Κάτρη) απόδειξη της καλής του δουλειάς. Για αυτό και δεν χρειάζεται να λέει δικαιολογίες του τύπου «η διακοπή για την εξέταση της φάσης μας έκανε κακό». Ο λόγος που έγινε η διακοπή ήταν για να μετρήσει ένα γκολ που τελικά αποδείχτηκε πως δεν έπρεπε να μετρήσει ποτέ. Κι αν σε κάποιον κάνουν κακό τέτοιου είδους διακοπές είναι στον γηπεδούχο που ψάχνει τη νίκη.
Κατανοητό
Το πόσο σημαντική ήταν η νίκη του πρωταθλητή φάνηκε και χθες όταν η ΑΕΚ κέρδισε τον Βόλο. Άν ο Ολυμπιακός δεν είχε κερδίσει, οι Ερυθρόλευκοι θα βρίσκονταν δυο (τουλάχιστον…) βαθμούς πίσω από την Ένωση και θα είχαν μετά το δύσκολο ματς με την Άρσεναλ ένα εξαιρετικά δύσκολο ματς με τον ΠΑΟΚ στην Τούμπα. Ενώ η Ένωση ένα παιχνίδι με την Κηφισιά που μάλλον θα ψάχνουν πάλι όλοι να βρουν γήπεδο διεξαγωγής του, αφού το γήπεδο της Νεάπολης όπου τελικά η ομάδα των βορείων προαστίων θα φιλοξενηθεί δεν μοιάζει έτοιμο.